มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 86

ซางจวินมองดูฉีเติ่งเสียนอย่างเย็นชาแล้วพูดว่า: "รองผู้อำนวยการฉี คุณอยู่ในฐานะรองผู้อำนวยการแผนกรักษาความปลอดภัย คุณไม่คิดปกป้องความปลอดภัยของผู้บริหารระดับสูงของบริษัท แต่กลับหักนิ้วของผู้อำนวยการเจิ้ง นี่มันเกิดอะไรขึ้น? "

“ผมต้องการให้คุณอธิบายให้ผมฟัง ไม่อย่างนั้นอย่ามาโทษที่ผมจะจัดการกับคุณ!”

ฉีเติ่งเสียนขมวดคิ้วและพูดว่า "ผมต้องอธิบายอะไรให้คุณฟัง"

ใบหน้าของซางจวินยิ่งเย็นลงและเขาก็พูดว่า "ในฐานะหัวหน้าของคุณ คุณพูดกับผมแบบนี้เหรอ? ผมจะให้โอกาสคุณจัดระเบียบคำพูดใหม่อีกครั้ง"

“ผู้อำนวยการซาง เรื่องเป็นแบบนี้ค่ะ...” เฉียวชิวเมิ่งเห็นว่าฉีเติ่งเสียนอารมณ์ไม่ดีแล้ว เธอจึงต้องออกมาพูด และเล่าให้ฟังว่าเกิดอะไรขึ้น

หลังจากที่ซางจวินได้ยินสิ่งนี้ เขาก็เยาะเย้ย: "ผู้อำนวยการเจิ้งล้อเล่นกับคุณเท่านั้น คุณถึงขั้นหักนิ้วของเขาเลยเหรอ?!"

“ล้อเล่นเหรอ?!” เฉียวชิวเมิ่งได้ยินแบบนี้จึงถามด้วยความตกใจ

“ใช่ ผู้อำนวยการเจิ้งเป็นคนชอบพูดตลก เขาแค่ล้อเล่นเท่านั้น” ซางจวินกล่าว

“นี่จะล้อเล่นได้ยังไง? เขาพูดชัดเจนขนาดนี้…” เฉียวชิวเมิ่งพูดด้วยความอับอาย

“ถ้าผมบอกว่าแค่ล้อเล่น นั่นก็แค่ล้อเล่น” ซ่างจวินพูดด้วยสีหน้าดำคล้ำ และโบกมือใหญ่หยุดเฉียวชิวเมิ่งไม่ให้พูดต่อ

เฉียวชิวเมิ่ง อดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างขมขื่น เป็นสถานการณ์ที่กดดันอย่างมาก เซี่ยงกรุ๊ปมีอิทธิพลมาก เธอไม่สามารถพูดจากสีดำให้เปลี่ยนเป็นสีขาวได้

ในเวลานี้ฉีเติ่งเสียนกลับหรี่ตาลงและพูดว่า "ผู้อำนวยการซาง แม่ของคุณตายแล้ว"

ซางจวินอดไม่ได้ที่จะตกตะลึง แล้วพูดด้วยความโกรธ: "คุณพูดอะไร?!"

“ผมแค่ล้อเล่น คุณอย่างถือสาเลย” ฉีเติ่งเสียนหัวเราะเบา ๆ แล้วพูดซ้ำว่า "แม่ของคุณตายแล้ว"

เจิ้งกวงหมิงมองไปที่ซางจวินที่กำลังตัวสั่นด้วยความโกรธ และตะโกนทันทีว่า: "ผู้อำนวยการซาง คุณเห็นแล้วใช่ไหม ทัศนคติของเขาเป็นอย่างไร มันเป็นอันธพาลจริงๆ! เราจะมีขยะแบบนี้อยู่ในเซี่ยงกรุ๊ปของเราได้เหรอ? คุณยัง คุณยังไม่รีบสั่งสอนเขาอีกเหรอ?”

“รองผู้อำนวยการฉีคนนี้กำลังหาที่ตายจริงๆ ที่กล้าพูดกับผู้อำนวยการซางแบบนี้ ผู้อำนวยการซางเป็นกองกำลังพิเศษที่ปลดเกษียณแล้ว…”

“ใช่ ครั้งที่แล้วผมเห็นคนใหม่ฝ่าฝืนระเบียบวินัย และตะโกนใส่ผู้อำนวยการซ่าง เพราะว่าตัวเองเรียนมวยมาสิบกว่าปี ผลก็คือผู้อำนวยการซ่างบิดมือเคร็ดไปเลย”

“เขาไม่เคารพผู้อำนวยการซาง ปากไม่มีหูรูด ผมคิดว่าอีกหน่อยปากเน่าๆของเขาต้องถูกผู้อำนวยการซางจะทุบแน่ๆ!”

ซางจวินกำหมัดแน่น สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างน่ากลัว และเขาพูดว่า "ฉันจะให้โอกาสคุณในการขอโทษ"

ฉีเติ่งเสียนหัวเราะเบาๆ และพูดว่า "ผมไม่ได้พูดไปแล้วเหรอ? ผมล้อเล่น ทำไมผมต้องขอโทษด้วยล่ะ? เช่นเดียวกับผู้อำนวยการเจิ้งเมื่อกี้นี้เลย เขาก็ล้อเล่นเหมือนกันไม่ใช่เหรอ"

ซางจวินโกรธมากจนแขนของเขาสั่นเล็กน้อยและก้าวไปข้างหน้า

“ผู้อำนวยการซ่างเมื่อเร็วๆนี้ได้สร้างคุณูปการมาก เขาแย่งและยึดครองที่ดินแห่งศตวรรษใหม่จากหู่เหมินกรุ๊ป ประธานเซี่ยงมองเขาในแง่ดีมากๆ!”

“ใช่ แม้ว่ารองผู้อำนวยการฉีเติ่งเสียน จะได้รับการเลื่อนตำแหน่งโดยประธานเซี่ยงเอง แต่หากผู้อำนวยการซางกำจัดเขา ประธานเซี่ยงก็จะย้ายไปอยู่แผนกผู้อำนวยการซางอย่างแน่นอน”

"คนแซ่ฉีดูสถานการณ์ไม่ออก ไม่รู้จักชั่วดี ร่นหาที่ตายเองแท้ๆ ทุกคนก็ได้เห็นกับตาแล้ว กลับเตรียมกระเช้าผลไม้และดอกไม้แล้วไปเยี่ยมเขาที่โรงพยาบาล เพื่อแสดงความเป็นห่วงต่อเพื่อนร่วมงานก็พอ!”

ความสามารถและความแข็งแกร่งของซางจวินนั้นเห็นได้ชัดและทุกคนในบริษัทให้ความเคารพเขาในฐานะผู้อำนวยการเป็นอย่างมากอีกด้วย

หลังจากที่ฉีเติ่งเสียนได้ยินเรื่องซุบซิบเหล่านี้ เขาก็อดไม่ได้ที่จะตกตะลึง แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม: "ผู้อำนวยการซางช่างเป็นคนที่หน้าด้านมากจริงๆ ตั้งแต่เมื่อไหร่ ความดีความชอบของผม ที่กลายเป็นคุณที่แย่งจากหู่เหมินกรุ๊ปมา? "