มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 815

เจียง ซานไห่ พูดคัดค้านออกมาในเวลานี้ เห็นได้ชัดว่าเขายังไม่เข้าใจสถานการณ์นี้ดีพอ

ทุกคนที่อยู่ฝ่ายสนับสนุนเขาต่างก็เดินออกไปกันหมดแล้ว และทุกคนที่อยู่ฝ่ายเดียวกับเขาก่อนหน้านี้ ก็เปลี่ยนมาสนับสนุน ฉี เติ่งเสียน เช่นกัน เขาจะเอาอะไรมาต่อต้าน?

ฉี เติ่งเสียน ตบเข่าเสียงดัง แบบนี้ก็สมควรแล้วมิใช่เหรอ?

เจียง ซานไห่ ถูก ฉี เติ่งเสียน เหวี่ยงลงบนพื้นอย่างจัง ด้วยความโกรธจนเลือดขึ้นหน้า เขาคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวดจนไม่สามารถลุกขึ้นได้

ฉี เติ่งเสียนพูดขึ้นอย่างใจเย็น: "ตอนนี้ มีใครอยากคัดค้านอีกไหม?"

ไม่มีใครกล้าเอ่ยปากออกมา

แม้แต่ทุกคนที่สันบสนุนงของ เจียง ซานไห่ก่อนหน้านี้ ก็นิ่งเงียบ ท้ายที่สุด เจียง ซานไห่ ก็สูญเสียอำนาจไป ฉี เติ่งเสียนนั้นแข็งแกร่งเกินไป มันไม่มีประโยชน์ที่จะยืนหยัดในการต่อต้านเขา

“ไม่มีใครคัดค้าน งั้นข้าจะเป็นเสาหลักของโมตู หลงเหมินในอนาคต ข้าหวังว่าทุกคนจะเข้ากันได้ดีในวันข้างหน้าและให้คำแนะนำแลสนับสนุนมากมายแก่ข้า!” ฉี เติ่งเสียน ยิ้มตาหยีพร้อมยกมือขึ้น นและ กำหมัดเล็กน้อย

ในเวลานี้ หยาง กวนกวน เลขาประธานฉี เริ่มปรบมือขึ้น หลังจากตกตะลึงไปชั่วขณะ ทุกคนก็เริ่มปรบมือตาม

ท่าทีของซ่ง จือเหมยก็อดไม่ได้ที่จะแสดงความตื่นเต้นเล็กน้อย ตอนนี้ ฉี เติ่งเสียน มีพลังและอำนาจ สามารถทำตามสัญญาของเขาได้!

แต่เจียง ซานไห่ตั้งสติลุกขึ้นมาทันที และตะโกนขึ้นว่า: "ข้าคัดค้าน!"

เขาลุกขึ้นจากพื้นดินอีกครั้ง

"ข้าคัดค้าน! ข้าเป็นจะเป็นผเสาหลักของโมตู หลงเหมิน ข้าเป็นเสาหลักของโมตูหลง เหมิน! ฮ่าฮ่าฮ่า ... "

"ข้าเป็นเสาหลัก ฮ่าฮ่าฮ่า--"

“พวกเจ้าทุกคนต้องเชื่อฟังคำสั่งของข้า ผู้เป็นเสาหลักของโมตู ข้าเป็นเสาหลัก!”

หลังจากที่เจียง ซานไห่ลุกขึ้น เขาก็กระโดดโลดเต้นและหัวเราะเหมือนคนบ้า

แขกที่มาร่วมงานต่างตกตะลึง เจียง ซานไห่เกิดอะไรขึ้น ทำไมจู่ๆ ก็กลายเป็นแบบนี้ บ้าไปแล้วเหรอ?

ฉี เติ่งเสียน เหลือบมองเขาด้วยความรังเกียจ เขาผู้มีใจที่สงสารผู้อ่อนแอ แต่คนอย่าง เจียงซานไห่ ไม่คู่ควรที่จะได้รับความสงสารจากเขาเลยสักนิด

เพื่อประโยชน์ของอำนาจเขาจะทำทุกอย่าง ภาพพจน์ของเขาในตอนนี้ก็ก็บิดเบี้ยวไปอย่างสิ้นเชิง ไม่มีอะไรใที่เขาจะสามารถใช้เป็นตัวหมากไว้รุกได้เลย

เจียง ซานไห่ มองไปที่ฝูงชนและหัวเราะเสียงดัง: "ในที่สุดข้าก็กลายเป็นเสาหลักของโมตู หลงเหมินแล้ว เมื่อพวกเจ้าเห็นข้า ถึงไม่คุกเข่าลงและบูชาข้าล่ะ?

"..."

ทุกคนมองไปที่เจียง ซานไห่ที่บ้าคลั่งและพูดไม่ออกอยู่พักหนึ่ง

เจียง ซานไห่ เต้น วิ่ง และกระโดด ตะโกนเอะอะโวยวาย: "ว้าว ข้าจะได้เป็นเสาหลักของโมตู หลงเหมินแล้ว ข้าจะเป็นเสาหลักโมตู..."

ฉี เติ่งเสียน ส่ายหัวเล็กน้อยและโบกมือให้สมาชิก โมตู หลงเหมินที่อยู่ด้านล่าง เพื่อขอให้พวกเขาเคลียร์เส้นทาง

ไม่ว่าเจียง ซานไห่จะบ้าจริงๆ หรือแสร้งทำเป็นบ้าเพื่อช่วยชีวิตตัวเขาเอง มันก็จบไปแล้วและจะไม่มีโอกาสปีนขึ้นมาอีกแล้ว ตลอดชีวิต

เมื่อเจียง ชิงเย่ว์เห็นสิ่งนี้เธอก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ ท้ายที่สุด เจียง ซานไห่ ก็เป็นบิดาผู้ให้กำเนิดของเธอเช่นกันและการมีสถานการณ์เช่นนี้เกิดขึ้น ทำให้เธอรู้สึกเสียใจและอารมณ์นับไม่ถ้วนอยู่ในใจ

อย่างไรก็ตาม เธอไม่ได้สงสารเจียง ซานไห่เลย

เพราะมันเป็นความผิดของเขาเองที่ทำให้ตนมาถึงจุดนี้ ทุกอย่างมันจบแล้ว

ชายผู้นี้ หลงมัวเมาในพลังอำนาจทั้งหมดในการเป็นเสาหลัก ดังนั้น นี่ก็เป็นราคาที่เขาต้องจ่าย

เขาบ้าไปแล้วจริงๆ และหากเขาไม่มัวหมกมุ่นแต่กับการที่จะเป็นเสาหลักมากเกินไป มันก็คงไม่เลวร้ายสำหรับเขา...

เมื่อซ่ง จือเหมยเห็นสิ่งนี้ เธอก็จะส่ายหัว อย่างปลงใจ แม้ว่าการแข่งขันของเธอกับเจียง ซานไห่จะดุเดือด แต่ความคลั่งไคล้ของเธอ มันก็ไม่หนักเท่ากับของเจียง ซานไห่

เจียง ชิงเย่ว์ พยักหน้าให้ ฉี เติ่งเสียน แล้วลุกขึ้นและไล่เขาออกไป แม้ว่าเธอจะบอกไปแล้วว่าเธอจะยุติความสัมพันธ์ แต่เจียง ซานไห่ก็โหดเหี้ยมและเธอก็ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ เพราะเธอเป็นลูกสาวแท้ๆของเขา

“เจียง ชิงเย่ว์ เป็นเด็กผู้หญิงที่ใจดี” ฉี เติ่งเสียนคิดกับตัวเอง