มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 802

เมื่อฟังฉี่เติ่งเสียนสาธยายจบ ซุนหยิงซูอดไม่ได้ที่จะโล่งใจ รู้สึกว่าตัวเองกังวลใจเกินไป

เธอรู้สึกว่าเมื่อตัวเองได้บางสิ่ง ดูเหมือนจะสูญเสียบางอย่างไป......

หมดอาลัยตาอยาก!

"คุณควรบอกฉันเร็วกว่านี้! "ซุนหยิงซูกล่าวย่างมความโกรธเคือง"ฉันเข้าใจคุณผิดแล้ว กลัวว่าคุณจะทำข้อตกลงกับตระกูลซุ่ย แล้วร่วมกันกลอกฉัน"

"ถึงบอกไง ว่าในสมองคุณเนี่ยคิดมากเกินไป"ฉี่เติ่งเสียนกล่าว

อวี้เสี่ยวหลงไม่ยิ้มแย้ม ดังนั้นฉี่เติ่งเสียนชอบแกล้งเธอ

ซุนหยิงซูในสมองมีเพียงการคำนวณ ดังนั้นฉี่เติ่งเสียนชอบทำให้เธอโกรธ มองดูเธอแผนของเธอล้มเหลว แล้วพาลโกรธ

ซุนหยิงซูถอยพิงหลัง เตะส้นสูงของตัวเองทิ้ง ไขว้ขาไว้ กล่าวถอนหายใจ"เมื่อกี้ฉันคิดว่าตัวเองกำลังจะสูญเสียทุกอย่างแล้ว ในตอนนั้นฉันอดคิดไม่ได้ ทั้งชีวิตนี้ฉันกำลังไล่ตามอะไร! "

ฉี่เติ่งเสียนเพียงหยักไหล่ กล่าว"สิ่งนี้มีเพียงคุณเท่านั้นที่จะรู้"

ซุนหยิงซูเพราะว่าตัวเองนั้นนกลายเป็นหนึ่งในผู้นำของนายทุนซ่างซิน แต่สูญเสียไปเยอะมากแล้ว ญาติยิ่งไม่ต้องพูดถึง เธอและตรกูลซุ่ยราวกับเป็นศัตรูกัน

เพื่อนล่ะ?เพื่อนเก่าพวกนั้น เพราะว่าตำแหน่งและอำนาจที่สูงของเธอ จึงเชื่อฟังเธอ แม้ว่าจะชวนเธอคิดถึงเรื่องเก่า ส่วนมากก็เพื่อขอร้องเธอ

แม้กระทั้ง คนที่เธอไว้ใจมากอย่างสวี่ซูซิ่ว ก็ยังวางแผนต่อต้านเธอ

"แท้จริงแล้ว ไม่ใช่ว่าสวี่ซูซิ่วไม่นับเธอเป็นเพื่อน แต่เพราะว่าเธอถูกความมั่งคั่งของอำนาจบดบังดวงตา ในสายตาเธอ พวกนี้ต่างหากี่สำคัญทีสุด! "ฉี่เติ่งเสียนกล่าว

"ทำไมถึงเป็นอย่างนี้......"ซุนหยิงซูกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ภายในใจก็ยังรู้สึกไม่ดีมาก

ฉี่เติ่งเสียนกล่าวอย่างใช้ความคิด"ฉันเคยบอกแล้ว คนต้องมีความศรัทธา แบบนี้ถึงจะรู้จักเคารพ ถ้าเธอมีความศรัทธา อย่างนั้นก็จะไม่ไปเชื่อเงิน บูชาอำนาจ ถึงจะไม่หลงทางในกระแสความปรารถนาทางวัตถุ! "

ซุนหยิงซูเงยหน้าถาม"คุณศรัทธาอะไร?"

ฉี่เติ่งเสียนไม่ได้ตอบทันที เพียงกล่าว"หวากั๋วมีคำโบราณว่าไว้ ว่าเหนือหัวสามเซี๊ยะยังมีฟ้า เพราะว่าเชื่อในการมีอยู่ของพระเจ้า ถึงจะรู้จักเคารพ ถึงจะปลดปล่อยตัวเองได้"

ซุนหยิงซูกลับไม่ได้พูดอะไร

"เมื่อหลายคนพูดถึงความศรัทธาพวกเขาคิดว่ามันเป็นไสยศาสตร์ศักดินา แม้กระทั้งการเยาะเย้ย ฉันรู้สึกว่าเป็นความโง่เคลาที่น่าละอาย ความศรัทธา ตรงกันข้ามกันกลับป็นแสงสว่าง ดึงดูดเธอไปในทิศทางของความเก้าหน้า"ฉี่เติ่งเสียนกว่า

ซุนหยิงซูถอนหายใจเบาๆ กล่าวถาม"เธอกลายเป็นแบบนี้ เป็นความผิดของฉันเหรอ?หากไม่ใช้ว่าฉันพาเธอเข้ามาเพื่อคิดแผนการให้กับฉัน อาจจะไม่กลายเป็นแบบนี้ก็ได้"

ฉี่เติ่งเสียนแผมือ กล่าว"เส้นทางต้องเลือกเธอ เดินเป็นอย่างไร จะโทษคนอื่นไม่ได้"

ในขณะที่พูด ฉี่เติ่งเสียนเห็นเมฆสีดำพลุ่งพล่านบนท้องฟ้า มีแสงไฟสลัวๆกระพริบ

"โอ้ว้าว ฝนจะตกแล้ว ฉันต้องไปแล้ว"

"เรื่องนี้ เธอก็ไม่ต้องคิดมาก ตระกูลหยางหาคนดไม่ได้หรอก หลี่จวินหเหยี่ยนยิ่งไม่มีทางสำเร็จ"

"ตำแหน่งเธอในซ่างซิง จะมีเสถียรภาพมากขึ้นเพราะเรื่องนี้"

ฉี่เติ่งเสียนยืนขึ้น เตรียมตัวโยโย่

จู่ๆซุนหยิงซูก็กล่าวถาม"หากฉันไม่ใช่หนึ่งในผู้นำของนายทุนซ่างซิง ไม่สามารถที่จะเอาเงินร้อยล้านออกมาได้ง่าย คุณยังจะเป็นเพื่อนกับฉันมั้ย?"

ฉี่เติ่งเสียนกล่าว"คนอย่างเธอนี่คำนวณมากเกินไปจริงๆ แต่ว่า ฉันก็ยังเป็นเพื่อนกับเธอได้ เพราะว่า จากเงื้อมมือของจ้าวหงซิ่ว เธอได้ช่วยชีวิตฉันไว้! "

เมื่อพูดจบ ฉี่เติ่งเสียนยิ้ม โบกมือลา

ซุนหยิงซูยืนตะลึงอยู่กับที่

รอให้ฉี่เติ่งเสียนจากไปแล้วสองนาที ฝนห่าใหญ่ก็ตกลงจากท้องฟ้า ราวกับพระเจ้ากำลังช่วยชะล้างให้ ช่างน่าขัน

ซุนหยิงซูรีบคืนสติกลับมา ดึงร่มจากขาตั้งร่มออกมาจากรถโรลส์-รอยซ์ที่เธอซื้อ รีบกางออก เหยียบรองเท้าแตะแล้วรีบวิ่งออกไป