มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 935

สวีเอ้าเสวี่ยยิ้มหวานดั่งดอกไม้พร้อมพูด“ฉันจะทำแบบนั้นได้อย่างไร นายเป็นถึงผู้ชายของฉัน！”

ฉีเติ่งเสียนอดขำไม่ได้ สวีเอ้าเสวี่ยคนนี้ ไม่ได้เป็นเหมือนแต่ก่อนแล้ว จึงทำให้ความรู้สึกของเขาพริบตาเดียวลดลงอย่างทวีคูณ

ถึงยังไงเขาก็ยังชอบสวีเอ้าเสวี่ยที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความหยิ่งยโสนั้น ทั้งๆที่ความจริงแล้วมีความสุขมาก แต่แสร้งทําเป็นกัดฟัน

หลังจากที่รับประทานอาหารที่ระกูลเหลยเป็นที่เรียบร้อยแล้ว จึงเตรียมตัวที่จะไปลา

“คุณชายหลี่ คุณควรที่จะพักอยู่บ้านตระกูลเหลยสักสองสามวันนะ！” เหลยเทียนซื่อเห็นฉีเติ่งเสียนกำลังจะไป จึงเอ่ยปากเรียกไว้

“ผมยังไม่รีบร้อนในเวลานี้ ผมมาเยี่ยมชมที่นี่ในทุกๆวัน ก็ให้ผลแบบเดียวกัน คุณซุน คุณก็อยู่ที่นี้เพื่อรักษาโรคให้กับคุณชายทั้งสองของตระกูลเหลยเถิด！” ฉีเติ่งเสียนหันไปยิ้มให้กับเหลยเทียนซื่อหนึ่งที จากนั้นจึงสั่งความกับซุนชิงเสวียน

“ย่อมได้” เหลยเทียนซื่อเห็นฉีเติ่งเสียนพูดออกมาแบบนี้ จึงได้แต่พยักหน้า

แต่สวีเอ้าเสวี่ยกลับเร่งรีบมาก เพื่อเป็นการหลีกเลี่ยงการถูกแก้แค้นโดยผู้ชายอย่างฉีเติ่งเสียน เธอจึงรีบขึ้นรถด้วยความรวดเร็ว เมื่อสตาร์ทรถติดก็พร้อมที่จะขับออกไปทันที

เธอมองกระจกหลังเห็นฉีเติ่งเสียนใกล้ที่จะตามทันแล้ว จึง เปลี่ยนเกียร์รถ ถอนเบรก เหยียบคันเร่ง ในลมหายใจเดียว！

แต่ฉีเติ่งเสียนกลับใช้จังหวะนี้เร่งความเร็วอย่างกะทันหัน เท้าดีดเข้าที่พื้นหนึ่งที กระดูกสันหลังของเขาพุ่งพล่าน ร่างกายของดั่งมังกร ถีบตัวหนึ่งที พร้อมตามไปอย่างรวดเร็ว

ฉากนี้ คนที่มองดูอยู่ข้างหลังได้แต่ตะลึงอย่างอดไม่ได้

เหลยเทียนซื่อพูด“ไม่แปลกใจเลยที่ปรมาจารย์อู๋บอกว่าเขาเทียบได้กับคนจริงของลัทธิเต๋าในสมัยโบราณ ที่แท้แล้ว กังฟูสูงจนไม่อยู่บนความเป็นจริง ไม่เหมือนคนแล้ว！”

สวีเอ้าเสวี่ยเห็นฉีเติ่งเสียนตามขึ้นมาแล้ว อดไม่ได้ที่จะตะลึง จึงรีบผ่อนคันเร่งลง จากนั้นก็เหยียบอย่างแรงอีกรอบ！

วินาทีนี้ ร่างของฉีเติ่งเสียนได้โผล่มาอยู่ด้านข้างรถแล้ว จากนั้นเขาได้ยื่นมือจับเข้าไปที่หน้าต่าง ออกตัวถีบนิดหน่อย ร่างกายก็ได้เข้ามาอยู่ในรถเป็นที่เรียบร้อย

สวีเอ้าเสวี่ยสีหน้าสีดขาวในทันที ตัวเองขับรถหนียังหนีไม่รอด？

ฉันประมาทไปแล้ว ไม่ได้แฟลช......ไม่ใช่ ไม่ได้ปิดหน้าต่าง!

“ฉันยังไม่ได้ขึ้นรถเลย ทำไมเธอถึงรีบขนาดนี้？ในฐานะคนรักเก่า เธอไม่ใช่ว่าควรรอฉันเหรอ？” ฉีเติ่งเสียนยิ้ม

“ในฐานะคนรักเก่าอะไร ฉันไม่นับ！แล้วก็ เชิญนายรีบไสหัวลงจากรถเดี๋ยวนี้ ไม่ต้องตามฉัน” สวีเอ้าเสวี่ยพูดด้วยหน้ามืดครึ้ม

ฉีเติ่งเสียนส่ายหน้า“วันนี้เธอแอบฉันมา ซุ่มทำให้แผนการพัง เรื่องนี้ฉันต้องคิดบัญชีกับเธอ ยาเหล่านั้นของเธอ ฉันไม่ให้แล้ว นอกจากนั้น ฉันจะขายมันให้กับวาฮิด！” เขาพูด

วาฮิด เป็นทหารที่มีความสัมพันธ์ไม่ดีกับสวีเอ้าเสวี่ย ลูกชายของเขาจีบสวีเอ้าเสวี่ย ผลปรากฏว่าถูกอีกแก๊งฆ่าตาย ร่างกายถูกยิงกว่าสิบนัด ถูกยิงจนเป็นรูพรุนบนถนน

ที่สำคัญคือ ทหารคนนี้มีอำนาจไม่น้อย เบื้องหลังมีนักลงทุนสนับสนุน ลูกน้องและปืนในมือก็มีเยอะ

หากฉีเติ่งเสียนขายยาให้กับวาฮิดจริง เธอสวีเอ้าเสวี่ยได้ตกที่นั่งลำบากของแท้ พวกทหารที่ดีกับเธอ คงจะไม่เหลือความสัมพันธ์กับเธออีกเป็นแน่

“นายแซ่ฉี นายจะเอายังไงกันแน่？！” สวีเอ้าเสวี่ยถลึงตาใส่ พูดด้วยความโมโห

“ฉันมีคำถามจะถามเธอ！หากเธอตอบดี ฉันจะยกโทษให้” ฉีเติ่งเสียนพูด

สวีเอ้าเสวี่ยโกรธเป็นอย่างมาก อดไม่ได้ที่อยากจะเหยียบคันเร่งให้รถพุ่งลงเหวไปเลย ให้ตายกันทั้งสองคนเป็นอันจบเรื่อง！

แต่เธอก็ยังคงกัดฟันพูด“ได้ได้ได้ ถามมา！”

“ทรัพยากรธรรมชาติมากที่สุดในหนานหยางคืออะไร？” ฉีเติ่งเสียนถาม

“ต้นยางไง！” สวีเอ้าเสวี่ยขมวดคิ้ว คิดไม่ถึงว่าฉีเติ่งเสียนจะถามคำถามที่ง่ายขนาดนี้

“แล้วสีขาวที่ไหลออกจากต้นยางมันคืออะไร ทำไมมันถึงมีค่า？” ฉีเติ่งเสียนถามต่อ

“น้ำยางไง！” สวีเอ้าเสวี่ยตอบ “ถามคำถามปัญญาอ่อนแบบนี้ นายไม่ได้บ้าใช่ไหม？！”

ครั้นที่พูด สวีเอ้าเสวี่ยได้ชะงัก ทันใดนั้นเหมือนนึกอะไรออก

จากนั้น เธอจึงหันไปโมโหใส่ “นายหยุดความคิดนั้นเดี๋ยวนี้ ฉันต้องขาดทุนนายแน่นอน！”

สง่าและเย่อหยิ่ง เป็นฉายาของสาวเมืองหลาวแบบเธอ แต่ในขณะนี้ เธอราวกับผู้หญิงบ้าคลั่งที่เอาหัวกระแทกกับพวงมาลัยอยู่อย่างนัั้น

ฉีเติ่งเสียนอดกรอกตามองบนไม่ได้“เลิกเคาะได้แล้ว！”

“ฉันนี่มันโชคร้ายแปดชั่วโคตรสินะ ถึงได้มาเจอคนอย่างนาย！” สวีเอ้าเสวี่ยพูดด้วยความไม่สบอารมณ์ พร้อมกับยื่นมือไปนวดหน้าผากตัวเองที่เริ่มแดง

“เธอจะทุบจนหัวแตกก็ไม่เป็นไร แต่ทุบจนรถพังนี่มันน่าเสียดายออก”

สวีเอ้าเสวี่ยสูดหายใจเข้าออกอย่างต่อเนื่อง กลัวที่จะถูกคนแบบนี้โมโหจนตาย

“ฉีเติ่งเสียน นายเป็นบ้าใช่ไหม？เราจะญาติดีกันไม่ได้ใช่ไหม？” สวีเอ้าเสวี่ยขวดคิ้ว น้ำเสียงแฝงด้วยความสิ้นหวัง

“ใช่แล้ว！” ฉีเติ่งเสียนชะงักไปเสี้ยววิ จากนั้นพยักหน้าอย่างตั้งใจ

สวีเอ้าเสวี่ยอีกนิดเกือบจะโกรธจนขาดสติแล้ว เธอถามแบบนี้ออกมา ฝ่ายตรงข้ามกลับตอบ“ใช่แล้ว”อย่างหน้าไม่อาย！

สวีเอ้าเสวี่ยวันนี้“ซุ่ม”ไม่สำเร็จ แถมยังถูกฉีเติ่งเสียนปั่นประสาท เพื่อเป็นการป้องกันว่าเขาจะเอายาขายให้กับวาฮิด จึงทำได้แต่อดกลั้นความโกรธ“กรีดยาง”เป็นเพื่อนเขา

เมื่อจบเรื่อง ฉีเติ่งเสียนยังไม่วายออกความคิดเห็นว่า “สู้กวนกวนไม่ได้”

สวีเอ้าเสวี่ยคิดว่าตัวเองต้องกลับหนานหยางไปให้เร็วที่สุด และห้ามเจอหน้ากับฉีเติ่งเสียนอีกเป็นอันขาด ไม่อย่างนั้น จะต้องถูกปั่นประสาทจนโกรธตายแน่！

“โอเคแล้ว เรื่องที่เธอซุ่มฉันให้อภัยแล้ว” ฉีเติ่งเสียนพูด

สวีเอ้าเสวี่ยสีหน้ามืดครึ้มไม่อยากพูด

“แต่ ฉันให้อภัยเธอ ส่วนยาฉันคงให้เธอไม่ได้แล้ว”

สวีเอ้าเสวี่ยโกรธ“แซ่ฉี นายหมายความว่าอย่างไร？อยากเป็นหมาใช่ไหม？”

ฉีเติ่งเสียนยิ้ม“เธอซุ่มฉัน เรื่องนี้ฉันก็ให้อภัยเธอแล้ว แต่ความร่วมมือครั้งก่อนถือเป็นโมฆะแล้ว！ถ้าเธออยากร่วมมือต่อ ก็เหมือนวันนั้นเอาความสามารถเข้าแลก จะเอาได้เท่าไหร่ ขึ้นอยู่กับเธอ”