มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 987

ฉีเติ่งเสียนหลบชายสามคนแทงเขาด้วยมีดสั้นอย่างกระทันหัน จี๋ข่ายยืนอยู่ข้างๆ ตะลึง

รู้ไหมว่าระฆังทองเสือคำรามของฉีเติ่งเสียน เสื้อเกราะมังกรถูกหมัดของยอดฝีมือมันให้ความรู้สึกแค่แสบๆ คันๆ ความแข็งแกร่งกว่าแผ่นเหล็ก! แสดงให้เห็นความยืดหยุ่นของร่างกาย เทียบได้กับปรมาจารย์ของวิชาโยคะอย่างง่ายดาย

การประสานที่น่าสะพรึงกลัวแบบนี้ปรากฏบนร่างกายที่อ้วนท้วน ซึ่งทำให้ผู้คนรู้สึกตลกและดูเกินจริงเล็กน้อย

หลังจากที่ชายโฉดมือมีดทั้งสามโดนหักแขนจากการฟาดของฉีเติ่งเสียนพวกเขาทั้งหมดก็กัดฟันก่อนจะใช้มืออีกข้างคว้ามีด

แต่ทันทีที่ฉีเติ่งเสียนหันกลับมา เขาก็ยกขาขวาขึ้นแล้ว

เขายกขาขวาขึ้นแล้วฟันเหมือนขวานเล่มใหญ่!

เนื้อตัวของทั้งสามคนถูกกระแทกทีละคนและมีเสียงกระดูกแตกร้าว คนก็ลอยออกไปชนกำแพงใหญ่ ก่อนจะตกลงมากระแทก

“เป็นเขาจริงๆ ด้วย เจ้าอ้วนนั่น!” จี๋ข่ายตกใจเมื่อเห็นรูปร่างหน้าตาของฉีเติ่งเสียน “ทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่?”

ทั้งสามคนถูกขาของฉีเติ่งเสียนฟาดไปตรงๆ ทำให้พวกเขาตายทันที

หลังจากที่เขาฆ่าคนไปสี่คนติดต่อกัน คนร้ายรีบหยิบปืนมาจากตู้เซฟ

ชายคนหนึ่งมี AK47 อยู่ในมือ เขาก็หันมันไปที่หัวของฉีเติ่งเสียนแล้วเหนี่ยวไกปืน!

โหมดอัตโนมัติเต็มรูปแบบ

ทันทีที่กระสุนนัดแรกออกมา ฉีเติ่งเสียนเอียงศีรษะ ร่างกายของเขาก็เคลื่อนไปข้างหน้า ในขณะที่เดินไปข้างหน้า ฝ่ามือสองข้างก็ออกมาจากใต้ซี่โครง ฟาดไปข้างหน้าจากซ้ายไปขวา! ฝ่ามือทั้งสองข้างถูกกระทบที่เอวของผู้ลักพาตัวทั้งสองข้าง ความเจ็บปวด ทำให้ผู้ลักพาตัวหมดสติทันที ทำให้ AK ยิงกระสุนออกมาได้เพียงนัดเดียวเท่านั้น

ไตของคนลักพาตัวแตกเละทันที!

ฉีเติ่งเสียนไม่ให้เวลาคนลักพาตัวคนอื่นได้โต้ตอบ เขาบิดตัว และชกอีกครั้งเหมือนเทพเจ้าที่ตกลงมาจากพื้นโลก จากนั้นเขาก็ตามด้วย “เสือเลี้ยว” สังหารคนหนึ่งคน จากนั้นเขาก็พุ่งไปข้างหน้าและระเบิด ด้วย “เสือยิงธนูโค้ง” ศีรษะของคนลักพาตัวคนหนึ่งถูกเหวี่ยงออกไปขณะเดินไปข้างหน้า

คนลักพาตัวที่เขาพบกำลังจะตายด้วยมือของเขาในการเผชิญหน้าเพียงครั้งเดียวเท่านั้น!

เมื่อคนลักพาตัวเหล่านี้ร่วมมือกัน บอดี้การ์ดชั้นยอดของจี๋ข่ายก็ทนไม่ไหวแม้แต่รอบเดียว

แต่เมื่อฉีเติ่งเสียนลงมือ คนลักพาตัวเหล่านี้ไม่มีแม้แต่แรงต้านทานด้วยซ้ำ

พลังในตัวช่างน่ากลัวจริงๆ!

คนที่ลักพาตัวคนหนึ่งรู้สึกหวาดกลัวกับวิธีการฆ่าอันดุร้ายของฉีเติ่งเสียนมากจนเขาอยากจะวิ่งหนีไป แต่ก่อนที่ขาของเขาจะขยับ เขาก็รู้สึกว่า...

เขารู้สึกเจ็บที่ด้านหลังศีรษะ จากนั้นเขาก็เห็นลูกบอลดอกไม้สีขาวที่เต็มไปด้วยเลือดปลิวไปต่อหน้าต่อตา ราวกับสะเก็ดสมองหมูที่เขามักจะชอบกินในร้านหม้อไฟ...

ในสายตาเขาฉีเติ่งเสียนไร้ความปรานี ฆ่าฟันอย่างสนุกสนาน เฟอร์นิเจอร์ในบ้านทั้งหมด ไม่ใช่อุปสรรค หากเขาสัมผัสพวกมัน พวกมันจะกระจุยกระจายทันที

ฉีเติ่งเสียนจัดการสังหารหมู่ด้วยตัวคนเดียว คนลักพาตัวหลายสิบคนในบ้านถูกสังหารด้วยหมัดของเขา

“คุณ คุณ คุณ หลี่ปั้นเซียน...คุณนั่นเอง! คุณให้พวกเขาลักพาตัวฉันมาเหรอ?” จีข่ายอดไม่ได้ที่จะตัวสั่น

“ฉลาดกว่านี้ได้ไหม? ฉันลักพาตัวคุณมา แล้วทำไมฉันต้องช่วยเหลือคุณด้วย?” ฉีเติ่งเสียนคว้าตัวจี๋ข่ายเอาไว้แล้วพาเขาออกไปนอกบ้านทันที

จี๋ข่ายรู้สึกหวาดกลัวกับการเปลี่ยนแปลงกะทันหัน ห้องที่เต็มไปด้วยคนตายจนสมองของเขาเริ่มเหนื่อยล้า ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเทา: “คุณกำลังวางแผนจะทำอะไร? ให้พวกเขาจับตัวฉันไว้แล้วทำเป็นกลับมาช่วย เพื่อที่ฉันจะได้ทราบซึ้งความเมตตาของคุณ และหยุดวุ่นวายกับคุณ.....”

หลังจากได้ยินสิ่งนี้ฉีเติ่งเสียนก็หัวเราะออกมา จี๋ข่ายคนนี้ช่างน่ารักจริงๆ!