มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 938

ประธานหวังผู้ยากจน?

ฉีเติ่งเสียนเรียกชื่อนี้ของหวังเจี้ยนเฉิง ทำให้สวีเอ้าเสวี่ยชะงักไปแล้ว หลังจากนั้นก็หัวเราะ

ตระกูลหวังเป็นวงศ์ตระกูลที่มีอำนาจและมีเงินที่สุดในเมืองหลวง มีฉายาว่า“หวังสามเมือง”!

แต่ฉีเติ่งเสียนกลับเรียกว่า ผู้ยากจน?

ตั้งแต่ที่ฉีเติ่งเสียนแย่งวิลล่าวิมานเมฆไปจากในมือของเขาหวังเจี้ยนเฉิงก็มีความโกรธอยู่ในใจ เขาพูดโอ้อวดต่อหน้าอวี้เสี่ยวหลง พูดว่าจะนำมาเป็นสินสอด ผลลัพธ์คือกับทำให้อับอายขายหน้า

เหลยเสวี่ยเจียวกับเหยียดหยามฉีเติ่งเสียน และพูด“ผู้ยากจน? ตระกูลหวังสามารถใช้เงินทุบนายคนจรจัดด้วยเงินให้ตายได้!”

ฉีเติ่งเสียนกลับพูดว่า“ได้ ถ้าตระกูลหวังสามารถใช้เงินทุบฉันได้ ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะนอนลงบนพื้น ไม่ขยับเขยื้อน”

“ประธานหวังไม่ใช่กำลังตามจีบนายพลอวี้เสี่ยวหลงเหรอ? ทำไม ยังตามจีบไม่ติด ก็เปลี่ยนเป้าหมายมาที่คุณหนูตระกูลเหลยแล้ว?”

“นายให้คุณหนูเหลยเป็นตัวสำรอง นั่นคงจะไม่ดี!”

หลังจากที่เหลยเสวี่ยเจียวได้ฟังคำพูดของฉีเติ่งเสียน ก็อดไม่ได้ที่จะหน้าแดงขึ้นมา และพูด“ นายพูดตอแหลอะไร นายถึงจะตัวสำรอง”

หวังเจี้ยนเฉิงกลับยิ้มและตบไหล่ของเหลยเสวี่ยเจียว พลางพูดเสียงเย็นชา“เสวี่ยเจียว อย่าพูดไร้สาระกับคนแบบเขา นี่คือคนบ้านนอกที่มามาจากหนานหยางเท่านั้นเอง”

“หวังเจี้ยนเฉิง คุณมีแผนการที่ดี ไม่ได้รับสิ่งที่คุณต้องการจากฉัน นึกไม่ถึงว่าจะให้ผู้หญิงคนนี้มาก่อกวนฉัน?อยากจะใช้มีดของตระกูลเหลยมาฆ่าฉัน?”สวีเอ้าเสวี่ยพูดถามเสียงเย็นชา

“สวีเอ้าเสวี่ย เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่เก่งกาจของเมืองหลวงเหมือนเมื่อก่อนแล้ว อย่ามาวางมาดต่อหน้าฉัน”หวังเจี้ยนเฉิงก็พูดเสียงเย็นชา

ฉีเติ่งเสียนมองไปทางสวีเอ้าเสวี่ย และพูด“ประธานสวี เธอเป็นคนที่มีอารมณ์โกรธ ถูกคนพูดเหยียดหยาม จะไม่ให้ตัวการสำคัญจับแขวนคอขึ้นมาทุบตี?”

สวีเอ้าเสวี่ยสายตาเย็นชา และพูด“คุณคิดว่าฉันเหมือนคนกลืนฟันที่แตกลงไปในท้องไหม?!”

นอกจากฉีเติ่งเสียน ไม่มีใครสามารถทำให้สวีเอ้าเสวี่ยยอมแพ้ครั้งใหญ่

ความหยิ่งยโสของเธอนั้น มีแค่ฉีเติ่งเสียนที่สามารถควบคุมเอาไว้ได้

หลังจากที่หวังเจี้ยนเฉิงได้ยินกลับหัวเราะเยาะ และพูด“เมื่อกี้เธอเพิ่งจะตบหน้าเสวี่ยเจียว นี่ยังไม่ได้คิดบัญชีให้ชัดเจน คิดจะให้ตัวเองออกไปจากหนานหยางยังไงก่อนเถอะ!”

เสวี่ยเจียวก็พูด“ใช่ ฉันจะนำเรื่องนี้บอกพ่อ คนที่พ่อรักที่สุดก็คือฉัน! เธอก็ลงมือกับฉัน ถ้าเธอไม่ถูกถลกผิวหนัง ก็อย่าคิดที่จะออกไปจากเซียงซาน”

ตำแหน่งของตระกูลเหลยในเซียงซาน นั่นไม่มีข้อสงสัย!

ฉีเติ่งเสียนกลับก้าวเดินไปข้างหน้า บีบลำคอของหวังเจี้ยนเฉิงไว้ และพูดเสียงเย็นชา“นายเจ้าหนุ่มอยากจะเป็นคนโง่เหรอ ใช้ผู้หญิงคนหนึ่งมาจัดการประธานสวี คิดบัญชีนี้ให้ชัดเจนก่อนแล้วค่อยว่ากัน ฉันเกลียดที่สุดก็คือคนโง่!”

หลังจากที่พูดจบ เขาบีบมือของหวังเจี้ยนเฉิงและเอามือไขว้หลัง จับกุมหวังเจี้ยนเฉิงไว้ได้แล้ว

เหลยเสวี่ยเจียวก็พูดตะโกนด้วยความโกรธ“ปล่อยพี่เฉิง!ไม่อย่างนั้นฉันจะทำให้ทั้งตระกูลพวกนายเร่ร่อน”

หวังเจี้ยนเฉิงก็มึนงง เขาอยู่ในตำแหน่งที่สูงและมีชีวิตที่สุขสบายมาโดยตลอด และข้างกายก็มีเหลยเสวี่ยเจียวยืนอยู่ คิดไม่ถึงว่าจะมีคนกล้าลงมือทำร้ายเขา

“ตระกูลหวังแล้วยังไง?บัญชีนี้ พวกเราจำเป็นต้องคิดให้ชัดเจน!”สายตาของสวีเอ้าเสวี่ยเต็มไปด้วยความน่าสยดสยอง “ต่อให้ตระกูลจ้าวมาถามเอาเรื่องฉัน ฉันก็ต้องจัดการ!ไม่อย่างนั้น พวกเธอก็จะคิดว่าฉันสวีเอ้าเสวี่ยตกอับ ใครก็สามารถเข้ามาเหยียบย่ำได้?”

สวีเอ้าเสวี่ยเป็นคนที่มีอารมณ์ความโกรธ ถึงยังไงเธอก็เป็นผู้หญิงที่ดุร้ายที่สามารถใช้พื้นรองเท้าตบหน้าคนได้ ไม่สามารถจะเป็นฝ่ายเสียเปรียบได้ ถ้าไม่ลงโทษตัวการให้เกิดความทรมานและความหายนะ ความโกรธนี้เธอกลืนไม่ลงจริงๆ!

เหลยเสวี่ยเจียวถลันเข้าไปเตรียมจะทำร้ายฉีเติ่งเสียน กลับถูกสวีเอ้าเสวี่ยผลักออกไปอย่างรุนแรง และพูดดุด่าเสียงดัง“ไสหัวออกไป”

เหลยเสวี่ยเจียวเป็นคู่ต่อสู้ของสวีเอ้าเสวี่ยที่ไหนล่ะ?ถูกเธอผลักก็โงนเงน ชนเข้ากับกำแพง หลังศีรษะชนกับกำแพง เสียงปังดังขึ้น เจ็บจนเธอร้องไห้ขึ้นมา

หวังเจี้ยนเฉิงพูดกัดฟันด้วยความโกรธ “ไอ้บ้านนอก แม่งนายกล้าลงมือกับฉัน?นายรู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไรไหม?”

หลังจากที่ฉีเติ่งเสียนได้ยิน ก็หัวเราะ นี่คู่ควรจะเป็นคนรักเก่า นึกไม่ถึงว่าจะเรียนรู้การโกงของตัวเองอย่างดีเลิศ!

หวังเจี้ยนเฉิงพูดด้วยความโกรธ“เธอแม่งบ้าไปแล้วเหรอ?ตบหน้าครั้งเดียวหนึ่งพันล้าน?”

สวีเอ้าเสวี่ย“ค่าทำขวัญความและบาดเจ็บทางร่างกาย สามารถระบุได้โดยการรักษาพยาบาล แต่จิตใจที่ได้รับความเสียหาย ไม่มีขีดจำกัด และไม่สามารถระบุได้!ดังนั้น หนึ่งพันล้าน ก็น้อยมาก”

สวีเอ้าเสวี่ยพูดอย่างเย็นชา ยกกิ่งไม้ขึ้นมา ทุบลงไปบนร่างของหวังเจี้ยนเฉิง

“โอ๊ย!!”

หวังเจี้ยนเฉิงอดไม่ได้ที่จะร้องอย่างเวทนาขึ้นมา

ความโกรธที่อยู่ในท้องของสวีเอ้าเสวี่ย มือไม่มีความคิดที่จะหยุด กิ่งหลิวฟาดขึ้นลง เสียงตีดังขึ้นบนตัวของหวังเจี้ยนเฉิง

ฉีเติ่งเสียนที่มองอยู่ด้านข้าง อดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่าป่าเถื่อน นี้คือสีหน้าเคียดแค้นมากเท่าไหร่ก็มีความโกรธมากเท่านั้น ทั้งหมดถูกระบายลงบนตัวของหวังเจี้ยนเฉิงแล้ว?

ก่อนหน้านี้สวีเอ้าเสวี่ยอยู่ที่เมืองหลวง ตำแหน่งของตัวเองก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าหวังเจี้ยนเฉิง หลังจากที่เธอตกอับ คนเลวนานาชนิดอยากจะเหยียบย่ำเธอ ทำให้เธอเก็บอัดอั้นไว้ในใจ

หวังเจี้ยนเฉิงถูกเธอปฏิเสธก็ยังไม่ยอมแพ้ นึกไม่ถึงว่าจะยืมมือของตระกูลเหลยมาจัดการเธอ ทำไมเธอต้องอดทนกับความโกรธนี้?

ไม่ว่ายังไง มีฉีเติ่งเสียนนักฆ่าขั้นสุดยอดและคนเดนตาย เธอก็ไม่หวาดกลัว

อืม?ทำไมถึงคิดว่ามีฉีเติ่งเสียนสนับสนุนแล้วไม่กลัวล่ะ…

เธอคิดว่าความคิดนี้ของเธอแปลกประหลาดมาก แต่ก็ไม่ได้คิดมาก เร็วมากก็กลับมาให้ความสนใจกับการเฆี่ยนตีหวังเจี้ยนเฉิง

หวังเจี้ยนเฉิงร้องอย่างเวทนา ยังมีเสียงกิ่งไม้ที่ตีลงบนเนื้อ ทำให้ทุกคนพากันมุงดู…