ฉีเติ่งเสียนกลับมา และหยางกวนกวนเองก็อยู่ที่นี้ เขาพบว่าการก่อสร้างได้หยุดลงแล้ว ผู้คนมากมายในชุดเครื่องแบบเดินไปมา
ในด้านหยางกวนกวน เธอกำลังเจรจากับชายวัยกลางคนๆหนึ่ง
"คุณหยาง ท่าเรือนี้ ยังมีขั้นตอนบางขั้นตอนที่ไม่ชัดเจน คุณคงต้องหยุดไว้ก่อน เพื่อหลีกเลี่ยงการสูญเสียที่ไม่จำเป็นของรัฐบาลเซียงซานของเรา!" ชายวัยกลางคนที่กำลังพูด เห็นได้ชัดว่าเขาคงเป็นคนที่มีอำนาจในเซียงซาน
หยางกวนกวนพูดขึ้นด้วยสีหน้าเย็นชา: "คุณโม่ นั่นไม่ใช่สิ่งที่เราตกลงกันไว้ตั้งแต่เเรก!"
โม่เหวินฉางพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย: "ตอนนั้นก็คือตอนนั้น ตอนนี้ก็คือตอนนี้! ขั้นตอนเอกสารมีความสำคัญมาก หากคุณไม่ทำเรื่องพวกนี้ให้เรียบร้อย ฉันจะกล้าให้คุณเริ่มก่อสร้างได้ยังไงกัน ลงทุนไปตั้งเท่าไหร่ จะให้พังตรงนี้งั้นหรอ!"
หยางกวนกวนกล่าวว่า: "ขั้นตอนทั้งหมด ฉันได้ส่งไปแล้ว แต่ไม่รู้ว่าทำไมหน่วยงานที่ตรวจสอบของคุณถึงล่าช้า คุณโม่ คุณวางแผนที่จะทำลายธุรกิจฉันใช่ไหม"
โม่เหวินฉางหัวเราะเสียงดังไม่ได้ตอบสนอง แต่สีหน้าที่เขาแสดงออกมาชัดเจนมาก
“นายกหวง เกรงว่าเขาคงไม่ได้อยากทำลายงานของฉันหรอกนะ?” หยางกวนกวนถามขึ้นอย่างใจเย็น
“ไม่อย่างนั้นก็โทรไปถามนายกหวง ฉันกำลังทำให้สิ่งที่ถูกต้องตามกฎหมายและชัดเจน!” โม่เหวินฉางยิ้มเยาะ
ขณะที่หยางกวนกวนกำลังจะหยิบโทรศัพท์มือถือเพื่อโทรหาหวงเหวินหลั่ง เธอเห็นฉีเติ่งเสียนเดินมาและส่ายหัวให้กับเธอ
เธอตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งจึงไม่ได้หยิบโทรศัพท์ออกมา
โม่เหวินฉางคนนี้จงใจให้เธอโทรหาหวงเหวินหลั่ง เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นคนของสำนักลู่
ต่อให้หยางกวนกวนโทรไปหาหวงเหวินหลั่ง หวงเหวินหลั่งก็จะไม่ทำอะไรเลยนอกจากพึ่งพาความถูกต้องตามกฎหมาย และนั้นก็จะทำให้เธอต้องอับอายเป็นอย่างมาก
เหตุใดหวงเหวินหลั่งถึงได้เลื่อนตำเเหน่งเป็นนายกรัฐมนตรีเซียงซาน
ไม่มีใครเต็มใจที่จะเห็นเขาควบคุมตงไห่
การที่เขาได้เลื่อนตำแหน่งเป็นนายกรัฐมนตรีเซียงซานด้วยรูปแบบพิเศษ เพราะเขาถูกต่อต้านจากคนในเมืองหลวง นอกจากนี้เขากับตระกูลเหอผู้ร่ำรวยในท้องที่ยังมีความสัมพันธ์ที่ไม่ดีต่อกันอีกด้วย ซึ่งมันยากต่อการทำงานของเขาเป็นอย่างมาก
งานนี้ไม่ใช่ว่าจะเป็นงานง่ายๆ หากไร้ความสามารถก็จะถูกตราหน้า แม้ว่าผู้ที่สนับสนุนเขาอยู่เบื้องหลังต้องการให้เขามีบทบาท แต่ก็ใช่ว่าทุกอย่างจะเป็นได้ดั่งใจนึก
โม่เหวินฉางพูดว่า: "คุณหยางเปลี่ยนใจแล้วอย่างงั้นหรอ? จะโทรหรือไม่โทร? ฉันกำลังรออยู่!"
เมื่อเห็นท่าทางโอหังของโม่เหวินฉาง หยางกวนกวนแทบยั้งมือไม่ให้ฝากรอยประทับสีแดงไว้บนใบหน้าของเขาไม่อยู่ แต่เอาเถอะ อีกฝ่ายเป็นถึงหัวหน้าควบคุมทรัพยากร เขาจงใจขัดขวางเธอ แม้เธอจะต้องการจัดการกับเขา แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะทำได้ง่ายๆ
ถึงตอนนั้นเงินที่ลงทุนไปก็จะสูญเปล่า
“คุณโม่ ฉันสงสัยว่าสโมสรเรือยอร์ชที่คุณหยางลงทุนไป มีอะไรที่ไม่ผ่านขั้นตอนอย่างนั้นหรอ?” ฉีเติ่งเสียนถามขึ้นพร้อมกับรอยยิ้ม
“มากเกินไปแล้วนะ ยอกย้อนฉันอย่างนั้นหรอ?” โม่เหวินจางตอบด้วยน้ำำเสียงเย็นชา
“อะไรกัน หากคุณไม่บอก แล้วเราจะจัดการได้อย่างไร” ฉีเติ่งเสียนพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย
โม่เหวินฉางยกมือแล้วพูดว่า: "ถ้าคุณจัดการไม่ได้ มันก็เป็นปัญหาของคุณ ลงทุนไปตั้งมากมายหากสูญเสียทั้งหมด นั้นเป็นเพราะคุณ อย่ามาหาว่าเราจงใจ และทำเรื่องให้ยุ่งยาก"
หยางกวนกวนพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา: "ไม่ใช่ว่าคุณต้องการให้เรื่องมันยุ่งยากหรอกหรอ? นั้นเป็นสิ่งที่คุณพูดไปในตอนแรก!"
โม่เหวินฉางพูดขึ้นว่า: "ฉันพูดอย่างนั้นหรอ? คุณหยางมีหลักฐานหรือเปล่าล่ะ! อย่ามาพูดจาพล่อยๆ ไม่อย่างนั้น ฉันจะฟ้องคุณในข้อหาหมิ่นประมาท"
"อย่าคิดว่าเพราะมีความสัมพันธ์ที่ดีกับนายกหวง แล้วจะทำอะไรก็ได้ที่ต้องการ!"
"ที่นี้คือเซียงซาน ไม่ใช่จงไห่ และไม่ใช่โมตูหลงเหมิน!"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มังกรผู้ทรงพลัง
ตั้งแต่ตอนที่ 217 ถ้าไม่อัพให้เต็มตอนก็คงต้องเลิกอ่านถาวรแล้ว...
อัพอีกวันไหนคะรับ...
ตอนละ6/7บรรทัด อัพใหม่ที...
ข้อความหายอีกแล้วครับ 280-284...
คนอัพไม่ดูเลยเหรอครับมันมาไม่กี่บรรทัดเอง...
ขาดตอนเลยครับ เนื้อหาไม่ครบแบบนี้...
ทำไมแต่ละตอนมันสั้นจัง...
253-264 ทำไมสั้นจังครับ...
ถ้าอัพมาแค่4, 5บรรทัดเลิกอัพเถอะ...
242 - 246 ข้อความขึ้นไม่ครบครับ...