มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 86

ซางจวินมองดูฉีเติ่งเสียนอย่างเย็นชาแล้วพูดว่า: "รองผู้อำนวยการฉี คุณอยู่ในฐานะรองผู้อำนวยการแผนกรักษาความปลอดภัย คุณไม่คิดปกป้องความปลอดภัยของผู้บริหารระดับสูงของบริษัท แต่กลับหักนิ้วของผู้อำนวยการเจิ้ง นี่มันเกิดอะไรขึ้น? "

“ผมต้องการให้คุณอธิบายให้ผมฟัง ไม่อย่างนั้นอย่ามาโทษที่ผมจะจัดการกับคุณ!”

ฉีเติ่งเสียนขมวดคิ้วและพูดว่า "ผมต้องอธิบายอะไรให้คุณฟัง"

ใบหน้าของซางจวินยิ่งเย็นลงและเขาก็พูดว่า "ในฐานะหัวหน้าของคุณ คุณพูดกับผมแบบนี้เหรอ? ผมจะให้โอกาสคุณจัดระเบียบคำพูดใหม่อีกครั้ง"

“ผู้อำนวยการซาง เรื่องเป็นแบบนี้ค่ะ...” เฉียวชิวเมิ่งเห็นว่าฉีเติ่งเสียนอารมณ์ไม่ดีแล้ว เธอจึงต้องออกมาพูด และเล่าให้ฟังว่าเกิดอะไรขึ้น

หลังจากที่ซางจวินได้ยินสิ่งนี้ เขาก็เยาะเย้ย: "ผู้อำนวยการเจิ้งล้อเล่นกับคุณเท่านั้น คุณถึงขั้นหักนิ้วของเขาเลยเหรอ?!"

“ล้อเล่นเหรอ?!” เฉียวชิวเมิ่งได้ยินแบบนี้จึงถามด้วยความตกใจ

“ใช่ ผู้อำนวยการเจิ้งเป็นคนชอบพูดตลก เขาแค่ล้อเล่นเท่านั้น” ซางจวินกล่าว

“นี่จะล้อเล่นได้ยังไง? เขาพูดชัดเจนขนาดนี้…” เฉียวชิวเมิ่งพูดด้วยความอับอาย

“ถ้าผมบอกว่าแค่ล้อเล่น นั่นก็แค่ล้อเล่น” ซ่างจวินพูดด้วยสีหน้าดำคล้ำ และโบกมือใหญ่หยุดเฉียวชิวเมิ่งไม่ให้พูดต่อ

เฉียวชิวเมิ่ง อดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างขมขื่น เป็นสถานการณ์ที่กดดันอย่างมาก เซี่ยงกรุ๊ปมีอิทธิพลมาก เธอไม่สามารถพูดจากสีดำให้เปลี่ยนเป็นสีขาวได้

ในเวลานี้ฉีเติ่งเสียนกลับหรี่ตาลงและพูดว่า "ผู้อำนวยการซาง แม่ของคุณตายแล้ว"

ซางจวินอดไม่ได้ที่จะตกตะลึง แล้วพูดด้วยความโกรธ: "คุณพูดอะไร?!"

“ผมแค่ล้อเล่น คุณอย่างถือสาเลย” ฉีเติ่งเสียนหัวเราะเบา ๆ แล้วพูดซ้ำว่า "แม่ของคุณตายแล้ว"

เจิ้งกวงหมิงมองไปที่ซางจวินที่กำลังตัวสั่นด้วยความโกรธ และตะโกนทันทีว่า: "ผู้อำนวยการซาง คุณเห็นแล้วใช่ไหม ทัศนคติของเขาเป็นอย่างไร มันเป็นอันธพาลจริงๆ! เราจะมีขยะแบบนี้อยู่ในเซี่ยงกรุ๊ปของเราได้เหรอ? คุณยัง คุณยังไม่รีบสั่งสอนเขาอีกเหรอ?”

“รองผู้อำนวยการฉีคนนี้กำลังหาที่ตายจริงๆ ที่กล้าพูดกับผู้อำนวยการซางแบบนี้ ผู้อำนวยการซางเป็นกองกำลังพิเศษที่ปลดเกษียณแล้ว…”

“ใช่ ครั้งที่แล้วผมเห็นคนใหม่ฝ่าฝืนระเบียบวินัย และตะโกนใส่ผู้อำนวยการซ่าง เพราะว่าตัวเองเรียนมวยมาสิบกว่าปี ผลก็คือผู้อำนวยการซ่างบิดมือเคร็ดไปเลย”

“เขาไม่เคารพผู้อำนวยการซาง ปากไม่มีหูรูด ผมคิดว่าอีกหน่อยปากเน่าๆของเขาต้องถูกผู้อำนวยการซางจะทุบแน่ๆ!”

ซางจวินกำหมัดแน่น สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างน่ากลัว และเขาพูดว่า "ฉันจะให้โอกาสคุณในการขอโทษ"

ฉีเติ่งเสียนหัวเราะเบาๆ และพูดว่า "ผมไม่ได้พูดไปแล้วเหรอ? ผมล้อเล่น ทำไมผมต้องขอโทษด้วยล่ะ? เช่นเดียวกับผู้อำนวยการเจิ้งเมื่อกี้นี้เลย เขาก็ล้อเล่นเหมือนกันไม่ใช่เหรอ"

ซางจวินโกรธมากจนแขนของเขาสั่นเล็กน้อยและก้าวไปข้างหน้า

“ผู้อำนวยการซ่างเมื่อเร็วๆนี้ได้สร้างคุณูปการมาก เขาแย่งและยึดครองที่ดินแห่งศตวรรษใหม่จากหู่เหมินกรุ๊ป ประธานเซี่ยงมองเขาในแง่ดีมากๆ!”

“ใช่ แม้ว่ารองผู้อำนวยการฉีเติ่งเสียน จะได้รับการเลื่อนตำแหน่งโดยประธานเซี่ยงเอง แต่หากผู้อำนวยการซางกำจัดเขา ประธานเซี่ยงก็จะย้ายไปอยู่แผนกผู้อำนวยการซางอย่างแน่นอน”

"คนแซ่ฉีดูสถานการณ์ไม่ออก ไม่รู้จักชั่วดี ร่นหาที่ตายเองแท้ๆ ทุกคนก็ได้เห็นกับตาแล้ว กลับเตรียมกระเช้าผลไม้และดอกไม้แล้วไปเยี่ยมเขาที่โรงพยาบาล เพื่อแสดงความเป็นห่วงต่อเพื่อนร่วมงานก็พอ!”

ความสามารถและความแข็งแกร่งของซางจวินนั้นเห็นได้ชัดและทุกคนในบริษัทให้ความเคารพเขาในฐานะผู้อำนวยการเป็นอย่างมากอีกด้วย

หลังจากที่ฉีเติ่งเสียนได้ยินเรื่องซุบซิบเหล่านี้ เขาก็อดไม่ได้ที่จะตกตะลึง แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม: "ผู้อำนวยการซางช่างเป็นคนที่หน้าด้านมากจริงๆ ตั้งแต่เมื่อไหร่ ความดีความชอบของผม ที่กลายเป็นคุณที่แย่งจากหู่เหมินกรุ๊ปมา? "

ซางจวินพูดด้วยใบหน้าเฉยเมย: "ถ้าเสี่ยวเหลยและฉันไม่ได้ลงมือเฉินหยงเหนียนก่อน และใช้แรงของเขาไปมาก นายจะสามารถชนะได้ในท้ายที่สุดไหม"

“นายคิดว่า ผู้คุมเรือนจำอย่างนายจะสามารถเอาชนะปรมาจารย์อย่างเฉินหยงเหนียนได้เหรอ?”

“ตอนนายเป็นผู้คุม นายฝึกก็แค่ทักษะการป้องกันตัวของกำลังตำรวจธรรมดาๆใช่ไหมล่ะ?”

“ผมไม่เคยเห็นคนไร้ยางอายขนาดคุณมาก่อนเลย ที่ปิดทองลงหน้าตัวเอง”

หลังจากที่เฉียวชิวเมิ่งได้ยินสิ่งที่ซางจวินพูด เธอก็อดไม่ได้ที่จะตกใจเล็กน้อย เธอไม่คาดคิดว่าฉีเติ่งเสียนจะทำเรื่องใหญ่ๆมากมายโดยที่เธอไม่รู้ด้วยซ้ำ

เธอควรทบทวนสามีของเธออย่างละเอียดถี่ถ้วน ที่จู่ๆก็บุ่มบ่ามขึ้นมา?

“เขาเป็นเพียงผู้คุมตัวเล็กๆ จะเทียบกับผู้อำนวยการซางที่เกษียณจากกองกำลังพิเศษได้อย่างไร!”

“ผู้ชายคนนี้ช่างหน้าไม่อายซะจริง เห็นได้ชัดว่าผู้อำนวยการซางและเสี่ยวเหลยใช้ประโยชน์จากความแข็งแกร่งทางร่างกายของปรมาจารย์ที่หู่เหมินกรุ๊ปส่งมา เขาถึงได้เปรียบ และจู่ๆตอนนี้ก็มาแย่งความดีความชอบงั้นเหรอ?”

“ทําไมบริษัทเราถึงมีคนที่น่าอายขนาดนี้ และยังเป็นถึงรองผู้อำนวยการของเราอีกด้วย? แค่คิดก็น่าอายแล้ว!”

ตามคำพูดของซางจวิน ทุกคนมองไปที่ฉีเติ่งเสียนด้วยความดูถูก มองขึ้นๆลงๆ รู้สึกว่าคนๆนี้ดูน่ารังเกียจ สกปรก และไม่มีอะไรดีเลยจริงๆ

ฉีเติ่งเสียนหัวเราะเบาๆ และไม่สนใจที่จะอธิบาย

“ผมถามคุณเป็นครั้งสุดท้าย คุณอยากจะขอโทษและอธิบายให้ผมฟังไหม!” ซางจวินถามเสียงดัง

“โง่เขลา” ฉีเติ่งเสียนพูดสองคำจากปากของเขาด้วยมุมปาก

ซางจวินโกรธมากและรีบพุ่งไปข้างหน้าฉีเติ่งเสียน และกำหมัดขึ้นชกเขาที่คอทันที!

“การเคลื่อนไหวของผู้อำนวยการซางเฉียบแหลมจริงๆ เขาเกษียณมาหลายปีแล้วและยังคงเฉียบคม เขาสามารถจัดการกับฉีเติ่งเสียนได้อย่างง่ายดาย”

“ฮ่าฮ่า แม้ว่าผู้อำนวยการซ่างจะกลับมาเป็นทหารในตอนนี้ เขาก็จะมีที่ยืนอย่างแน่นอน ฉีเติ่งเสียนผู้แพ้จะเทียบกับเขาได้อย่างไร?”

“คุณเซี่ยงถูกเขาหลอกจริงๆ เขาส่งเสริมขยะแบบนี้ให้เป็นผู้นำของเราจริงๆ! มีเพียงคนอย่างผู้อำนวยการซางเท่านั้นที่คู่ควรที่จะเป็นผู้นำพวกเรา”

ฉีเติ่งเสียนถอยไปครึ่งก้าว หลีกทางหมัดของซางจวินและพูดอย่างใจเย็น: "ผมเคารพคุณในฐานะผู้บังคับบัญชา ผมจะให้คุณหนึ่งหมัด หากคุณยังโจมตีอีกครั้งก็อย่าว่าผมแล้วกัน"

เฉียวชิวเมิ่งอดไม่ได้ที่จะรู้สึกกังวลและพูดว่า: "ทุกคนควรพูดกันให้ชัดเจน อย่าใช้กำลังเลย ท้ายที่สุดแล้วเขาก็คือหัวหน้าของคุณนะ"

“พูดให้ชัดเจนเหรอ คุณมองไม่ออกเหรอหรือไง คนโง่เขลาพวกนี้มันแสดงออกชัดเจนว่าต้องการรังแกคุณ และตอนนี้คุณต้องการให้พวกเขาพูดให้ชัดเจนเหรอ?” ฉีเติ่งเสียนหันกลับไปถามด้วยความประหลาดใจ

เฉียวชิวเมิ่งตกตะลึงแท้จริงแล้วเจิ้งกวงหมิงและซางจวิน เป็นคนรังแกเธอ พวกเขาดูถูกเธอ และคิดว่าเธอสามารถทำตามที่พวกเขาต้องการได้ตามที่พวกเขาพอใจ

“ระวัง!” เฉียวชิวเมิ่งอุทาน พร้อมก้าวไปข้างหน้าและผลักฉีเติ่งเสียนออกไป

“แคว่ก” ซางจวินหัวเราะเยาะ ขณะที่ฉีเติ่งเสียนหันหลังกลับ เขาก็ลงมือ หันเอวไปข้างหน้า แล้วเหวี่ยงหมัดออกอย่างมั่นคง

ฉีเติ่งเสียนไม่แม้แต่จะหันกลับมามอง เขาหันศีรษะไปข้างหนึ่ง ในขณะที่หลบเลี่ยงการต่อย เขาก็วางแขนไว้ด้านหลังบั้นท้ายแล้วเหวี่ยง"แส้เสือกวาด"ออกไปด้วย!

มือของเขาราวกับหางเสือ หนาและทรงพลังราวกับสายฟ้าร้อง!

"ปะ!"

เสียงตบปากกระทบบนใบหน้าของซางจวินอย่างหนักแน่น ทำให้ซางจวินถึงกลับพลิกตัวไปกลางอากาศและล้มลงบนโต๊ะทันที

ฉากนี้ทำให้ทุกคนในที่เกิดเหตุต่างตกตะลึง!