มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 814

หยางยี่ตระหนักดีถึงสถานการณ์ในตอนนี้ หากไม่ยืดหยัดขึ้นมา ฉีเติ่งเสียนคงได้ทำสำเร็จแน่!

เขาตัดสินใจอย่างรวดเร็ว ลุกออกจากที่นั่งแล้วพูดเสียงดัง “ใช่ ตระกูลหยางของพวกเรายอมรับเจียงซานไห่เป็นนายหางเสือแค่คนเดียวเท่านั้น แต่จะไม่ยอมรับฉีเติ่งเสียนเด็ดขาด นั่นไม่ใช่ที่ของแก ไสหัวไปซะ!“

เจียงซานไห่เหลือบมองหยางยี่อย่างซาบซึ้ง รู้สึกว่าเลือกถูกแล้วที่ร่วมมือกับหยางยี่ เพราะตระกูลหยางเกลียดฉีเติ่งเสียนเสียยิ่งกว่าอะไรดี

ฉีเติ่งเสียนฟังจบก็ทำเพียงยิ้ม ไม่พูดอะไร

หยางยี่หันไปพูดกับจ้าวมั่นเอ๋อร์ ”คุณนายสาม คุณคิดว่ายังไง”

จ้าวมั่นเอ๋อร์ยืนขึ้น พูดว่า “ท่านหยางพูดถูก พวกเรายอมรับท่านเจียงซานไห่คนเดียวเท่านั้น ไม่ยอมรับฉีเติ่งเสียนเด็ดขาด! คิดว่าตัวเองเป็นใคร ถึงได้กล้านั่งเก้าอี้ตำแหน่งนายหางเสือ?“

เหวินซือซุ่นกับฉินถางหู่อดไม่ได้ที่จะปาดเหงื่อ สิ่งที่พวกเขากังวล ในที่สุดมันก็เกิดขึ้นแล้ว!

เจียงซานไห่กำลังได้เปรียบ ต่อให้ฉีเติ่งเสียนจะมีป้ายหยกของจริง แต่ก็ไม่แน่ว่าจะควบคุมสถานการณ์ตอนนี้ได้

“ฮ่าๆๆ ใช่แล้ว ทุกคนสนับสนุนฉัน! ต่อให้ป้ายหยกที่ฉันเป็นของปลอม แต่มันก็เปลี่ยนเป็นของจริงได้! แต่แก ต่อให้ถือตราประทับฮ่องเต้ ก็ไม่มีใครยอมรับแก!“ เจียงซานไห่หัวเราะเสียงดัง รู้สึกว่าสถานการณ์ได้พลิกกลับมาแล้ว

สองตระกูลใหญ่ออกหน้าช่วยพูดให้เขา ก็ตัดสินได้แล้วว่าเขาชนะ!

“ทีนี้ก็ไสหัวไปจากที่นั่งของฉันได้แล้ว ทำลายวรยุทธ์ที่ขาของตัวเองทิ้งซะ แล้วตอนเปิดประชุมวันนี้ ฉันจะใจดีไว้ชีวิตหมาอย่างแก!“ เจียงซานไห่ยิ้มเหี้ยม

คุณนายเหวินสีหน้ามืดครึ้ม ”เจียงซานไห่ นายจะฝืนกฎของบรรพบุรุษเหรอ? กล้าขู่นางหางเสือฉีแบบนี้ได้ยังไง?“

“นายหางเสือฉี? มันน่ะหรอ? ฉันไม่ยอมรับหรอก ทุกคนก็ไม่ยอมรับเหมือนกัน! คนที่ผู้คนยอมรับเท่านั้นถึงจะได้ตำแหน่งนี้ นี่ ฉันต่างหากที่ทุกคนยอมรับ ใครสมควรจะได้ตำแหน่งนี้อีกถ้าไม่ใช่ฉัน?!“

คำพูดนี้พูดได้เผด็จการมาก

ในเวลานี้เองก็มีคนจากตระกูลเจิ้งออกมาพูด “จ้าวมั่นเอ๋อร์ก็เป็นแค่แม่เลี้ยงที่พ่อผมแต่งเข้ามาเท่านั้น ไม่ได้มีสิทธิออกเสียงอะไรแทนตระกูลเจิ้งทั้งนั้น ตระกูลเจิ้งของพวกเรา สนับสนุนนายหางเสือฉี!“

คนที่พูดคนนั้น ก็คือเจิ้งโหยวปิน!

จ้าวมั่นเอ๋อร์ได้ยินก็สีหน้าเปลี่ยน เธอโกรธมาก หันไปพูดกับจ้าวโหยวปินด้วยน้ำเสียงตำหนิ “พูดอะไรออกมา?”

สีหน้าเจิ้งโหยวปินด้วยเต็มไปด้วยการดูถูก “ฉันทนเธอมานานแล้ว! เป็นแค่เมียน้อย มีสิทธิอะไรมาแสดงความคิดเห็นแทนตระกูลเจิ้งของพวกเรา? ลูกชายคนโตอย่างฉันต่างหากที่มีสิทธิ ตระกูลเจิ้งขอสนับสนุนนายหางเสือฉี! แบบนี้เป็นไง?”

จ้าวมั่นเอ๋อร์โกรธจนตัวสั่น ยิ้มเยือกเย็นพลางพูด “เจิ้งโหยวปิน อยากตายมากนักหรือไง?”

เวลานี้เองเจิ้งซานหมิงก็เดินออกมา ก่อนจะตำหนิจ้าวมั่นเอ๋อร์ “จ้าวมั่นเอ๋อร์ นี่ใช่ที่ที่เธอจะมาพูดอะไรแบบนี้ได้หรือไง? เธอเป็นแค่เมียน้อย มีสิทธิอะไรมาออกเสียงแทนตระกูลเจิ้ง? หุบปากไปซะ!“

การที่โดนสองพ่อลูกตระกูลเจิ้งตลบหลังกะทันหัน ทำให้จ้าวมั่นเอ๋อร์สับสนไปหมด!

“ดีเหลือเกิน! เจิ้งซานหมิง เจิ้งโหยวปิน พวกแกสองคนพ่อลูก ไม่เลวเลยนี่!“ จ้าวมั่นเอ๋อร์โกรธจัดจนหัวเราะออกมา ในใจคิดอยากจะเอามีดมาแล่เนื้อสองพ่อลูกนี่เป็นหมื่นๆชิ้นแล้วโยนให้ปลากินไปซะ

ถึงแม้จ้าวมั่นเอ๋อร์จะมีอำนาจมากจนถึงขั้นสามารถควบคุมตระกูลเจิ้งได้ แต่ยังไงก็ไม่ได้ใช้นามสกุลเจิ้ง การที่สองพ่อลูกออกมาพูดแสกหน้าแบบนี้ ก็เหมือนประกาศว่าอำนาจของเธอได้ทลายลงไปหมดแล้ว!

เจียงซานไห่สีหน้าเปลี่ยนแล้วเปลี่ยนอีก การกลับคำของตระกูลเจิ้งทำให้เขาสับสนไปหมด

เขารีบหันไปหาเสวี่ยเจิน “ท่านเสวี่ย ในฐานะที่ท่านเป็นผู้นำตระกูลเสวี่ย หนึ่งในสามตระกูลมหาอำนาจแห่งโมตู ท่านก็ควรที่จะแสดงจุดยืนของตัวเองให้ชัดเจนด้วยกระมัง?“

“ฉันขอสนับสนุนนายหางเสือฉี!” เสวี่ยเจินประกาศ

“อัก!”

เจียงซานไห่กระอักเลือด!

ทำไมเสวี่ยเจินเองก็เปลี่ยนฝั่งกะทันหันเหมือนกัน? ไม่ใช่ว่าจะสนับสนุนเขาหรือ?

ไม่มีใครรู้ว่าคนที่โทรมาคือใคร แต่ที่รู้แน่ๆคือตระกูลหยางกำลังจะมีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่! มิฉะนั้น หยางยี่คงไม่มีทางเสียกิริยาต่อหน้าคนมากมายแบบนี้แน่

หยางยี่กดวางสายด้วยนิ้วมือที่สั่นเทา

“รออะไรอยู่ล่ะ รีบกลับไปดูที่หยางกรุ๊ปก่อนดีกว่านะ” หยางกวนกวนพูด

หยางยี่กัดฟันกรอด ทำได้แค่ก้มหน้าเดินจากไป! เป็นอย่างที่หยางกวนกวนพูด ตอนนี้หยางกรุ๊ปกำลังเผชิญหน้ากับวิกฤตใหญ่ เขาต้องรีบไปจัดการก่อน

“คนตระกูลหยางทั้งหมดฟังฉันให้ดี ใครไม่อยากร่วมหัวจมท้ายไปกับหยางยี่ ก็รีบเปลี่ยนใจซะ ใครมีค่ามากพอ ฉันจะพิจารณาช่วยชีวิต” หยางกวนกวนประกาศกร้าว

คนตระกูลหยางเองก็ไม่รู้ว่าตอนนี้เกิดอะไรขึ้นกันแน่ จึงต้องจำใจทิ้งหยางยี่ไว้ข้างหลังคนเดียว

หลังจากที่ผู้สนับสนุนเขาเพียงหนึ่งเดียวอย่างหยางยี่จากไป เจียงซานไห่ก็ตื่นตระหนกอย่างถึงที่สุด!

เขามองไปที่ความหวังสุดท้ายอย่างเหยียนมู่หลงที่นั่งนิ่งอยู่ หวังว่าเธอจะลุกขึ้นมาช่วยเขาในสถานการณ์นี้

แต่เหยียนมู่หลงกลับทำเพียงแค่นหัวเราะ “เสียความรู้สึกจริงๆ คนขี้แพ้ ยังไงก็แพ้อยู่วันยันค่ำ“

พูดจบก็ส่ายหน้า ก่อนจะลุกเดินจากไป

ฉีเติ่งเสียนนั่งที่เก้าอี้ตำแหน่งนายหางเสือ น้ำเสียงสบายๆแต่ทรงพลัง “ผม ฉีเติ่งเสียน รับคำสั่งจากท่านประธานสมาคมแห่งหลงเหมินหลี่เหอถู ดำรงตำแหน่งนายหางเสือแห่งโมตูหลงเหมิน!"

”มีใครคัดค้านไหม?“

เจียงซานไห่ตะโกนอย่างเหลืออด ”ฉันขอคัดค้าน!“

ฉีเติ่งเสียนยืนขึ้น ทันทีที่ยกมือขึ้น ก็มีคนมาจับเจียงซานไห่โยนออกไปทันที……