มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 905

ทุกคนต่างคิดว่าฉีเติ่งเสียนและหวงฉีปินจะต้องตายแน่ๆ แต่ใครจะคิดว่าเรื่องราวจะพลิกผันแบบนี้

แถมหวงฉีปินยังเป็นถึงลูกชายของหวงเหวินหลั่งนายกคนใหม่ของเซียงซาน!

เถ้าแก่กวนกลัวจนร้องไห้ไปแล้ว หวงฉีปินมาที่นี่ก็บ่อย เขาเองก็เคยคุยด้วย แต่หวงฉีปินก็พูดจาเหมือนนักธุรกิจคนอื่นๆในเซียงซาน ใครจะไปรู้ภูมิหลังของเขากันล่ะ?

รอบนี้เหลียงเซียวนับว่าเสียเปรียบมาก เพราะดันมีเรื่องกับเจ้าชายแห่งเซียงซาน

แต่ความจริงแล้วหวงฉีปินไม่ได้เป็นอะไรเลย เขาแค่ทำตามวิธี "หาทางหนีทีไล่" ตามที่ฉีเติ่งเสียนบอก ต้องแสร้งว่าสมองถูกกระทบกระเทือน

เมื่อถึงโรงพยาบาล หมอก็ตรวจสมองตามอาการของเขา

ฮั่วตัวไม่กล้าปกปิดเรื่องนี้ จึงโทรไปรายงานกับหวงเหวินหลั่งเรียบร้อยแล้ว

หวงเหวินหลั่งหลังจากที่รู้เรื่องแล้วก็โกรธจัด ตำแหน่งนายกของเขาไม่ได้อยู่ในสายตาคนอื่นเลยหรือไง? ลูกชายของเขาออกไปเที่ยวถึงได้โดนคนทำร้ายจนสมองกระทบกระเทือน?

"ตรวจสอบอย่างเข้มงวด! ตรวจสอบให้เข้มงวดอย่างถึงที่สุด! เอาตัวคนที่เกี่ยวข้องมาสอบปากคำให้หมด" หวงเหวินหลั่งพูดอย่างโกรธเกรี้ยว "ไม่สนกฎหมายทำเรื่องชั่วช้า? ไม่เห็นกฎหมายในสายตา!"

"นายกหวงไม่ต้องกังวลนะครับ ผมคุมตัวคนที่เกี่ยวข้องไว้หมดแล้ว กำลังดำเนินการสอบปากคำ รับรองว่าต้องได้ผลลัพธ์ที่ท่านพอใจแน่ครับ" ฮั่วตัวพูดอย่างรีบร้อน

"ดี! พรุ่งนี้ผมจะเรียกประชุม ผู้บัญชาการฮั่วก็เข้ามาด้วย" หวงเหวินหลั่งพูดอย่างเย็นชา

ฮั่วตัวรีบรับปาก อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ ครั้งนี้ถือว่าในเรื่องร้ายก็ยังมีเรื่องดีอยู่บ้าง ทำให้เขามีโอกาสได้สนิทกับนายกคนใหม่ไปอีกขั้น!

ฮั่วตัวเดินกลับไปหาหวงฉีปินที่ห้องตรวจ ก่อนจะพูด "คุณชายหวง พ่อของคุณทราบเรื่องแล้ว ไม่ต้องกังวลนะครับ ผมจะต้องชำระแค้นให้คุณแน่"

ผ่านไปพักหนึ่งหวงฉีปินถึงได้ตอบกลับ "หืม? ผู้บัญชาการฮั่วว่ายังไงนะ?"

"ผมบอกให้คุณพักผ่อนเยอะๆนะครับ เดี๋ยวผมจัดการเรื่องที่เหลือเอง" ฮั่วตัวทำเพียงยิ้มจนใจ

ฉีเติ่งเสียนพลันหยิบนามบัตรของตัวเองออกมา "รบกวนผู้บัญชาการฮั่วฝากนามบัตรของผมไปให้เถ้าแก่กวนด้วยนะครับ"

ฮั่วตัวอดไม่ได้ที่จะมองฉีเติ่งเสียนด้วยสีหน้าแปลกประหลาด หวงฉีปินจึงพูดขึ้น "รบกวนผู้บัญชาการฮั่วด้วย"

"ได้......" ฮั่วตัวพยักหน้ารับ

ปฏิกิริยาของหวงฉีปินจู่ๆก็กลับมาเป็นปกติ ดูไม่เหมือนคนป่วยสักนิด ทำให้ฮั่วตัวอดคิดไม่ได้ว่าเขากำลังแกล้งป่วยอยู่หรือเปล่า?

หลังจากฮั่วตัวออกไปแล้ว หวงฉีปินก็อดไม่ได้ที่จะผ่อนลมหายใจ "คุณคิดจะเอาเงินจากเถ้าแก่กวนนั่นเท่าไหร่?"

"ก็บอกไปว่าต้องจ่ายค่าเสียหายให้เราคูณหมื่นเท่า ไม่อย่างนั้นก็ฆ่าเขาซะ" ฉีเติ่งเสียนยิ้มเหี้ยม "ให้โอกาสดีๆแล้วไม่เอา ต้องให้ลงมือ"

"วันนี้จ่ายไปประมาณห้าหมื่น แล้ว......คุณคนเดียวจะเอาห้าร้อยล้านเลยเหรอ? ต่อให้ผมที่เป็นลูกชายของนายก ก็ยังไม่คุ้มกับเงินมากขนาดนั้นเลยด้วยซ้ำ!" หวงฉีปินรู้สึกว่าฉีเติ่งเสียนเจ้าเล่ห์มาก

"ถ้าเขาไม่จ่าย ธุรกิจของเขาก็ต้องถูกปิด ถ้าว่ากันตามมาตรฐานของเกาะจินอวิ๋น เขาน่าจะได้เจ็ดถึงแปดร้อยล้านด้วยซ้ำไม่ใช่เหรอ? อีกอย่าง เขายังทำร้ายลูกชายของนายกด้วย เขายังจะกล้าทำธุรกิจในเซียงซานต่อไปอีกหรือไง?" ฉีเติ่งเสียนตอบเสียงเรียบ

หวงฉีปินชูนิ้วโป้งให้ฉีเติ่งเสียน "สุดยอด"

ในขณะที่สองคนกำลังคุยกันอยู่ หวงฉิงเกอก็เปิดประตูเข้ามาอย่างร้อนใจ

"ฉีเติ่งเสียน คุณเป็นอะไรไหม?!" มาถึงก็ถามฉีเติ่งเสียนทันที

หวงฉีปินมองด้วยสีหน้าสับสน ก่อนจะชี้เข้าที่ตัวเอง "น้องรัก คนที่โดนตบคือฉันนะ แถมเขายังให้ฉันเล่นละครอีก เธอเข้ามาก็ถามหาเขาก่อนเลยเหรอ? เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า"

"พอดีว่าผมเป็นที่นิยมในหมู่ผู้หญิงมากน่ะ อย่าอิจฉาผมเลย" ฉีเติ่งเสียนหันไปพูดกับหวงฉีปินด้วยท่าทางน่าสงสาร