นวลชายาหยกงามของท่านอ๋องจอมมาร นิยาย บท 9

หลิวเหม่ยน่าจับมือของมู่หรงเหยาไว้อย่างไม่ให้สุ่มไม่ให้เสียง แสดงให้นางว่าอย่ากระทำผลีผลาม

“ที่นี่ไม่ได้มีคนนอกอะไร คนในครอบครัวคุยเรื่องจริงก็ไม่เป็นเช่นไร! เพียงแต่ว่าออกไปด้านนอกก็อย่าพูดเรื่องเหล่านี้ก็พอ”

แม้ฮูหยินผู้เฒ่าจะมีน้ำเสียงตำหนิ แต่รอยยิ้มบนใบหน้าก็ปิดบังอารมณ์ความรู้สึกของนาง

“อั๊ยโย ข้าจะพูดไปเรื่อยได้อย่างไร เรื่องเช่นนี้ข้าก็ต้องพูดในตระกูลมู่หรงของพวกเราเท่านั้น พวกเราเข้าใจเองก็พอแล้ว”

อานซิ่วอิ๋งเห็นอารมณ์ฮูหยินเฒ่าดีมาก จึงยิ่งประจบสอพลอกว่าเดิม

“ตระกูลมู่หรงของพวกเราช่างมีโชคลาภ ได้ยกจิ่นเอ๋อร์ให้อ๋องเยี่ยน และบรรดาตระกูลชั้นสูงในเมืองหลวง ไม่มีใครเหมาะสมกับการเป็นไท่จื่อเฟยได้มากกว่าเหยาเอ๋อร์ ต่อไปพวกเจ้าสองคนออกเรือนไปแล้ว ก็อย่าลืมพูดถึงซินเอ๋อร์ให้เยอะๆ ล่ะ!”

อานซิ่วอิ๋งพูดให้คล้อยตามฮูหยินเฒ่าก่อน และคิดว่าสุดท้ายจะได้เข้าประเด็นละครเรื่องนี้แล้ว

“ซินเอ๋อร์ก็เป็นแม่นางที่ดีคนหนึ่ง เรื่องสมรสก็ต้องห้ามกำหนดไปเรื่อยเปื่อยอยู่แล้ว วันนี้องค์ไท่จื่อสู่ขอบุตรีอนุภรรยาของหลี่เฉิงเซี่ยงและบุตรีเอกของซ่างซูกรมกลาโหมจางเทาเป็นพระชายารอง อ๋องเยี่ยนกลับไม่ได้สู่ขอพระชายารอง”

มู่หรงจิ่นไม่ใช่คนโง่ นางจะฟังไม่ออกได้อย่างไรว่าความหมายโดยนัยของฮูหยินเฒ่ามู่หรงคืออะไร

ก็หมายความว่า ตำแหน่งพระชายารองขององค์ไท่จื่อเต็มไปด้วย พระชายาเอกต้องเหลือให้มู่หรงเหยา

วันนี้อ๋องเยี่ยนมีพระชายาเอกเพียงคนเดียว ดังนั้นจะให้มู่หรงซินเป็นพระชายารองของอ๋องเยี่ยน

มู่หรงจิ่นแสยะยิ้มในใจ ลูกพี่ลูกน้องมีสามีคนเดียวกัน ช่างน่ารังเกียจนัก！

“หลังจากอ๋องเยี่ยนสู่ขอจิ่นเอ๋อร์ เรือนในก็ต้องรับคนเข้าไปบ้าง จิ่นเอ๋อร์มีนิสัยดีตั้งแต่เด็ก ก็ไม่ได้แก่งแย่งกับคนอื่นอะไร เกรงว่าถึงเวลาจะถูกรังแก ถ้ามีซินเอ๋อร์คอยช่วยเหลือ สองพี่น้องจะได้ช่วยเหลือกันและกัน!”

อานซิ่วอิ๋งพูดสองสามคำ ก็สามารถแยกแยะสถานการณ์ให้กับมู่หรงจิ่นอย่างชัดเจน

อ๋องเยี่ยนต้องมีพระชายารอง หากสู่ขอคนอื่นก็จะเป็นฝ่ายค้านกับเจ้า เช่นนั้นก็สู่ขอมู่หรงซินดีกว่า ล้วนเป็นคนของตระกูลมู่หรง ต้องไม่ทำร้ายนาง!

“ท่านป้า ท่านยอมให้น้องซินออกเรือน อ๋อนเยี่ยนก็อาจจะไม่สู่ขอนางก็ได้!”

มู่หรงเหยาได้ยินเช่นนี้ก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยพูด นึกไม่ถึงว่าฮูหยินเฒ่ามู่หรงกลับจะให้มู่หรงซินแต่งงานกับเยี่ยนอ๋อง

“เหยาเอ๋อร์ เจ้าเป็นคนที่จะเป็นไท่จื่อเฟยแล้ว! ซินเอ๋อร์เป็นน้องสาวเจ้า แต่งงานกับอ๋องเยี่ยนแล้วเป็นพระชายารองก็ไม่ใช่ไม่ได้เสียหน่อย!”

อานซิ่วอิ๋งต้องเคยได้ยินที่มู่หรงซินเคยบอกว่ามู่หรงเหยาชอบอ๋องเยี่ยน เพียงแต่งานสมรสนี้ทำตามที่นางต้องการไม่ได้!

“ฐานะของคุณหนูซินก็ต้องเหมาะกับการเป็นพระชายารองของอ๋องเยี่ยน ความหมายของคุณหนูรองคือ ได้ยินว่าอ๋องเยี่ยนเป็นคนเลือดเย็นไม่มีความรู้สึก ให้เขาสู่ขอคุณหนูซินมาเป็นพระชายารอง กลัวว่าจะเสียเปล่า!”

หลิวเหม่ยน่าใช้สายตารั้งมู่หรงเหยาไม่ให้พูดอีก ทันใดนั้นก็ยิ้มอย่างจอมปลอมกับอานซิ่วอิ๋ง

และเรื่องนี้คนที่เป็นตัวละครเอกก็คือมู่หรงจิ่น กลับเหมือนไม่ได้ยิน ก้มหน้าจิบชา

ในใจของนางรู้ดี อานซิ่วอิ๋งบอกว่ามู่หรงซินไม่มีทางทำร้ายตัวเองหรือ? วันนี้นางได้ยินเรื่องที่ตลกที่สุด!

"คำพูดเช่นนี้ ถึงเวลาพี่จิ่นต้องบอกว่าอ๋องเยี่ยนหน่อย อ๋องเยี่ยนต้องเห็นแค่ตระกูลมู่หรง ตอบตกลงแน่นอน!"

มู่หรงซินมีความสุขมากเมื่อได้ยินว่านางสามารถแต่งงานกับบุรุษที่หญิงสาวส่วนใหญ่ในเมืองหลวงชื่นชม

“คำพูดเช่นนี้จะพูเองได้อย่างไร! แต่ว่าจิ่นเอ๋อร์ สิ่งที่ซินเอ๋อร์พูดนั้นเป็นสิ่งที่ฮูหยินเฒ่าหมายถึง!”

อานซิ่วอิ๋งแสร้งทำเป็นโกรธมู่หรงซิน แต่ยิ้มและขอให้มู่หรงจิ่นทำเช่นนั้น

มู่หรงจิ่นค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมองอานซิ่วอิ๋ง แต่อานซิ่วอิ๋งกลับผงะเพราะการจ้องมองอันนิ่งเฉยของนาง ว่ามู่หรงจิ่นเป็นคนขี้ขลาดไม่ใช่หรือ? เหตุใดสายตาของคนนี้กลับใสเช่นนี้?

“เรื่องนี้ ข้าตกลงไม่ได้!”

มู่หรงจิ่นพูดคำต่อคำ ทำให้ไม่สามารถได้ยินอารมณ์ของนางในขณะนี้

"ฮึ่ม! นี่ทำตามความต้องการของเจ้าไม่ได้หรอก! เรื่องนี้ให้เป็นไปตามนี้! เจ้าไม่ต้องทำอะไร ข้าแค่บอกให้เจ้ารู้ ไม่ใช่ฟังความคิดเห็นของเจ้า!"

ฮูหยินเฒ่ามู่หรงเมื่อได้ยินสิ่งที่มู่หรงจิ่นพูด นางรู้สึกสะอิดสะเอียนมากกับทัศนคติที่เมินเฉยของนาง และความคาดหวังของนางยิ่งสูง ไม่ยอมให้ใครพูดแทรก