มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 766

ฉีเติ่งเสียนพาหยางกวนกวน ค่อยๆเดินขึ้นบันไดไปชั้นสอง

“คุณผู้ชาย ชั้นสองที่นี่ ห้ามเข้าถ้าไม่ได้รับเชิญ！”คนใส่ชุดสีดำยื่นมือออกมาหยุดเส้นทางของพวกเขาสองคน พูดอย่างเย็นชา

“อ้อ......ฉันมาหาจ้าวม่านเอ๋อร์ ”ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างสบายๆ

“ทุกวันก็มีคนมาหาคุณนายจ้าว แต่ว่าถ้าไม่มีคำสั่งของคุณนายจ้าว พวกเราไม่สามารถปล่อยคนเข้าไปได้”คนที่สวมชุดดำพูดและส่ายหัว

ฉีเติ่งเสียนขมวดคิ้ว แล้วเข้าไปใกล้าเขา หลังจากนั้นยื่นมือ เขาหยิบปืนพกขึ้นมาจากเอวของเขา และยิ้มเหมือนไม่ได้ยิ้มพูด：“พาพวกเราเข้าไป！”

สีหน้าของคนชุดดำแข็งทื่อทันที และพูด：“คุณชาย คุณรู้มั้ยว่าถ้าหากใช้อาวุธที่นี่ จะมีผลตามมายังไงไหม？”

ฉีเติ่งเสียนไม่พูด ลั่นไกลยิงไปที่ท้องเขาของเสียงดังปัง

คนชุดดำนี้กรีดร้อง เจ็บทรมานล้มไปบนพื้น จับไปที่ท้องและกลิ้งไปมาไม่หยุด

เสียงปืนที่ดังขึ้นนี้ ก็ทำให้ผู้คนในสนามทั้งหมดตกใจ！

พวกเขาแต่ละคนหยุดการพนัน หันหัวมามอง มองฉีเติ่งเสียนด้วยความตกใจและหวาดกลัว

เจิ้งโหยวปินมองอยู่ที่ชั้นสอง ตาค้างไปในทันที เขารู้ว่าเขาจะมาหาเรื่องจ้าวม่านเอ๋อร์ แต่คิดไม่ถึงว่าจะใช้วิธีการที่ป่าเถื่อนและง่ายขนาดนี้......

หยางกวนกวนยืนเอ๋อไปแล้วข้างๆ หลังจากนั้นก็ตื่นเต้น นี่มันน่าตื่นเต้นกว่าที่ตัวเองจินตนาการไว้อีกล่ะ！

แต่ทว่า เขาอดไม่ได้ที่จะเอ่ยถาม：“สิ่งนี้คุณนับว่าเป็นการทำร้ายผู้บริสุทธิ์หรือไม่？”

ฉีเติ่งเสียนพูดสบายๆ：“ไอ้นี่มันเคยฆ่าคน มันเป็นสุนุขดุร้ายของจ้าวม่านเอ๋อร์ ไม่นับว่าเป็นผู้บริสุทธิ์”

จ้าวม่าเอ๋อร์ก็ถูกเสียงปืนทำให้ตกใจ ยืนขึ้นมาจากโซฟาทันที โมโหและตะโกนว่า：“ใครกัน ใครกล้าใช้ปืนในสถานที่ของฉัน ไม่รู้กฎของฉันหรอกหรอ？！”

เขาโมโหทันที และพาลูกน้องของเขาสองสามคนวิ่งออกมาด้วยท่าทางที่ดุดันในขณะที่โกรธ เดินลงบันไดมาเพียงสองก้าว ก็เห็นฉีเติ่งเสียนที่ถือปืนอยู่ในมือนั้น

ฉีเติ่งเสียนเงยหัวขึ้น เผชิญหน้ากับใบหน้าและดวงตาที่ประหลาดของจ้าวม่านเอ๋อร์ ยิ้มและพูด：“คุณนายสาม ไม่ได้เจอกันนานนะ! คิดถึงฉันมั้ย？”

จ้าวม่านเอ๋อร์มองไปที่เขาเหมือนกับเจอผีอย่างงั้น แสดงให้เห็นชัดเจนว่า เขาไม่ได้คิดว่า ฉีเติ่งเสียนจะมาที่นี่จริงๆ！

หลังจากที่รู้ว่าสือห้าวเกี่ยวข้องกับลู่จ้านหลง เขาก็รู้ว่ารื่องนี้ไม่มีทางที่จะจัดการสำเร็จแล้ว ชื่อเสียงของลู่จ้านหลงในกรมยุทธการนั้นสูงเกินไปแล้ว ใครกล้าแตะตองเขา อย่างงั้นก็ต้องเผชิญหน้ารับผลที่ตามมาของการที่นักสู้ระดับต่ำจำนวนมากที่อดทนต่อความเกรี้ยวโกรธ！นอกจากจะด่าว่าสือเจี๋อเป็นไอ้โง่เง่าแล้ว จ้าวม่านเอ๋อร์ก็ไม่มีทางอื่นที่จะระบายความโกรธของเธอได้อีกแล้ว

“ฉีเติ่งเสียน คุณไอ้คนที่ทำเลวอย่างไม่ยำเกรงต่อสิ่งใด นึกไม่ถึงเลยว่าจะกล้าใช้ปืนในนี้！คุณรู้ว่ามันจะมีผลตามมายังไงมั้ย？”จ้าวม่านเอ๋อร์เสียงโมโหและพูดถาม

“ปัง！”

ฉีเติ่งเสียนยกมือ เขายิงไปที่ขั้นบันใดของจ้าวม่านเอ๋อร์

นี่ทำให้จ้าวม่านเอ๋อร์ตกใจจนเกือบจะล้มลงไปกับพื้น ในแววตาเต็มไปด้วยความช็อก

ฉีเติ่งเสียนยักยักไหล่ พูด：“ตอนนี้พวกคุณไม่ควรถามคำถามไร้สาระอย่างเช่นผลที่จะตามมาอีกแล้วใช่มั้ย？”

จ้าวม่านเอ๋อร์สีหน้าเขียว เล็บที่หลังจากกำหมัด แทบจะฝังเข้าไปอยู่ในเนื้อแล้ว

“ไอ้นี่มันเป็นใครกัน นึกไม่ถึงว่าจะกล้าใช้ปืนในสถานที่ของคุณนายสาม ไม่อยากอยู่แล้ว？”

“ไม่ใช่เป็นเพียงแค่กล้าหาญธรรมดา เดาว่าต้องเป็นคนที่มีเบื้องหลังด้วย......แต่ทว่า ก่อเรื่องขนาดนี้ ต่อให้มีเก้าชีวิตก็ไม่พอแล้วล่ะ！”

“เล่นไพ่เล่นไพ่ คนที่อยากตายพวกนี้ อีกสักพักก็จะมีอีกสองสามคนตามมา ไม่ต้องไปสนใจเขา”

หลังจากที่ทุกคนมองไป ต่างคนต่างประหลาดใจ บางคนก็ไม่ได้ประหลาดใจ ตะโกนให้นักพนันโต๊ะเดียวกันเล่นไพ่กันต่อ

ถ้าหากว่าทนปล่อยให้คนอื่นอวดอำนาจด้วยปืนและทำเป็นเจ๋งที่นี่ จ้าวม่านเอ๋อร์คงให้ลูกน้องไปจัดการเขาตั้งแต่แรกแล้ว

แต่ฉีเติ่งเสียนไม่เหมือกัน ยังไงก็ตามตัวตนนั้นยังมีพลังที่จะสงบสิ่งต่างๆได้ จ้าวม่านเอ๋อร์ไม่อยากที่จะเข้าไปที่การเมืองสักสองสามวันอีกต่อไป

ฉีเติ่งเสียนก็ได้เดินขึ้นบันไดไป เดินไปและเอ่ยว่า：“คุณนายสามคุณคงไม่คิดว่าตัวเองที่มาใส่ร้ายฉันแบบนี้ ฉันจะปล่อยมันไปง่ายๆล่ะ？ ขอโทษด้วยนะ ฉันเป็นคนที่ขี้เหนียวมาก มีจิตใจที่ต้องแก้แค้น”