นวลชายาหยกงามของท่านอ๋องจอมมาร นิยาย บท 9

หลิวเหม่ยน่าจับมือของมู่หรงเหยาไว้อย่างไม่ให้สุ่มไม่ให้เสียง แสดงให้นางว่าอย่ากระทำผลีผลาม

“ที่นี่ไม่ได้มีคนนอกอะไร คนในครอบครัวคุยเรื่องจริงก็ไม่เป็นเช่นไร! เพียงแต่ว่าออกไปด้านนอกก็อย่าพูดเรื่องเหล่านี้ก็พอ”

แม้ฮูหยินผู้เฒ่าจะมีน้ำเสียงตำหนิ แต่รอยยิ้มบนใบหน้าก็ปิดบังอารมณ์ความรู้สึกของนาง

“อั๊ยโย ข้าจะพูดไปเรื่อยได้อย่างไร เรื่องเช่นนี้ข้าก็ต้องพูดในตระกูลมู่หรงของพวกเราเท่านั้น พวกเราเข้าใจเองก็พอแล้ว”

อานซิ่วอิ๋งเห็นอารมณ์ฮูหยินเฒ่าดีมาก จึงยิ่งประจบสอพลอกว่าเดิม

“ตระกูลมู่หรงของพวกเราช่างมีโชคลาภ ได้ยกจิ่นเอ๋อร์ให้อ๋องเยี่ยน และบรรดาตระกูลชั้นสูงในเมืองหลวง ไม่มีใครเหมาะสมกับการเป็นไท่จื่อเฟยได้มากกว่าเหยาเอ๋อร์ ต่อไปพวกเจ้าสองคนออกเรือนไปแล้ว ก็อย่าลืมพูดถึงซินเอ๋อร์ให้เยอะๆ ล่ะ!”

อานซิ่วอิ๋งพูดให้คล้อยตามฮูหยินเฒ่าก่อน และคิดว่าสุดท้ายจะได้เข้าประเด็นละครเรื่องนี้แล้ว

“ซินเอ๋อร์ก็เป็นแม่นางที่ดีคนหนึ่ง เรื่องสมรสก็ต้องห้ามกำหนดไปเรื่อยเปื่อยอยู่แล้ว วันนี้องค์ไท่จื่อสู่ขอบุตรีอนุภรรยาของหลี่เฉิงเซี่ยงและบุตรีเอกของซ่างซูกรมกลาโหมจางเทาเป็นพระชายารอง อ๋องเยี่ยนกลับไม่ได้สู่ขอพระชายารอง”

มู่หรงจิ่นไม่ใช่คนโง่ นางจะฟังไม่ออกได้อย่างไรว่าความหมายโดยนัยของฮูหยินเฒ่ามู่หรงคืออะไร

ก็หมายความว่า ตำแหน่งพระชายารองขององค์ไท่จื่อเต็มไปด้วย พระชายาเอกต้องเหลือให้มู่หรงเหยา

วันนี้อ๋องเยี่ยนมีพระชายาเอกเพียงคนเดียว ดังนั้นจะให้มู่หรงซินเป็นพระชายารองของอ๋องเยี่ยน

มู่หรงจิ่นแสยะยิ้มในใจ ลูกพี่ลูกน้องมีสามีคนเดียวกัน ช่างน่ารังเกียจนัก！

“หลังจากอ๋องเยี่ยนสู่ขอจิ่นเอ๋อร์ เรือนในก็ต้องรับคนเข้าไปบ้าง จิ่นเอ๋อร์มีนิสัยดีตั้งแต่เด็ก ก็ไม่ได้แก่งแย่งกับคนอื่นอะไร เกรงว่าถึงเวลาจะถูกรังแก ถ้ามีซินเอ๋อร์คอยช่วยเหลือ สองพี่น้องจะได้ช่วยเหลือกันและกัน!”

อานซิ่วอิ๋งพูดสองสามคำ ก็สามารถแยกแยะสถานการณ์ให้กับมู่หรงจิ่นอย่างชัดเจน

อ๋องเยี่ยนต้องมีพระชายารอง หากสู่ขอคนอื่นก็จะเป็นฝ่ายค้านกับเจ้า เช่นนั้นก็สู่ขอมู่หรงซินดีกว่า ล้วนเป็นคนของตระกูลมู่หรง ต้องไม่ทำร้ายนาง!

“ท่านป้า ท่านยอมให้น้องซินออกเรือน อ๋อนเยี่ยนก็อาจจะไม่สู่ขอนางก็ได้!”

มู่หรงเหยาได้ยินเช่นนี้ก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยพูด นึกไม่ถึงว่าฮูหยินเฒ่ามู่หรงกลับจะให้มู่หรงซินแต่งงานกับเยี่ยนอ๋อง

“เหยาเอ๋อร์ เจ้าเป็นคนที่จะเป็นไท่จื่อเฟยแล้ว! ซินเอ๋อร์เป็นน้องสาวเจ้า แต่งงานกับอ๋องเยี่ยนแล้วเป็นพระชายารองก็ไม่ใช่ไม่ได้เสียหน่อย!”

อานซิ่วอิ๋งต้องเคยได้ยินที่มู่หรงซินเคยบอกว่ามู่หรงเหยาชอบอ๋องเยี่ยน เพียงแต่งานสมรสนี้ทำตามที่นางต้องการไม่ได้!

“ฐานะของคุณหนูซินก็ต้องเหมาะกับการเป็นพระชายารองของอ๋องเยี่ยน ความหมายของคุณหนูรองคือ ได้ยินว่าอ๋องเยี่ยนเป็นคนเลือดเย็นไม่มีความรู้สึก ให้เขาสู่ขอคุณหนูซินมาเป็นพระชายารอง กลัวว่าจะเสียเปล่า!”

หลิวเหม่ยน่าใช้สายตารั้งมู่หรงเหยาไม่ให้พูดอีก ทันใดนั้นก็ยิ้มอย่างจอมปลอมกับอานซิ่วอิ๋ง

และเรื่องนี้คนที่เป็นตัวละครเอกก็คือมู่หรงจิ่น กลับเหมือนไม่ได้ยิน ก้มหน้าจิบชา

ในใจของนางรู้ดี อานซิ่วอิ๋งบอกว่ามู่หรงซินไม่มีทางทำร้ายตัวเองหรือ? วันนี้นางได้ยินเรื่องที่ตลกที่สุด!

"คำพูดเช่นนี้ ถึงเวลาพี่จิ่นต้องบอกว่าอ๋องเยี่ยนหน่อย อ๋องเยี่ยนต้องเห็นแค่ตระกูลมู่หรง ตอบตกลงแน่นอน!"

มู่หรงซินมีความสุขมากเมื่อได้ยินว่านางสามารถแต่งงานกับบุรุษที่หญิงสาวส่วนใหญ่ในเมืองหลวงชื่นชม

“คำพูดเช่นนี้จะพูเองได้อย่างไร! แต่ว่าจิ่นเอ๋อร์ สิ่งที่ซินเอ๋อร์พูดนั้นเป็นสิ่งที่ฮูหยินเฒ่าหมายถึง!”

อานซิ่วอิ๋งแสร้งทำเป็นโกรธมู่หรงซิน แต่ยิ้มและขอให้มู่หรงจิ่นทำเช่นนั้น

มู่หรงจิ่นค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมองอานซิ่วอิ๋ง แต่อานซิ่วอิ๋งกลับผงะเพราะการจ้องมองอันนิ่งเฉยของนาง ว่ามู่หรงจิ่นเป็นคนขี้ขลาดไม่ใช่หรือ? เหตุใดสายตาของคนนี้กลับใสเช่นนี้?

“เรื่องนี้ ข้าตกลงไม่ได้!”

มู่หรงจิ่นพูดคำต่อคำ ทำให้ไม่สามารถได้ยินอารมณ์ของนางในขณะนี้

"ฮึ่ม! นี่ทำตามความต้องการของเจ้าไม่ได้หรอก! เรื่องนี้ให้เป็นไปตามนี้! เจ้าไม่ต้องทำอะไร ข้าแค่บอกให้เจ้ารู้ ไม่ใช่ฟังความคิดเห็นของเจ้า!"

ฮูหยินเฒ่ามู่หรงเมื่อได้ยินสิ่งที่มู่หรงจิ่นพูด นางรู้สึกสะอิดสะเอียนมากกับทัศนคติที่เมินเฉยของนาง และความคาดหวังของนางยิ่งสูง ไม่ยอมให้ใครพูดแทรก

มู่หรงเซิ่งเชื่อว่าเหตุผลที่อ๋องเยี่ยนได้รับการให้ความสำคัญจากฮ่องเต้ อาจเป็นวิธีที่จักรพรรดิใช้เพื่อตรวจสอบและถ่วงดุลองค์ไท่จื่อ และไม่มีใครสามารถเปลี่ยนแปลงความจริงที่ว่าองค์ไท่จื่อเป็นมกุฏราชกุมาร

ถ้ามู่หรงเหยาคือ "ลักษณะของหงส์" จริงๆ แม้ว่าฮ่องเต้จะไม่ได้ประทานงานแต่งงานให้มู่หรงจิ่นกับอ๋องเยี่ยน นางก็ถูกลิขิตให้ไม่ได้แต่งงานกับอ๋องเยี่ยน!

หรือพูดง่ายๆ คือ หากในที่สุดอ๋องเยี่ยนขึ้นครองบัลลังก์ มู่หรงจิ่นก็จะได้กลายเป็นฮองเฮา

แต่ประเด็นก็คือว่ามู่หรงจิ่นสามารถมีชีวิตอยู่ได้จนถึงวันที่อ๋องเยี่ยนขึ้นครองบัลลังก์ ตามนิสัยเดิมของมู่หรงจิ่น จะต้องถูกฆ่าโดยไม่มีใครสังเกตเห็นอย่างแน่นอน

ดังนั้นตระกูลมู่หรงจึงต้องให้บุตรีอีกคนแต่งเข้าไป เพื่อที่ว่าแม้ว่ามู่หรงจิ่นจะเสียชีวิตแล้ว มู่หรงซินก็จะเข้ายึดครองและตระกูลมู่หรงก็ยังสามารถปกป้องตัวเองได้

ด้วยวิธีนี้ ไม่ว่าองค์ไท่จื่อจะขึ้นครองบัลลังก์หรืออ๋องเยี่ยนจะได้รับอำนาจ ตระกูลมู่หรงจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับข้อพิพาททางการแบ่งพรรค

ตระกูลมู่หรงมีแผนที่ดีจริงๆ!

มู่หรงจิ่นรู้ว่าฮูหยินเฒ่าจะใจดีให้เข้าร่วมงานเลี้ยงของครอบครัวได้อย่างไร? ที่แท้เป็นงานเลี้ยงหงเหมิน!

ฮูหยินเฒ่ามู่หรงใช้นามของงานเลี้ยงของครอบครัว ตามตัวเองมาสั่งสอน

อานซิ่วอิ๋งรู้ว่านางสูญเสียแม่ไปตั้งแต่นางยังเด็ก และชีวิตของนางในจวนมู่หรงนั้นเลวร้ายยิ่งกว่าชีวิตคนรับใช้ ดังนั้นทันทีที่พวกเขาพบกัน ก็มอบกปิ่นผมอัญมณีแดงให้ตัวเองอย่างไม่เห็นแก่ตัว อยากจะติดสินบนนาง

พวกนางพยายามอย่างมากเช่นนี้ ก็เพื่อที่จะให้มู่หรงซินก็ได้แต่งเข้าจวนอ๋องเยี่ยน นางยังไม่ได้ออกเรือนแน่ะ ก็รีบสร้างปัญหาให้นางแล้ว อยากจะให้ตัวเองเดินตามรอยเสิ่นหว่านซิง

เหอะ ถ้าเปลี่ยนเป็นมู่หรงจิ่นคนก่อน จะยอมจำนนต่อความยิ่งใหญ่ของฮูหยินเฒ่ามู่หรงและเล่ห์เหลี่ยมของอานซิ่วอิ๋งอย่างแน่นอน

ช่างน่าเสียดาย! มู่หรงจิ่นคนเก่าตายแล้ว!

อ๋องเยี่ยน คู่หมั้นในตำนานได้ปล่อยให้มู่หรงจิ่นคนเดิมเสียชีวิตเพราะเขา และตอนนี้ตัวเองถูกรังแกและล่อลวงเพราะเขา ช่างมีความอัปโชค!

ทันใดนั้นตาซ้ายของมู่หรงจิ่นกระตุก เห็นสาวใช้ตัวน้อยสวมกระโปรงกระดุมสองแถวสีฟ้าอ่อนเดินเข้ามาพร้อมกระดาษหนึ่งแผ่น