มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 978

สำหรับเฉินซงเฟย เขาก็ไม่ต่างอะไรกับหมาจนตรอกที่ต้องเอาชีวิตรอดในต่างแดน

กล้ากลับประเทศจีนไหมล่ะ? กลัวตายงั้นหรอ?

สวี่ฉางเกอรู้ดีว่าเฉินซงเฟยมีเจตนาไม่ดี หุ้นจึงไม่สามารถเเบ่งให้เขาได้

อย่างไรก็ตาม สโมสรเรือยอทช์แห่งนี้ เขาทุ่มทุนลงไปมาก เช่นเดียวกับหยางกวนกวน หากเกิดการขัดข้องจริงๆ เขาจะสูญเสียทุกสิ่งทุกอย่าง

การลงทุนครั้งนี้เป็นความทะเยอทะยานของสวี่ฉางเกอ การทำเงินผ่านสโมสรแห่งนี้เป็นเพียงผลพลอยได้ จุดประสงค์ที่สำคัยที่สุดคือการรวบรวมแวดวงชั้นนำในเซียงซานมายังที่นี้

“ทำไมกัน หรือคุณไม่เต็มใจที่จะแบ่งหุ้นที่คุณมีอยู่ในมือ? ไม่ต้องกังวลไป ฉัน เฉินซงเฟย ไม่ได้มาขอฟรีๆอยู่แล้ว ฉันมีเงินมาให้คุณอย่างแน่นอน” เฉินซงเฟยกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“หยุดเพ้อเจ้อได้แล้ว” หยางกวนกวนพูดอย่างไม่สบอารมณ์นัก

โม่เหวินฉางถอนหายใจและพูดว่า: "คุณเฉินมีความตั้งใจดีและต้องการช่วยเหลือคุณ แต่คุณกลับปฏิเสธเขาแบบนี้ อนิจจา ช่างโง่เขลาไม่มีทางเยียวยาเสียจริง"

ฉีเติ่งเสียนมองไปยังโม่เหวินฉางและพูดขึ้นว่า: "จำสิ่งที่คุณพูดในวันนี้ให้ดี เมื่อถึงเวลาอย่าวิ่งเเจ้นไปฟ้องพ่อเอาซะล่ะ!"

โม่เหวินฉางระเบิดหัวเราะออกมา จากนั้นชี้ไปที่ปลายจมูกตัวเองแล้วพูดว่า "ฉันหรอ จะทำแบบนั้น? พูดออกมาได้อย่างไร ช่างเป็นเรื่องตลกขบขัน!"

โม่เหวินฉางเป็นคนของสำนักลู่ และฉีเติ่งเสียนเตรียมที่จะให้โอกาสหวงเหวินหลั่งใช้มีดของคนฆ่าสัตว์ผ่านลู่กวยไห่

มันคงจะดีหากคนจากสำนักลู่เหล่านี้ทำงานอย่างซื่อตรง ด้วยบุคคลิกที่เด็ดขาดของหวงเหวินหลั่ง พวกเขาจะไม่ปล่อยมือคนที่มายุ่งเกี่ยวกับพวกเขาอย่างแน่นอน

การจุดประกายครั้งแรกของหวงเหวินหลั่งคือ "การถูกกระทบกระทั่ง" โดยหวงฉีปิน การโจมตีฝ่ายเมืองหลวงครั้งนี้เป็นครั้งที่สองของเขาหลังจากเข้ารับตำแหน่ง

“คำพูดของฉันยังคงหมายความเช่นเดิมตลอดเวลา หากเมื่อไหร่ที่คุณเข้าใจ มาหาฉันได้ทุกเมื่อ” เฉินซงเฟยกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“เอาไว้เเม่คุณมาเต้นเปลื้องผ้าที่ไนท์คลับก่อน เราค่อยว่ากันอีกที” หยางกวนกวนพูดด้วยท่าทีใจเย็น

เฉินซงเฟยเยาะเย้ย: "อยากทำให้ฉันโกรธหรอ? ให้ฉันจัดการเลยเอาไหม? ทำไมถึงได้มั่นใจขนาดนั้นล่ะ?"

"แต่เอาเถอะ คุณควรใช้สมองอันน้อยนิดของคุณนึกถึงตัวเองและสถานะของคุณด้วยนะ!"

“ถ้าฉันจะจัดการคุณ มันไม่ได้ยากเลย!”

“เซียงซานแห่งนี้ไม่มีพื้นที่สำหรับคุณ”

หยางกวนกวนพูดขึ้นว่า: "ลองดูไหมล่ะ?"

เฉินซงเฟยไม่ตอบสนอง ตอนนี้ถึงเวลาแล้วที่ฝ่ายท้องถิ่นในเซียงซานจะต้องแข่งขันกับฝ่ายของหวงเหวินหลั่ง

หยางกวนกวนมีความสนิทสนมกับหวงเหวินหลั่ง จึงไม่ควรสร้างความขัดแย้งกับเธอมากไปกว่านี้ เพราะว่าหวงเหวินหลั่งจะนำเรื่องนี้ขึ้นมาเพื่อทำลายสถานการณ์

แต่ถ้าหากผู้คนสามารถปลองดองกันได้ด้วยวิธีต่างๆ ก็ไม่จำเป็นจะต้องทำให้เป็นเรื่องใหญ่ เมื่อเวลาผ่านไปหวงเหวินหลั่งจะประสบปัญหาเอง

“และแก ไอ้อ้วน ฉันตั้งตารอที่จะเห็นแกในการประชุมศิลปะการต่อสู้ ฉันอยากจะเห็นเหลือเกินว่าแกมีคุณสมบัติอะไรที่เรียกว่ามือเทพจ้านเฟย!” เฉินซงเฟยชี้นิ้วไปที่ฉีเติ่งเสียน พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงดูถูกดูแคลน

“หัวของคุณไม่ได้มีค่าขนาดนั้น” ฉีเติ่งเสียนพูดขึ้น

เฉินซงเฟยไม่เข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไร แต่เขาก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร เขาหันหลังและจากไปทันที

เฉินซงเฟยไม่ใช่จีไค และหัวของเขาก็ไม่ได้มีค่าขนาดนั้น นอกจากนี้ ชายผู้นี้ทำให้ฉีเติ่งเสียนไม่สบอารมณ์ ยังไงซะ หัวของเขาก็จะต้องถูกแยกออกในสักวัน

"สถานะของตระกูลเหลยในเซียงซานถือว่าดีมาก เป็นไปไม่ได้เลยที่จะไม่มีใครอิจฉา ... "

“ ทำไมคุณถึงคิดว่าตระกูลเหลยนั้นไร้ความสามารถ ไม่ใช่เพราะกลัวว่าพวกเขาจะสร้างปัญหาใช่ไหม!”

ฉีเติ่งเสียนส่ายหัวและบอกทั้งสองคนเกี่ยวกับสถานการณ์ปัจจุบันของตระกูลเหลย เขาถอนหายใจก่อนก่อนที่จะพูดว่า: "อาจจะเป็นเพราะว่าดาวพิฆาตรฮวงจุ้ยภูเขาทะเลและสุสานมังกรของตระกูลเหลย อาจจะถูกกำหนดโดยใครบางคนอย่างลับๆ? อาจจะเป็นชาวต่างชาติที่มีความแค้น ไว้ฉันจะหาข้อมูลแล้วจ้างปรมาจารย์ที่มีความรู้เรื่องฮวงจุ้ยแล้วจัดการเรื่องนี้ซะ！”

หยางกวนกวนได้ยินเกี่ยวกัยสถานการณ์ของตระกูลเหลยจากปากของฉีเติ่งเสียน หลังจากที่ได้ยิน เธอก็คิดว่ามันสมเหตุสมผล

เซียงซานเป็นเมืองที่มีความเป็นสากลและเป็นเมืองทางการเงิน ตระกูลเหลยเปรียบเสมอนกษัตริย์ที่ไม่มีมงกุฏของเซียงซาน หากเขายังคงทำตัวไม่ต่างจากกษัตริย์…ฉันเกรงว่าคนใหญ่คนโตจะ…คุณคงไม่มีความสุขแน่ถ้าไม่ได้เห็นมันใช่ไหม?

“อาสวี่ ฉันรู้ว่าคุณทุ่มเทให้กับสโมสรเรือยอร์ชเป็นอย่างมาก ไม่ต้องกังวลไป มันจะไม่ศูนย์เปล่าอย่างแน่นอน!” ฉีเติ่งเสียนตบไหล่ของสวี่ฉางเกอแล้วยิ้มออกมา

“เอ่อ...ขอบใจ!” สวี่ฉางเกอพูดด้วยรอยยิ้มประหลาดใจ

ฉีเติ่งเสียนจ้องมองไปที่สวี่ฉางเกออย่างจริงจังและพูดออกมาว่า "คุณสนใจที่จะเป็นหัวหน้าของเซียงซานหลงเหมินหรือไม่"

เมื่อสวี่ฉางเกอได้ยินสิ่งนี้ เขาก็ตกใจมากและพูดว่า: "คุณล้อฉันเล่นหรอ? เฉินปาเซี่ยกับเฉินซงเฟยและลูกชายของเขาควบคุมเวียงซานหลงเหมินมาหลายปีแล้ว ฉันจะไปแทนที่พวกเขาได้ยังไงกัน"

ฉีเติ่งเสียนพูดขึ้นด้วยท่าที่สบายๆ: "พวกเขาทั้งพ่อและลูกคงจะอยู่ได้อีกไม่นาน! สมาคมหลงเหมินไม่พอใจเซียงซานหลงเหมินมานานแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น พวกเขายังขัดเจตจำนงของสมาคมและเข้าร่วมกองกำลังกับเซียงซานหงปังเพื่อสร้างสำนักศิลปะการต่อสู้บางอย่าง!" "

สวี่ฉางเกอกลืนน้ำลายอึกใหญ่หลังจากได้ยินเรื่องนี้ และถามออกไปว่า: "เสี่ยวหลี่ คุณเป็นใคร ฉันรู้สึกว่าคุณดูอันตรายมาก!"

หยางกวนกวนหัวเราะออกมาเสียงดัง เพราะรู้สึกว่าวิสัยทัศน์ของสวี่ฉางเกอเเม่นยำเสียจริง ชายผู้นี้ไม่เพียงแต่เป็นอันตรายเท่านั้น แต่ตอนนี้เขายังเป็นผู้ก่อการร้ายอีกด้วย!

ฉีเติ่งเสียนยิ้มออกมา และพูดว่า "ไปหาที่ดื่มชาและนั่งคุยกันดีกว่า!"