มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 904

หวงฉีปินท่าทางไม่อยากจะร่วมมือด้วย ฉีเติ่งเสียนเห็นแล้วก็เริ่มวิตก ถ้าเขาไม่ร่วมมือด้วย จะหาเงินง่ายๆได้ยังไง!

"จะแบล็กเมล์ได้ยังไง? ทำไมผมต้องให้คุณทำแบบนั้นด้วย?"

"เป็นการป้องกันตัวยังไงล่ะ ให้คนชั่วได้รับโทษที่สมควรจะได้รับ เป็นไปอย่างยุติธรรม ใช้กฎหมายมาเป็นเครื่องมือในการปกป้องตัวเอง!"

"อีกอย่าง ถ้าพ่อคุณรู้ว่าคุณมาที่นี่เขาจะไม่จัดการคุณหรือไง? แต่ถ้าคุณแกล้งว่าสมองได้รับการกระทบกระเทือนแล้ว เขาจะจัดการคุณได้ลงคอหรือ?"

"นี่เรียกว่าแบล็กเมล์เหรอ? เรียกว่าแบล็กเมล์? แน่ใจ? นี่เรียกว่าอะไร? เรียกว่าหาทางหนีทีไล่ต่างหาก!"

หวงฉีปินโดนคำพูดของเขาทำให้ตะลึงไปแล้ว แต่รู้สึกเหมือนประโยคสุดท้ายจะมีเหตุผลอยู่บ้าง

"มิน่าล่ะ ถึงได้โดนคนทั้งประเทศถึงได้ตามล่า......" หวงฉีปินคิดในใจ

ในขณะที่กำลังคิดอยู่ ฮั่วตัวก็พาคนขึ้นมา เจ้าหน้าที่ตำรวจพร้อมปืนในมือเข้ามาล้อมฉีเติ่งเสียนและคนอื่นๆไว้ทันที

"นี่มันอะไรกัน?" ฮั่วตัวถามด้วยสีหน้าไม่น่าดู

เขาไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของสมาคม เพราะเมื่อเข้าไปยุ่งเกี่ยวแล้วก็จะมีแต่เรื่องยุ่งยากเข้ามา เรื่องเล็กมักจะลามไปเรื่องใหญ่

เถ้าแก่กวนวิ่งเข้ามา ก่อนจะพูด "ผู้บัญชาการฮั่ว วันนี้คุณเหลียงมาใช้บริการที่ร้านเราตามปกติ แต่ดันเจอสองคนนี้รังแกคนของออนเซ็นเรา แถมยังบังคับให้คนของเราบริการแบบผิดกฎหมายด้วย!"

"คุณเหลียงทนดูต่อไปไม่ไหว ก็เลยพูดเตือนพวกเขาไปสองสามคำ"

"หลังจากนั้น สองคนนี้ก็ลงมือกับคุณเหลียง!"

"ดูสิครับ ตอนนี้คุณเหลียงยังนอนอยู่เลย โดนพวกเขาจับเป็นตัวประกัน! บอกว่าถ้าผมไม่ยอมจ่ายเงินชดเชยจำนวนหลายร้อยล้านก็จะไม่ปล่อยเขา!"

"เห็นหรือยัง? นี่ต่างหากที่เรียกว่าแบล็กเมล์! ของผมเรียกหาทางหนีทีไล่ต่างหาก" ฉีเติ่งเสียนพูดกับหวงฉีปิน

หวงฉีปินได้ยินที่เถ้าแก่กวนพูดแล้วก็อดไม่ได้ที่จะตะลึง ก่อนจะส่ายหน้าอย่างจนใจ

ฮั่วปินได้ยินที่เถาแก่กวนพูดแล้วก็หนังตากระตุก เขารู้ดีว่าคำพูดพวกนี้ถูกแต่งเติมมาเยอะ แต่ก็ยังคงสีหน้าเย็นชาไว้ "จริงหรือ? ทำไมถึงใจกล้าแบบนี้!"

ฉีเติ่งเสียนหัวเราะ "ผู้บัญชาการฮั่ว ที่เขาพูดไม่เป็นจริงเลยสักนิด พวกเขาเป็นคนลงมือก่อนชัดๆ พวกเราก็เลยต้องป้องกันตัว แถมน้องชายผมยังโดนคนแซ่กวนคนนี้ตบหน้าไปสองทีด้วย ในหัวยังวิ้งๆอยู่เลย!"

ฮั่วตัวได้ยินสำเนียงของฉีเติ่งเสียนก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย "คุณไม่ใช่คนที่นี่หรือ?"

ฉีเติ่งเสียนพยักหน้า

ฮั่วตัวโบกมือ "เอาตัวไปก่อน ถึงโรงพักแล้วค่อยคุยกันอีกที"

ฉีเติ่งเสียนยื่นมือไปข้างหน้าอย่างร่าเริง

หวงฉีปินที่ความรู้สึกช้ากว่า ก็ค่อยๆยื่นมือออกไปด้วย

"เรื่องระหว่างเรายังไม่จบหรอกนะ!" เหลียงเซียวยิ้มเหี้ยม ในที่สุดก็ลุกขึ้นจากพื้น

คนของเหลียงเซียวต่างยิ้มเย็น แต่ละคนกำหมัดแน่น ราวกับพร้อมจะกินคนสองคนนี้ทุกเมื่อ

ฮั่วตัวที่เตรียมจะหมุนกายจากไป ก็เห็นหวงฉีปินเงยหน้าขึ้นมาพอดี และเขาก็ตกตะลึงราวกับถูกฟ้าผ่า

เจ้าหน้าที่สองคนเตรียมจะใส่กุญแจมือพวกเขา แต่ถูกฮั่วตัวดึงกลับมาก่อน "คุณชายหวง เป็นอะไรไหมครับ?!"

หวงฉีปินอึ้งไปสามวิ ก่อนจะตอบกลับ "คุณชายหวง? เอ่อ......ใช่ ผมคือหวงฉีปิน พ่อของผมคือหวงเหวินหลั่ง"

หลังจากที่พูดประโยคนี้ออกไป รอบข้างก็ตกอยู่ในความเงียบทันที

นายกคนใหม่ของเซียงซาน เหมือนจะชื่อหวงเหวินหลั่งนี่? ไม่กี่วันมานี้ยังมีข่าวออกมาอยู่เลย......

ฮั่วตัวหันไปถามเหลียงเซียวเสียงเย็นชา "คุณเหลียง วันนี้คุณดื่มเยอะเกินไปใช่หรือเปล่า? เมาจนเดินไม่ตรงแล้วใช่ไหม?"

เหลียงเซียวรู้ดีว่านี่เป็นเรื่องใหญ่ กลุ่มของพวกเขาทรงพลังก็จริง แต่ก็ไม่สามารถต้านทานความโกรธเกรี้ยวของท่านผู้นำได้ อีกอย่าง ว่ากันว่าคนที่ได้รับตำแหน่งใหม่ๆไฟกำลังแรง แต่ถ้าไฟนี้ไหม้มาถึงพวกเขาแล้วล่ะก็ เกรงว่าจะเหลือแต่ศพกลับไป!

หลังเขาชุ่มไปด้วยเหงื่อ กลืนน้ำลายเหนียวหนืด ก่อนจะเอ่ยตอบอย่างไม่เต็มใจนัก "ใช่......ผมดื่มหนักไปหน่อย"

"เอ๊ะ? ทำไมตัวเขาไม่มีกลิ่นแอลกอฮอล์เลยล่ะ? เมื่อกี้ผมเห็นว่าเขาสูบอะไรสักอย่างจากกาน้ำชานั่นด้วย นั่นคือเหล้าหรอกเหรอ?" ฉีเติ่งเสียนถามด้วยสีหน้าไร้เดียงสา

สีหน้าของฮั่วตัวและเหลียงเซียวแข็งทื่อทันที

เหลียงเซียวเริ่มโกรธ ไอ้สารเลวนี่ คิดจะใส่ร้ายว่าเขาเสพยาหรือไง?!

แต่สถานการณ์ในตอนนี้ ต่อให้บอกว่าเขากินขี้มากไปหน่อย ก็คงทำได้แค่ก้มหัวน้อมรับ เหลียงเซียวจำต้องกัดฟันพูด "เอ่อ......ใช่......ความผิดผมเอง ผมสูบเยอะไปหน่อย ก็เลยรู้สึกตัวลอย"

"สูบบุหรี่เถื่อนในที่สาธารณะ? เอาตัวไป!" ฮั่วตัวโบกมือ ให้คนมาเอาตัวเหลียงเซียวไปก่อน

สำหรับฉีเติ่งเสียนแล้ว เหลียงเซียวน่าสะอิดสะเอียนที่สุด แต่ก็ไม่ใช่ว่าไม่มีประโยชน์ ไม่อย่างนั้นหลุมพรางนี้จะมาได้ยังไงล่ะ อยู่ดีไม่ว่าดี ต้องออกมาก่อกวนคนอื่น? เขาก็จะจัดให้!

เถ้าแก่กวนมองเหตุการณ์ตรงหน้าเหมือนคนโง่ ไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงต่อ

ฮั่วตัวสายตาเย็นชา ก่อนจะตบหน้าเถ้าแก่กวนแล้วถามเสียงเย็น "ธุรกิจเถ้าแก่กวนใหญ่โตแล้ว เลยไม่เห็นคนอื่นในสายตาสินะ? เป็นยังไงล่ะ ถูกตบแบบนี้บ้าง เจ็บไหม?"

เถ้าแก่กวนน้อยใจจนเกือบจะร้องไห้อยู่รอมร่อ "เจ็บ!"

"ถ่ายทอดคำสั่งฉันไป ค้นเกาะจินอวิ๋นให้ทั่ว พาคนที่เกี่ยวข้องไปสอบปากคำให้หมด!"

"มาเถอะ คุณชายหวง ผมจะพาไปโรงพยาบาล......"

ฮั่วตัวพยุงหวงฉีปินพลางพูดเสียงต่ำ