มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 982

เจียงชิงเย่ว์ถูกรถชนก่อนนำส่งโรงพยาบาล จากเรื่องราวต่างๆ เป็นเพราะเธอสายไปประมาณสองนาที ทำให้งานล่าช้าออกไป

ถ้าให้พูดตรงๆ คนรังแกเธอแบบนี้เพราะพวกเขาคิดว่าเขามาจากแผ่นดินใหญ่ ไม่มีรกรากในเซียงซาน และสามารถทำอะไรก็ได้ตามต้องการ

เพราะคุณสวีมาพบเธอ นำบทภาพยนตร์เรื่องใหม่ที่คุณสวีลงทุน แบบนี้แล้วเธอจะไม่ทำให้คนอื่นอิจฉาได้อย่างไร?

หลังจากที่ฉีเติ่งเสียนจัดการโรงพยาบาลอ้ายคังมราแสนใจดำเสร็จเรียบร้อย เขาจึงรีบไปที่วิลล่าโซ่งเหมวทันที

หากไม่แสดงอำนาจ เจียงชิงเย่ว์จะมีปัญหามากมายใน เซียงซานในอนาคตอย่างแน่นอน

ในฐานะแฟนเก่าของผู้หญิงคนนี้ ฉีเติ่งเสียนต้องหาทางช่วยให้เธอตั้งหลักให้ได้

“คุณโซ่ง ไอ้อ้วนที่อยู่ด้านนอก บอกว่าอยากคุยเรื่องที่เกิดขึ้นกับคุณเจียงเมื่อวานนี้” โซ่งเหมวกำลังจิบกาแฟอยู่ในห้อง สวมกระโปรง โดยเผยให้เห็นเรียวขา อวดความสง่างามและไลฟ์สไตล์ของดารา

โซ่งเหมวพูดอย่างใจเย็น: “หือ? ดูเหมือนว่าเจียงชิงเย่ว์จะรู้ตัวว่าเธอผิดแล้ว เลยหาคนเพื่อมาขอโทษฉันแบบนั้นใช่ไหม?”

หลังจากพูดแบบนี้ เธอก็วางถ้วยกาแฟบลูเมาน์เท่นในมือของเธอ ที่สามารถขายได้ในราคาที่สามถึงห้าร้อยดออลาร์ในโลกลง: “ให้คนเข้ามา!”

ฉีเติ่งเสียน ถูกนำเข้ามาในวิลล่าโดยคนรับใช้ของโซ่งเหมว

“คุกเข่าลงคุยกับฉันสิ” โซ่งเหมวเหลือบมองฉีเติ่งเสียน แล้วจิบกาแฟ

ท่าทางเหมือนกับนางสนมผู้สูงศักดิ์ในราชวงศ์ชิง ในสายตาของเธอฉีเติ่งเสียนเป็นเหมือนขันทีหรือทาสเท่านั้น

ฉีเติ่งเสียน พูดอย่างเฉยเมย: “คุณคือโซ่งเหมวงั้นหรือ?”

โซ่งเหมวขมวดคิ้ว ยังคงยึดถือนิสัยชนชั้นสูงเหมือนนางสนมในราชวงศ์ และพูดอย่างเย็นชา: “นายมาหาฉันเพื่อคุยเรื่องที่เจียงชิงเย่ว์ไม่มีความเคารพต่อฉันเมื่อวานนี้ นายไม่มีสิทธิ์มาแสดงกิริยามารยาทแบบนี้ ทำผิด ควรยอมรับการลงโทษ หากไม่ยอมรับก็ออกไป!”

ฉีเติ่งเสียน ยิ้มเล็กน้อยและพูดว่า “เมื่อวานคุณให้คนขับรถชนเธอหรือเปล่า?”

“เป็นฉันเอง แล้วไงล่ะ?”

“ทำไม พวกต่างชาติต้องการขอความยุติธรรมจากฉันงั้นเหรอ?”

จู่ๆ ใบหน้าของโซ่งเหมวก็เย็นลง เธอวางกาแฟในมือลงแล้วลุกขึ้นยืนแล้วพูดว่า “ฉันชวนเธอไปงานวันเกิด เพื่อไว้หน้าเธอ! แต่เธอกลับไม่รู้ว่าอะไรดีหรือไม่ดี เอาแต่ใจ แถมยังกล้ามาสายอีก?”

“ฉันให้โอกาสเธอแล้ว ให้เธอคุกเข่าตรงหน้าประตูหนึ่งชั่วโมงเพื่อสำนึกผิด แต่เธอไม่รับโอกาสที่มีค่า แถมยังเดินหนีออกไป”

“ไม่เห็นฉันโซ่งเหมว อยู่ในสายตางั้นเหรอ?”

“ฉันก็เลยจะให้เธอจำฉันตลอดไป!”

ฉีเติ่งเสียน ยิ้มและพูดว่า: “ฉันจะให้คุณเลือกสองทาง หนึ่งคือให้ผมขับรถชนคุณ...”

ก่อนที่เขาจะพูดจบ คนรับใช้ของโซ่งเหมวก็รีบเข้ามาและพูดว่า “คุณโซ่ง เจ้าชายมาถึงแล้ว ตอนนี้กำลังรอที่ข้างนอก”

หลังจากที่โซ่งเมยวได้ยิน เธอจึงพูดว่า: “ตรงนี้มีปัญหานิดหน่อย ฉันอยากให้เจ้าชายช่วยตัดสินหน่อย ไปเชิญเขาเข้ามาเดี๋ยวนี้!”

เหลียงเซียวนายน้อยของเหอเหลียนเซิ่ง เป็นผู้สนับสนุนทางการเงินโซ่งเหมว

“ไอ้สารเลว คนต่างชาติที่กล้ามาหยิ่งผยองกับฉัน แล้วทำไมถึงอยากมาเรียกร้องความยุติธรรมให้กับนังสารเลวอย่างเจียงชิงเย่ว์ด้วย? วันนี้ ในเมื่อนายกล้าพอที่จะมาหาฉัน ฉันให้แกตายไปซะ!” การแสดงออกของโซ่งเหมวดุดัน

ฉีเติ่งเสียนไม่ได้โกรธ ที่คำพูดของเขาถูกขัดจังหวะ แต่เขากลับยิ้มอย่างมีมารยาท

ทันทีที่เหลียงเซียวเข้ามา เขาเห็นฉีเติ่งเสียน ดวงตาของเขาก็เบิกกว้างขึ้น และเขาพูดด้วยความตกใจและโกรธ: “ไอ้อ้วนมาที่นี่ทำไม?!”

โซ่งเหมวจึงพูดว่า: “เจ้าชาย เขามาที่นี่เพื่อช่วยเจียงชิงเย่ว์จากเรื่องเมื่อวาน เมื่อกี้เขาขู่ฉัน บอกว่าจะขับรถชนฉันด้วย!”

เสียงกระสุนปืนทำให้โซ่งเหมวตัวสั่นด้วยความตกใจ เธอก็รีบเอามือปิดหูไว้

ก่อนที่ฉีเติ่งเสียนจะถูกยิง เขาก็เบี่ยงหลบร่เล็กน้อย เดินไปข้างหน้า และพูดด้วยรอยยิ้ม: “ยิงงั้นเหรอ? ถ้าวันนี้ไม่มีได้หนึ่งพันล้านเรื่องนี้คงจบไม่ได้ง่ายๆแน่!”

การแสดงออกของบอดี้การ์ดกันก็เปลี่ยนไปเช่นกัน เล็งปืนไปที่เขาก่อนจะยิงอีกครั้ง!

ร่างกายของฉีเติ่งเสียนสั่นอีกครั้งก่อนที่จะถูกยิง หลบกระสุนอีกครั้ง

การหลบกระสุนสองนัดติดต่อกันทำให้ใบหน้าของบอดี้การ์ดเปลี่ยนเป็นสีเขียว เขาไม่เคยเห็นคนแข็งแกร่งขนาดนี้มาก่อนในชีวิต!

“ปัง!ปัง!ปัง!”

บอดี้การ์ดยิงสามนัดติดต่อกัน แต่ละนัดก่อนจะถูกฉีเติ่งเสียน ร่ายกายเขาจะสั่นเพื่อหลบหลีก เข้ามาใกล้อย่างสง่างาม สงบนิ่ง

เหลียงเซียวตะโกน: “มึงมันเศษขยะ ยิงยังไงวะ ไม่โดนคนเลย?”

“เจ้าชาย ผมเกรงว่าทักษะศิลปะการต่อสู้ของชายคนนี้จะเทียบได้กับคุณพ่อของคุณ ปืนแค่นี้ทำอะไรเข้าไม่ได้หรอก” บอดี้การ์ดอธิบายด้วยสีหน้าบิดเบี้ยว

เหลียงเซียวตำหนิอีกครั้ง ยกเสื้อผ้าของเขา หยิบปืนพกสองกระบอกออกจากแขนของเขา ปลดสลักถือปืนทั้งสองกระบอก เล็งปืนไปที่ฉีเติ่งเสียน!

แต่ฉีเติ่งเสียนกลับเข้ามาใกล้แล้ว มือฟาดลงไปบนใบหน้าของ เหลียงเซียว! การฟาดทำให้เหลียงเซียวหมุนตัวไปในอากาศ ก่อนจะล้มลงกับพื้นอย่างแรง!

บอดี้การ์ดของเหลียงเซียวกำลังจะลงมือ เมื่อได้ยินเสียงปืนดังขึ้น จากนั้นเขาก็รู้สึกว่าต้นขาร้อนขึ้นและไม่สามารถออกแรงได้ จากนั้นเขาก็รู้สึกอ่อนแอและทรุดตัวลงกับพื้น...

ปืนสองกระบอกในมือของเหลียงเซียวถูกฉีเติ่งเสียน แย่งไปในตอนนั้นทันที