มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 936

สวีเอ้าเสวี่ยรู้สึกว่าความอยากแก้แค้นของฉีเติ่งเสียนนั้นรุนแรงมาก จิตใจคับแคบเสียยิ่งกว่าอะไรดี

ดูเหมือนจะเป้นคำพูดลอยๆ แต่ยาทั้งหมดที่เจรจาจากหวงเหวินหลั่งมาได้ ฉีเติ่งเสียนก็ยกให้สวีเอ้าเสวี่ยทั้งหมดจริงๆ

ยิ่งสถานะของสวีเอ้าเสวี่ยในหนานหยางสูงมากเท่าไหร่ เธอก็จะได้รับการสนับสนุนจากตระกูลจ้าวมากขึ้นเท่านั้น แต่ถ้าโดนแทงข้างหลังเมื่อไหร่ บาดแผลก็จะยิ่งเหวอะหวะมากเท่านั้นด้วย

อย่างไรก็ตาม ตระกูลจ้าวจะสามารถปกป้องเธอได้อยู่แล้ว

สวีเอ้าเสวี่ยในตอนนี้นับได้ว่าไต่เชือกขึ้นมาสูงเป็นร้อยเมตรได้แล้ว ถ้าพลาดแม้แต่นิดเดียว ตกไปคงกระดูกแหลกเป็นชิ้นๆ

ตอนเที่ยงคืน มีโทรศัพท์สายหนึ่งโทรเข้ามาหาสวีเอ้าเสวี่ย

หลังวางสาย เธอก็มองไปที่ฉีเติ่งเสียนที่นั่งอยู่ที่โซฟา พลางยิ้ม "ยินดีด้วย ตอนนี้นายถูกรายล้อมไปด้วยศัตรูหมดแล้ว!"

"ไม่ใช่ผมว่าโดนล้อมมาตั้งนานแล้วหรือไง? บ้านคุณไม่มีอินเทอร์เน็ตหรือไง?" ฉีเติ่งเสียนตอบ

สวีเอ้าเสวี่ยส่ายหน้า "ฉันหมายความว่า คนตระกูลรอธไชล์ดเดินทางมาเมืองหลวงด้วยตัวเอง เจรจาตัวตัวต่อตัวกับผู้นำเมืองหลวงเรื่องที่นายไปฆ่าจิมมี่รอธไชล์ด!"

ข่าวนี้ทำฉีเติ่งเสียนตะลึงไปพักหนึ่ง ก่อนจะค่อยๆหรี่ตา

"ถ้าเดาไม่ผิด นายจะถูกประกาศว่ารวมว่าเป็นกลุ่มผู้ก่อการร้ายในไม่ช้าแน่" สวีเอ้าเสวี่ยพูดอย่างครุ่นคิด ใบหน้าเต็มไปด้วยความสุขบนความทุกข์ของคนอื่น

"ผู้ก่อการร้าย?" ฉีเติ่งเสียนกัดฟันกรอด ก่อนจะระเบิดหัวเราะ "คนตระกูลรอธไชล์ดมาเจรจาเองถึงหัวกั๋ว เป็นไปได้ไหมที่คนตระกูลจ้าวจะอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้?"

"หืม? ทายถูกแล้วล่ะ! ตระกูลจ้าวถูกนายสองคนพ่อลูกเอาเปรียบไปตั้งเยอะ ก็ต้องเอาคืนบ้างเป็นธรรมดา" สวีเอ้าเสวี่ยพูด

"รอนายถูกกำหนดให้เป็นผู้ก่อนการร้ายเมื่อไหร่ ทุกพื้นที่ตารางเมตรในหัวกั๋วคงจะไม่ปล่อยนายไปง่ายๆแล้วล่ะ"

"ประเทศอารยธรรมทั้งหลายจะเห็นนายเปนศัตรู!"

"ต่อให้นายจะขอลี้ภัยไปประเทศมี่ก็ไม่มีประโยชน์แล้วล่ะ"

ต่อให้ตระกูลรอธไชล์ดจะไม่ใช่ตระกูลที่มีอุดมการณ์ติดอันดับโลกแล้ว แต่อย่างไรก็ตาม สุดท้ายแล้วก็ไม่สามารถประมาทด้วยได้เลย

เรื่องที่จิมมี่รอธไชล์ดโดนฉีปู้อวี่ซัดกระโหลกแตก ฉีเติ่งเสียนคงต้องแบกรับปัญหานี้อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

ตอนนี้เขาก็เป็นแค่คนทรยศชาติคนหนึ่ง เป็นคนที่ทางการต้องการตัวเพื่อไปรับโทษ

ถ้าตระกูลรอธไชล์ดสามารถเจรจากับหัวกั๋วได้สำเร็จ และกำหนดให้เขาเป็นผู้ก่อนการร้าย ฉีเติ่งเสียนก็คงกลายเป็นหนูข้างถนนตัวหนึ่งอย่างไม่ต้องสงสัย

สวีเอ้าเสวี่ยมองฉีเติ่งเสียน ก่อนจะพูดอย่างเย็นชา "นายยังยิ้มได้อยู่อีก? หลังจากถูกประกาศว่าเป็นผู้ก่อการร้าย ต่อให้เป็นประเทศเสวี่ย ก็คงไม่สนับสนุนนายต่อไปอีกแล้ว นายจะกลายเป็นศัตรูกับทั้งโลก!"

"คุณเป็นห่วงผมมากหรือไง? เครียดขนาดนี้ทำไม!" ฉีเติ่งเสียนพูด

"เพ้อเจ้อ ฉันน่ะเหรอเป็นห่วงนาย? ฉันอยากให้นายตายๆไปซะพรุ่งนี้เลยด้วยซ้ำ แล้วจะเฆี่ยนศพนายซ้ำเหมือนอู่จื่อซวีด้วย!" สวีเอ้าเสวี่ยพูด

ฉีเติ่งเสียนถอนหายใจ พูดอย่างน้อยใจ "ผมจะทำยังไงได้ล่ะ? พวกนั้นใช้อำนาจบีบบังคับผม ผมก็เป็นแค่แมลงน่าสงสารตัวหนึ่งไม่ใช่หรือไง? เฮ้อ......ดูแล้วผมคงต้องเป็นหนูข้างถนนจริงๆแล้วล่ะ"

สวีเอ้าเสวี่ยเห็นท่าทางเหมือนจะเสียใจจริงๆของเขา ก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว

"ทางออกทางเดียวของนายตอนนี้ก็คือไปเจรจากับคนตระกูลรอธไชล์ดซะ ถึงเวลาที่ถูกประกาศออกไปแล้ว จะแก้ไขก็คงเป็นไปไม่ได้แล้ว!" สวีเอ้าเสวี่ยพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด

"เสวี่ยจ๋า คุณดีกับผมมากจริงๆ แถมยังหาทางออกให้ผมอีก" ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างทราบซึ้ง

สวีเอ้าเสวี่ยกัดฟันพูด "เพ้อเจ้อ ฉันแค่กลัวว่าวันข้างหน้าจะไม่ได้แก้แค้นนายก็เท่านั้น! อีกอย่าง ตอนนี้ฉันยังต้องให้นายช่วยรักษาตำแหน่งของฉันที่หนานหยางอยู่"

แต่ฉีเติ่งเสียนกลับเดินเข้ามาโอบเธอไว้เรียบร้อยแล้ว "ใครดีกับผม ผมรู้ดีที่สุด"

"ปล่อย! นายมันก็แค่ไอ้สารเลว ใครจะอยากดีด้วย?" สวีเอ้าเสวี่ยพูดอย่างโมโห

ฉีเติ่งเสียนตอบอย่างจริงจัง "คุณไงที่เป็นห่วงผม!"