มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 857

มือทั้งสองข้างของอาจารย์เฉียนกลับว่าเปล่า ครั้นเพ่งมอง ฉีเติ่งเสียนกลับหดตัวเข้าเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ราวกับได้กลายเป็นเต่าขนาดใหญ่หดตัวอยู่ด้านหน้า

ถัดมา “เต่า”ตัวนี้ก็ได้กลิ้งขลุกๆ กลิ้งผ่านขาของอาจารย์เฉียนไป โผล่ที่ข้างหลังของเขา

อาจารย์เฉียนรู้สึกใจไม่ดี แต่ยังไม่ทันที่จะได้หันหน้ากลับมา ก็ถูกหมัดซัดเข้ามาที่ศีรษะด้านหลัง

เขารับรู้ได้ถึวความเจ็บปวดจากด้านหลัง ตาทั้งสองข้างพร่ามัว ก้าวไปข้างหน้าได้เพียงสองถึงสามก้าว ก็ล้มลงไปบนพื้นทันที

ปรมาจารย์ทั้งสามที่ซ่างกวนจิงเทาได้ตัวมาจากประเทศมี่ ในเวลาอันน้อยนิด กลับถูกฉีเติ่งเสียนกำจัดเรียบร้อยหมดแล้ว！

ซ่างกวนจิงเทาเมื่อได้เห็น ลูกตาทั้งสองจ้องจนแทบจะกระเด็นออกมาด้านนอก ไม่อยากที่จะเชื่อสายตาของตนเอง “นี่ นี่เป็นไปได้อย่างไร？！รีบลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้ แล้วจัดการไอ้หมอนี่ให้ฉันซะ！”

ร่างกายของฉีเติ่งเสียนราวกับพายุหมุนไม่ปานขยับเข้ามาอย่ารวดเร็ว พร้อมที่จะลงมือ！

“ผู้จัดการฉี โปรดยั้งมือ！”มั่วคังตะโกนบอกเสียงดัง

“แกอยากจะฆ่าฉัน? เกรงว่าแกคงจะไม่กล้าที่จะฆ่าฉันหรอก！แกรู้ไหมว่าถ้าแกแตะต้องฉันจะเจอเข้ากับอะไร? ตระกูลเฉิน......“

ฉีเติ่งเสียนขยับไปอยู่ตรงหน้า กางขาในท่าที่มั่นคง มือขวายกขึ้น ราวกับด้ามปืนไม่ปาน พร้อมกำหมัด จากนั้นก็ซัดหมัดออกไปทันที！

หมัดของเขา ได้ซัดเข้าไปที่สันจมูกของซ่างกวนจิงเทา

“ปืนใหญ่ผงกหัว”เป็นหมัดหมัดหนึ่งของมวยแปดสุดยอด แขนเปรียบดั่งด้ามปืน กำปั้นดั่งหัวปืน เมื่อต่อยออกไป จึงมีพลังกระสุนออกไปด้วย หลังจากที่ยิงเข้ากับเป้าหมายแล้ว พลังข้างหลังก็จะส่งแรงมาเพื่อระเบิดตัวต่ออีกที！

“ตู้ม！"

หัวของซ่างกวนจิงเทา ประหนึ่งแตงโม ระเบิดออกที่ด้านหน้าหมัดของฉีเติ่งเสียน

กะโหลกศีรษะ ไขสมอง เลือดกระจายไปทุกสารทิศ บรรยากาศเต็มไปด้วยกลิ่นคาวเลือด ร่างกายที่ไร้หัวนั้นก็ล้มไปด้านหลังทันที

คาดว่าแม้ซ่างกวนจิงเทาที่ตายไปแล้วก็ไม่อาจเชื่อ ว่าฉีเติ่งเสียนจะโหดเหี้ยมอำมหิตได้ถึงเพียงนี้ เขายังไม่ทันทำอะไร ก็ลงมือฆ่าด้วยความโหดเหี้ยมขนาดนี้！

ปรมาจารย์ทั้งสามที่ล้มอยู่บนพื้นอดที่จะตัวเย็นไม่ได้ หากไม่ใช่ว่าเมื่อสักครู่ ฉีเติ่งเสียนออมมือละก็ สถานการณ์ตอนนี้ของพวกเขาก็คงไม่ต่างอะไรกับซ่างกวนจิงเทา

ซ่างกวนจิงเทาเป็นลูกชายที่ถูกต้องตามกฎหมายของตระกูลซ่างกวน คิดไม่ถึงว่าจะโดนหมัดของฉีเติ่งเสียนต่อยซะหัวระเบิด และตายลงในสถานที่เล็กๆเช่นกวางหยาง!

เมื่อมั่วคังเห็นฉากนี้ เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกหนาวสั่นเล็กน้อยภายในใจ

เขารู้ว่าฉีเติ่งเสียนเก่งมาก แต่ไม่คิดว่าจะลงมือได้โหดเหี้ยม ถึงขนาดที่ทำให้ซ่างกวนจิงเทาตายทันที

มั่วคังพูดด้วยสีหน้ามืดครึ้ม“คุณรู้ไหมว่าคุณกำลังทำอะไรอยู่？คุณฆ่าซ่างกวนจิงเทา แล้วผลที่ตามมาจะร้ายแรงขนาดไหน คุณได้คิดไว้ไหม？”

“ผลอะไรที่จะตามมาฉันยังไม่ได้คิด มันกล้ายั่วยุฉัน ฉันก็แค่ซ้อมมันให้ตาย คุณมีปัญหาอะไรหรือเปล่า？” ฉีเติ่งเสียนตอบเสียงเรียบ

เมื่อมั่วคังได้ฟัง ก็หัวเราะออกมาทันที “ผู้จัดการฉีลอยอยู่หรือเปล่า？ถึงได้กล้าที่จะพูดกับผมด้วยน้ำเสียงแบบนี้？”

ฉีเติ่งเสียนเงียบและไม่ได้แสดงความรู้สึกใดๆ

“คุณทำคนตระกูลซ่างกวนตาย แม้แต่ตระกูลเฉิน ยังยากที่จะตั้งหลักอยู่ในตู๋ซานเจี่ยว！ตอนนี้คุณยังกล้าที่จะพูดกับผมด้วยท่าทางแบบนี้ มันจะไม่ดูโง่ไปหน่อยหรอ？！” มั่วคังพูด

ขณะที่พูด บนกำแพงทั้งสี่ทิศนั้น ได้มีหัวค่อยๆโผล่ขึ้นมาทีละหัว ทั้งหมดล้วนเป็นลูกน้องของมั่วคัง ในมือของพวกเขาถือปืนอัตโนมัติอยู่ในมือทุกคน

เฉินหยูยิ้มพร้อมพูดว่า“นายพลมั่วอย่าพึ่งโกรธไป และก็อย่าไปถือสาอะไรกับชาวยุทธเลย！มา ดื่มชาสงบสติอารมณ์ก่อน ตระกูลซ่างกวนให้ข้อเสนออะไรไว้ ตระกูลเฉินของพวกเราก็ให้ได้เหมือนกัน”

“คำพูดของคุณหนูเฉิน ผมไม่ค่อยเชื่อสักเท่าไหร่ นอกเสียจากว่า คุณหนูเฉินจะตกลงแต่งกับผม แบบนี้ ต่างฝ่ายต่างได้ประโยชน์ เท่ากับว่าเราได้เป็นทองแผ่นเดียวกันแล้ว！”