มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 852

การเป็นอันธพาลโดยการปลอมตัวเป็นเฉินหยู ทำให้ฉีเติ่งเสียนมีความไม่สบายใจ

แต่ทว่า เมื่อเฉินหยูกลับถึงบ้านและล้างเครื่องสำอางออก หลังจากสวมกระโปงยีนส์และเสื้อแขนสั้นที่เผยให้เห็นเอวของเธอ ฉีเติ่งเสียนรู้สึกไม่สบายใจขึ้นมาทันที

รอบเอวนั้น แม่เจ้าเอ้ย มันโค้งมากกว่าดาบปีศาจเกินความเป็นจริงมาก

“เหี้ยเอ้ย คุณตั้งใจใช่มั้ย？ ไม่ผ่านความยิมยอมฉันแล้วก็ยังวางแผนฉัน หลังจากนั้นก็กลับไปติดสินบนด้วยความงามของเขา！”ฉีเติ่งเสียนพูดด้วยความไม่สบายใจ

“ไม่ใช่น้า ฉันไปติดสินบนคุณตอนไหน？พวกเราไม่ใช่เพื่อนรักกันหรอ？ ช่วยช่วยเพื่อนรักหน่อย จะวางแผนกับคุณได้ยังไง？”เฉินหยูยิ้มอย่างไร้ยางอาย

ฉีเติ่งเสียนพ่นลมหายใจหนักๆออกมาทางจมูก

เฉินหยูหัวเราะเบาๆแล้วพูด：“สู้ไม่ต้องคิดถึงประเทศหัวกั๋วแล้ว ไปที่หนานหยางกับฉันยังดีกว่าเป็นยังไง？ฉันรับประกันว่าคุณสามารถได้ทุกสิ่งทุกอย่างที่ตัวเองต้องการเมื่ออยู่ที่หนานหยาง

ฉีเติ่งเสียนขมวดขมวดคิ้ว

เฉินหยูพูดด้วยความจริจัง：“ฉันพูดจริงนะ อาศัยความสามารถของคุณ สามารถทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่ได้ ร่วมมือกันกับฉัน พัฒนาหนานหยางให้ดี เป็นยังไง เมื่อถึงเวลานั้น คุณสามารถเอาศัยพลังและอิทธิพลของตัวเองที่อยู่ในหนานหยาง และมาเจราต่อรองที่ประเทศหัวกั๋วนี้”

ฉีเติ่งเสียนกับหมดความสนใจทันทีและพูดว่า：“ตัดๆไปเหอะ อย่ายุ่งเรื่องพวกนี้อีก วันนี้เหนื่อยแล้ว พักผ่อนก่อน！”

หลังจากพูดประโยคนี้เสร็จ เขาหาวและกลับไปที่ห้อง

เฉินหยูยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ กางมือทั้งสองออก มองไปที่กระจก พูด：“เอ๊ะ ก็สวยมากนะเนี่ย ตัวฉันที่ดูมันเองก็น้ำลายไหล！”

ก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร หลังจากที่เขายกเรื่องนี้ขึ้นมาพูด ฉีเติ่งเสียนรู้สึกว่าแค่ดูเส้นช่องท้องก็ไม่สนใจแล้ว

เมื่อนอนหลับจนถึงเที่ยงคืน ฉีเติ่งเสียนลืมตาทั้งสองขึ้นมา หลังจากนั้นผลักหน้าต่าง กระโดดตรงไปที่สนาม

เงาร่างอ้วนอ้วนหนึ่งคนปรากฏตัวที่หน้าของเขา อ้าปากแล้วเผยให้เห็นฟันขาว แม้จะอยู่ในความมืด ฟันซี่นี้ก็ยังสว่างเปล่งประกาย

“รองหัวหน้าใหญ่！”คนที่มา มันคือคนฆ่าสัตว์ที่ออกมาจากคุกโยวตู

“จริงๆแล้วก็เป็นแก ฉันก็ว่าใครกัน เต็มไปด้วยกลิ่นเลือดที่รุนแรงขนาดนี้”หลังจากที่ฉีเติ่งเสียนเห็นคนฆ่าสัตว์ อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ และพูด

คนฆ่าสัตว์หัวเราะและพูด：“ไม่ใช่ว่ารองหน้าใหญ่บอกให้ฉันมาหรอกหรอ？”

ฉีเติ่งเสียนพูด：“เป็นฉันที่เรียกแกมา ตอนนี้ผู้ใต้บังคับบัญชาทั้งสองของคุณมีศักยภาพที่ดีแล้ว คนหนึ่งมั่วคัง อีกคนปานซือ หลังจากที่คุณไป ก่อสร้างด้วยตัวเอง อาณาเขตที่ยิ่งใหญ่ล่ะ！”

คนฆ่าสัตว์กลับอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วแล้วพูด：“ใบหน้าของฉันตอนนี้อาจจะไม่มีประโยชน์อะไร ยังไงก็ตามหนึ่งจักรพรรดิ หนึ่งข้าราชบริพาร ออกมาจากสามเหลี่ยมพิษนานขนาดนี้ ชื่อเสียงก็จืดจางไปแล้วมั้ง？”

ฉีเติ่งเสียนตบๆที่ไหล่ และพูด：“แกดูถูกชื่อเสียงของตัวเองเกินไปแล้ว！”

คนฆ่าสัตว์ถอนหายใจแล้วพูด：“จริงๆแล้วฉันก็ไม่อยากมา แต่คิดไปคิดมา ชีวิตนี้ถ้าหากแก่ตายแบบนี้ในคุกโยวตู จะมีความเสียใจมากแค่ไหนกัน”

“พวกเราก็เริ่มลงมือกันจากกวางหยางเถอะ ก้าวแรกสู่การเปลี่ยนแปลง ”ฉีเติ่งเสียนหัวเราะกับคนฆ่าสัตว์ฮ่าฮ่า แล้วเอ่ย

“โอเค！”คนฆ่าสัตว์พยักพยักหัวด้วยความจริงจัง

ฉีเติ่งเสียนให้คนฆ่าสัตว์เข้ามาในห้อง หลังจากพักผ่อนจนถึงรุ่งเช้า ก็ลุกขึ้นมาฝึกวรยุทธ์

คนฆ่าสัตว์ก็เข้าร่วมด้วย และยังได้รับคำแนะนำเล็กน้อยจากฉีเติ่งเสียน

“หัวหน้าใหญ่เริ่มเปิดการฆ่าโดยตรงแล้ว ฆ่าคนไปมากกว่ายี่สิบคนในคราวเดียว แม่มมันเหมือนกับการฆ่าไก่เลย ฉันที่เห็นอยู่หนังศรีษะชาเลย......”คนฆ่าสัตว์พูดกับฉีเติ่งเสียนเรื่องของการฆ่ามั่วซั่วของฉีปู้อวี่

“พ่อของฉันลงมือ อย่างงั้นใครก็หยุดไม่ได้จริงๆแล้ว”หลังจากฉีเติ่งเสียนได้ยิน กลับไม่รู้สึกแปลกใจเลยสักนิด แต่กลับพูดด้วยความสบายๆ