มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 987

ฉีเติ่งเสียนหลบชายสามคนแทงเขาด้วยมีดสั้นอย่างกระทันหัน จี๋ข่ายยืนอยู่ข้างๆ ตะลึง

รู้ไหมว่าระฆังทองเสือคำรามของฉีเติ่งเสียน เสื้อเกราะมังกรถูกหมัดของยอดฝีมือมันให้ความรู้สึกแค่แสบๆ คันๆ ความแข็งแกร่งกว่าแผ่นเหล็ก! แสดงให้เห็นความยืดหยุ่นของร่างกาย เทียบได้กับปรมาจารย์ของวิชาโยคะอย่างง่ายดาย

การประสานที่น่าสะพรึงกลัวแบบนี้ปรากฏบนร่างกายที่อ้วนท้วน ซึ่งทำให้ผู้คนรู้สึกตลกและดูเกินจริงเล็กน้อย

หลังจากที่ชายโฉดมือมีดทั้งสามโดนหักแขนจากการฟาดของฉีเติ่งเสียนพวกเขาทั้งหมดก็กัดฟันก่อนจะใช้มืออีกข้างคว้ามีด

แต่ทันทีที่ฉีเติ่งเสียนหันกลับมา เขาก็ยกขาขวาขึ้นแล้ว

เขายกขาขวาขึ้นแล้วฟันเหมือนขวานเล่มใหญ่!

เนื้อตัวของทั้งสามคนถูกกระแทกทีละคนและมีเสียงกระดูกแตกร้าว คนก็ลอยออกไปชนกำแพงใหญ่ ก่อนจะตกลงมากระแทก

“เป็นเขาจริงๆ ด้วย เจ้าอ้วนนั่น!” จี๋ข่ายตกใจเมื่อเห็นรูปร่างหน้าตาของฉีเติ่งเสียน “ทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่?”

ทั้งสามคนถูกขาของฉีเติ่งเสียนฟาดไปตรงๆ ทำให้พวกเขาตายทันที

หลังจากที่เขาฆ่าคนไปสี่คนติดต่อกัน คนร้ายรีบหยิบปืนมาจากตู้เซฟ

ชายคนหนึ่งมี AK47 อยู่ในมือ เขาก็หันมันไปที่หัวของฉีเติ่งเสียนแล้วเหนี่ยวไกปืน!

โหมดอัตโนมัติเต็มรูปแบบ

ทันทีที่กระสุนนัดแรกออกมา ฉีเติ่งเสียนเอียงศีรษะ ร่างกายของเขาก็เคลื่อนไปข้างหน้า ในขณะที่เดินไปข้างหน้า ฝ่ามือสองข้างก็ออกมาจากใต้ซี่โครง ฟาดไปข้างหน้าจากซ้ายไปขวา! ฝ่ามือทั้งสองข้างถูกกระทบที่เอวของผู้ลักพาตัวทั้งสองข้าง ความเจ็บปวด ทำให้ผู้ลักพาตัวหมดสติทันที ทำให้ AK ยิงกระสุนออกมาได้เพียงนัดเดียวเท่านั้น

ไตของคนลักพาตัวแตกเละทันที!

ฉีเติ่งเสียนไม่ให้เวลาคนลักพาตัวคนอื่นได้โต้ตอบ เขาบิดตัว และชกอีกครั้งเหมือนเทพเจ้าที่ตกลงมาจากพื้นโลก จากนั้นเขาก็ตามด้วย “เสือเลี้ยว” สังหารคนหนึ่งคน จากนั้นเขาก็พุ่งไปข้างหน้าและระเบิด ด้วย “เสือยิงธนูโค้ง” ศีรษะของคนลักพาตัวคนหนึ่งถูกเหวี่ยงออกไปขณะเดินไปข้างหน้า

คนลักพาตัวที่เขาพบกำลังจะตายด้วยมือของเขาในการเผชิญหน้าเพียงครั้งเดียวเท่านั้น!

เมื่อคนลักพาตัวเหล่านี้ร่วมมือกัน บอดี้การ์ดชั้นยอดของจี๋ข่ายก็ทนไม่ไหวแม้แต่รอบเดียว

แต่เมื่อฉีเติ่งเสียนลงมือ คนลักพาตัวเหล่านี้ไม่มีแม้แต่แรงต้านทานด้วยซ้ำ

พลังในตัวช่างน่ากลัวจริงๆ!

คนที่ลักพาตัวคนหนึ่งรู้สึกหวาดกลัวกับวิธีการฆ่าอันดุร้ายของฉีเติ่งเสียนมากจนเขาอยากจะวิ่งหนีไป แต่ก่อนที่ขาของเขาจะขยับ เขาก็รู้สึกว่า...

เขารู้สึกเจ็บที่ด้านหลังศีรษะ จากนั้นเขาก็เห็นลูกบอลดอกไม้สีขาวที่เต็มไปด้วยเลือดปลิวไปต่อหน้าต่อตา ราวกับสะเก็ดสมองหมูที่เขามักจะชอบกินในร้านหม้อไฟ...

ในสายตาเขาฉีเติ่งเสียนไร้ความปรานี ฆ่าฟันอย่างสนุกสนาน เฟอร์นิเจอร์ในบ้านทั้งหมด ไม่ใช่อุปสรรค หากเขาสัมผัสพวกมัน พวกมันจะกระจุยกระจายทันที

ฉีเติ่งเสียนจัดการสังหารหมู่ด้วยตัวคนเดียว คนลักพาตัวหลายสิบคนในบ้านถูกสังหารด้วยหมัดของเขา

“คุณ คุณ คุณ หลี่ปั้นเซียน...คุณนั่นเอง! คุณให้พวกเขาลักพาตัวฉันมาเหรอ?” จีข่ายอดไม่ได้ที่จะตัวสั่น

“ฉลาดกว่านี้ได้ไหม? ฉันลักพาตัวคุณมา แล้วทำไมฉันต้องช่วยเหลือคุณด้วย?” ฉีเติ่งเสียนคว้าตัวจี๋ข่ายเอาไว้แล้วพาเขาออกไปนอกบ้านทันที

จี๋ข่ายรู้สึกหวาดกลัวกับการเปลี่ยนแปลงกะทันหัน ห้องที่เต็มไปด้วยคนตายจนสมองของเขาเริ่มเหนื่อยล้า ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเทา: “คุณกำลังวางแผนจะทำอะไร? ให้พวกเขาจับตัวฉันไว้แล้วทำเป็นกลับมาช่วย เพื่อที่ฉันจะได้ทราบซึ้งความเมตตาของคุณ และหยุดวุ่นวายกับคุณ.....”

หลังจากได้ยินสิ่งนี้ฉีเติ่งเสียนก็หัวเราะออกมา จี๋ข่ายคนนี้ช่างน่ารักจริงๆ!

“แต่ฉันจะเตือนคุณเอาไว้...”

“ว่าคนที่ลักพาตัวฉันในวันนี้คือ ฉีเติ่งเสียน คุณฆ่าคนอย่างสนุกสนาน ยังไงคุณก็อาจจะโดนตามตัวเจอแน่”

“ถ้าฉันตายด้วยน้ำมือของคุณ ตระกูลของฉันจะรู้เรื่องคุณแน่นอน!”

“ไม่สำคัญเรื่องที่เคยทำให้ขุ่นเคือง แต่ถ้าคุณฆ่าฉัน มันจะต่างออกไป แม้คุรจะตายไปต่อหน้าตระกูลเหลย ก็จะไม่ปกป้อง!”

ฉีเติ่งเสียนฟังคำพูดของจี๋ข่าย อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว มีแสงประกายสีเขียวออกมาจากดวงตาของเขา

ความตั้งใจเดิมของเขาคือปล่อย จี๋ข่ายหลังจากที่ช่วยชีวิตเอาไว้ แต่หลังจากได้ยินเขาพูดพล่อยๆ แบบนี้ เขาเริ่มไม่อยากที่จะปล่อยไป

เมื่อจี๋ข่ายเห็นการแสดงออกของฉีเติ่งเสียน ก็รู้สึกหนาวสั่นไปทั่วทั้งร่างกายและพูดว่า “คุณไม่ได้มาที่นี่เพื่อช่วยฉันจริงๆ ด้วย คุณอยากจะใช้โอกาสนี้ฆ่าฉันแบบนั้นจริงๆใช่ไหม? คุณ คุณ คุณ.. . คุณไม่ใช่คนดีจริงๆ!”

ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างเย็นชา: “ฉันช่วยชีวิตเน่าๆของคุณ แต่คุณไม่แม้จะพูดคำว่าขอบคุณด้วยซ้ำ แต่กลับมาตำหนิฉัน สาดน้ำสกปรกใส่หน้าคนอื่นแบบนี้น่ะหรอ?!”

จี๋ข่ายพูดว่า: “ถ้าปล่อยฉันไปตอนนี้ ฉันจะยอมรับว่าคุณมาที่นี่เพื่อช่วยฉันและคุณเป็นคนดี! ฉันจะไม่มีวันทำให้คุณเดือดร้อนอีก! เป็นไง?”

ในตอนนี้ฉีเติ่งเสียนไม่ต้องการแตะต้องจี๋ข่าย เพราะหากนายน้อยคนโตของตระกูลจี๋ ถูกลักพาตัว เซียงซานจะต้องวุ่นวายทั้งหมดอย่างแน่นอน เมื่อถึงเวลา เขาจะปรากฏตัวในรูปแบบที่แท้จริงของเขา แม้จะหลบหนีได้ยากขึ้นมากก็ตาม!

หลังจากคิดอยู่พักหนึ่งฉีเติ่งเสียนก็พูดอย่างเย็นชา: “ฉันจะพาคุณกลับบ้าน”

จี๋ข่ายประหลาดใจและพูดว่า: “ทำไมชายอ้วนนี่ใจดีขนาดนี้?”

หน้าผากของฉีเติ่งเสียนเต้นตุบๆ ด้วยเส้นเลือด รู้สึกว่าผู้ชายคนนี้กำลังท้าทายความอดทนของเขาอยู่