มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 915

ฉีเติ่งเสียนเคาะประตูห้องของสวีเอ้าเสวี่ย ไม่นานประตูก็เปิดออก

"ตรงเวลาจริงๆ" สวีเอ้าเสวี่ยหัวเราะ

"คนสวยกำลังรออยู่ ผมต้องตรงเวลาอยู่แล้ว!" ฉีเติ่งเสียนหัวเราะ ก่อนจะเดินเข้าไป "ดอกกุหลาบ สำหรับคุณ"

สวีเอ้าเสวี่ยยื่นมือไปรับ "ขอบคุณค่ะ คิดไม่ถึงเลยว่าประธานหลี่จะชอบกันมากขนาดนี้ ถึงกับลงทุนซื้อดอกกุหลาบมาให้"

"ไม่ต้องเกรงใจ" ฉีเติ่งเสียนยิ้ม

ภายในห้อง ฉีเติ่งเสียนนั่งลงที่โซฟา ก่อนจะถามพลางยิ้ม "คุณคิดว่ายังไง?"

สวีเอ้าเสวี่ยเอาดอกไม้ปักแจกัน "ประธานหลี่คงไม่คิดจะไม่ให้ผลประโยชน์กันใช่ไหม?"

"ให้สิ จะไม่ให้ได้ยังไงกัน? ประเด็นสำคัญคือคุณจะร่วมมือด้วยหรือเปล่า? ถ้าตกลง ผมให้เปอร์เซ็นต์คุณครึ่งหนึ่งก็ยังได้!" ฉีเติ่งเสียนหัวเราะ

"ไม่ว่าคนประเทศมี่จะให้คุณเท่าไหร่ ฉันให้คุณเพิ่มเป็นเท่าตัวเป็นไง? หลังจากนี้เราจะร่วมมือกันที่หนานหยาง ฉันรับประกันว่าคุณจะได้ผลตอบแทนที่พึงพอใจแน่!" สวีเอ้าเสวี่ยพูด

ฉีเติ่งเสียนพยักหน้า "ผมไม่ได้สนใจเงิน ผมสนใจแค่ร่างกายของคุณ"

สวีเอ้าเสวี่ยได้ยินสีหน้าก็พลันมืดครึ้ม ก่อนจะพูดพลางยิ้มเย็น "ดูเหมือนประธานหลี่จะยังไม่หยุดคิดที่จะเข้าสู่เส้นทางดำมืดสินะ?"

"น่าจะไม่ดำนะ!" ฉีเติ่งเสียนกลับตอบกลับแปลกๆ

ตอนแรกสวีเอ้าเสวี่ยก็ไม่เข้าใจ พอเข้าใจ ก็รู้สึกเหมือนโดนหยามหน้าอย่างจัง

เธอโกรธมาก ตะโกนลั่น "จัดการมัน!"

ทันทีที่พูดจบ ประตูด้านข้างสองทางหลันเปิดออก ปรากฏชายสองคนพุ่งโฉบเข้ามาที่ฉีเติ่งเสียน!

ชายสองคนนี้ร่างกายแข็งแรงสูงใหญ่ ดูก็รู้ว่าเป็นคนที่ฝึกฝนมาอย่างดี ฝีมือดูเนี้ยบ ไม่เคลื่อนไหวเกินความจำเป็น

ฉีเติ่งเสียนเพียงยิ้มน้อยๆ ก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วป้องกันหมัดที่พุ่งเข้ามาด้วยมือซ้าย ก่อนจะคว้าเข้าที่แขนของคู่ต่อสู้แล้วบิดทันที

"กร๊อบ!"

ลูกน้องของสวีเอ้าเสวี่ยที่โดนบิดแขนส่งเสียงร้องเจ็บปวดก่อนจะร่วงลงไปกองกับพื้น ลูกน้องอีกคนเข้าประชิดตัวฉีเติ่งเสียน ก่อนจะโดนเตะเข้าที่เป้าอย่างจัง ทั้งร่างของเขาพลันชาไปหมด......

สีหน้าสวีเอ้าเสวี่ยพลันปลี่ยนเป็นขาวซีด!

เธอแทบไม่อยากจะเชื่อสายตาของตัวเอง

เจ้าอ้วนนี่ กังฟูน่ากลัวขนาดนี้เชียวเหรอ!?

ลูกน้องสองคนนี้เป็นคนที่ค่ายทหารที่หนานหยางคัดเลือกอย่างดีแล้วส่งมาให้ มีหลังล้นเหลือและแข็งแกร่งมาก

แต่ตอนนี้ เผชิญหน้ากับเจ้าอ้วนนี่ แค่เจอหน้ากันครู่เดียวก็ล้มไปกองกับพื้นแล้ว?

"แค่เศษขยะสองตัว? คุณก็กล้าที่จะซุ่มโจมตีผมแล้ว?" ฉีเติ่งเสียนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะหยันสวีเอ้าเสวี่ย ฝ่ามือโจมตีเข้าที่คอหอยของคนแขกหักจนตายไม่รู้ตัว

สวีเอ้าเสวี่ยก้าวถอยหลัง ไม่รู้ว่าในมือถือปืนไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ซ้ำยังใส่ที่เก็บเสียง เธอไม่พูดพร่ำทำเพลง ยิงไปที่ฉีเติ่งเสียนทันที!

แต่ระดับฝีมืออย่างฉีเติ่งเสียนแล้ว นอกเสียจากว่าจะเอาปืนกลมาจ่อหน้า ปืนพกธรรมดาพวกนี้ล้วนทำอะไรเขาไม่ได้

เขาโยกตัวหลบกระสุนนัดแรก ก่อนจะพุ่งเข้าไปหาสวีเอ้าเสวี่ย คว้าจับปืนไว้แน่น ก่อนจะแย่งมาไว้ในมืออย่างรวดเร็ว!

ไม่นาน ใบหน้านั้นที่คอยหลอกหลอนสวีเอ้าเสวี่ย......ใบหน้าของคนที่เธอเกลียดเข้ากระดูกดำก็ปรากฏอยู่ตรงหน้า

ทำให้เธอรู้สึกเหมือนเป็นคนโง่ไปชั่วขณะ!

เห็นได้ชัดว่าเธอคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าเจ้าอ้วนนั่น ที่แท้แล้วคือฉีเติ่งเสียนปลอมตัวมา!

"ตอนนี้เจอผมแล้ว ดีใจหรือเปล่า?" ฉีเติ่งเสียนลูบแก้มสวีเอ้าเสวี่ย ก่อนจะถามพลางยิ้มน้อยๆ "ดอกกุหลาบที่ผมให้ คุณชอบไหม?"

สวีเอ้าเสวี่ยที่ไม่หลงเหลือความกลัวแล้ว พูดอย่างโมโห "ที่แท้ก็เป็นนาย ไอ้สารเลว นายทำให้ฉันกลัว! อ๊ากกก......ฉันจะฆ่านาย!"

ฉีเติ่งเสียนจับมือเธอไขว้ไว้ข้างหลัง ก่อนจะดันให้เดินเข้าไปในห้องนอน แล้วพูดพลางยิ้ม "ผมเอง คุณไม่ควรจะรู้สึกเซอร์ไพรส์หรอกเหรอ? เมื่อกี้เป็นคุณเองนะที่ยอมรับว่าเป็นผู้หญิงของผมน่ะ"

"ใครยอมรับ? ฉันทำเพื่อป้องกันตัวต่างหาก! ต่อให้ไม่อยากยอมรับ แต่ชื่อเสียงไอ้สารเลวแบบนายทำให้คนกลัวได้ไม่น้อย" สวีเอ้าเสวี่ยร้องด้วยความเจ็บจากการที่โดนฉีเติ่งเสียงดันไปข้างหน้า

"ผมกำลังทดสอบต่างหากว่าคุณจะทำเพื่อตัวเองโดยไม่สนคนอื่นหรือเปล่า แต่ดูแล้ว หัวของผมเหมือนจะยังไม่มีสัญญาณควันสีเขียวนะ!" ฉีเติ่งเสียนยิ้ม

"เพ้อเจ้อ! ฉันอยู่หนานหยางล้วนอาศัยเงินของผู้ชายพวกนั้น ที่จริงแล้วฉันนอนกับผู้ชายไปสามสิบกว่าคน......"

สวีเอ้าเสวี่ยร้องครางออกมาทันที หลังจากถูกจับกดลงที่ปลายเตียงกะทันหัน

เธอพยายามขืนตัวลุกขึ้นอย่างบ้าคลั่ง แต่ก็ถูกมือที่แข็งแรงราวกับเหล็กของฉีเติ่งเสียนจับไว้แน่น

"แน่นขนาดนี้"

"ที่คุณพูดมา ไม่น่าเชื่อเลยสักนิด"

สวีเอ้าเสวี่ยโกรธจัด กัดฟันกรอด "ฉันจะประกาศให้รู้กันหมดเลยว่านายอยู่เซียงซาน รอดูเลยว่านายจะตายยังไง!"