พ่ายรักเมียในนาม(จบ) นิยาย บท 1

คุณย่าของสีชิงชวนเข้ารักษาตัวที่โรงพยาบาล ฉันเลยต้องโทรบอกเขา แต่โทรไม่ติด จึงตัดสินใจมาหาเขาที่บริษัท

เลขาคนสวยของเขาขวางทางฉันด้วยสีหน้าลุกลน “ขออภัยค่ะคุณเซียว เชิญคุณรอสักครู่ ตอนนี้ท่านประธานของพวกเรายังไม่สะดวกพบใครค่ะ”

“เขากำลังอาบน้ำอยู่หรือ?” น่าจะเป็นเจตนารมณ์ของสีชิงชวน พวกเราแต่งงานกันแล้วแท้ๆ ทว่าพนักงานของเขายังคงเรียกฉันว่าคุณเซียวเหมือนเดิม

คุณย่าเข้าโรงพยาบาลด้วยโรคหัวใจกะทันหัน และโวยวายว่าจะเจอหน้าหลานรักสีชิงชวนให้จงได้ ฉันจึงต้องหาตัวเขาให้เจอ

เมื่อฉันผลักเลขาสาวออก จากนั้นก็ถือวิสาสะดันประตูเข้าไป เลขาสาวที่อยู่ด้านหลังฉันก็ร้องเสียงหลงทันที

“คุณเซียว ท่านประธาน ฉัน...”

เลขาสาวคนนี้ตื่นตระหนกเกินเหตุหรือเปล่า สีชิงชวนจะทำอะไรในห้องทำงานได้?

จากนั้น ทว่า ทว่า...

เมื่อฉันเห็นภาพบนโซฟา ฉันก็ต้องกล้ำกลืนคำพูดเมื่อครู่กลับเข้าไป เพราะภาพที่ปรากฏสู่สายตาของฉันนั้นทั้งตื่นตาตื่นใจและแปลกประหลาดยิ่ง

บนโซฟามีชายหนุ่มร่างสูงโปร่งสองคนนั่งซ้อนกันเป็นรูปปิรามิด

โดยมีสีชิงชวนที่เปลือยท่อนบนอยู่ด้านล่าง กล้ามเนื้อแผ่นหลังของเขาชวนน้ำลายสอเหลือเกิน กางเกงก็ถอดลงมาเสียจนต้องเบลอภาพ สะโพกด้านซ้ายมีรอยสักซะด้วย แต่ฉันไม่มีอารมณ์มองลวดลายของมันหรอก เพราะสิ่งที่สะกดสายตาของฉันคือมือข้างหนึ่งที่จับสะโพกด้านขวาของเขาไว้

ฉันรู้จักคนที่คร่อมบนกายเขาด้วย และคนคนนี้ก็คือผู้ช่วยส่วนตัวของเขา ผู้มีหน้าตาหล่อเหลาและสุภาพเรียบร้อย นามว่าป๋ออวี่

อุ๊ย! ฉันเหมือนจะเห็นภาพสะเทือนฟ้าสะเทือนดินเข้าซะแล้ว

ชายหนุ่มบนโซฟาทั้งสองคนได้ยินเสียงคนเดินเข้ามาก็รีบลุกพรวดขึ้นจากโซฟาอย่างเร็วไว

ป๋ออวี่เห็นฉันแล้วใบหน้าหล่อก็แดงเรื่อ คือแดงตั้งแต่ลำคอขึ้นมาจนหน้าผากกันเลยทีเดียว

สีชิงชวนรีบดีดตัวลุกขึ้นทันที จากนั้นก็ดึงกางเกงขึ้นมาสวมใส่ ต่อด้วยหยิบเสื้อเชิ้ตบนพนักเก้าอี้มาสวม สุดท้ายก็ชำเลืองมองฉันผ่านเส้นผมของเขา

ทันใดนั้นขาของฉันอ่อนยวบทันควัน ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดฉันถึงเกิดอาการประหม่า ทั้งที่ฉันเป็นฝ่ายมาเห็นความลับเขาแท้ๆ

“ท่านประธานคะ ดิฉันห้ามไม่อยู่ค่ะ” เลขาสาวเอ่ยเสียงสะอื้นไห้ ป๋ออวี่เดินผ่านตรงหน้าฉันไป

พวกหัวกะทิเขาจะรู้จักกาลเทศะ ฉันจึงรีบหมุนกายตามพวกเขา การหายตัวไปให้พ้นๆ จากตรงนี้จะเป็นเรื่องดีอันใหญ่หลวงต่อฉันแน่นอน

จากนั้นฉันก็ได้ยินเสียงฝีเท้าเดินย่างสามขุมมาด้านหลัง ต่อด้วยมือข้างหนึ่งคว้าหมับเข้าที่ข้อมือของฉัน ก่อนจะใช้แรงดึงฉันเข้าไปอยู่ในอ้อมแขนของเขา

ทันทีที่ฉันสัมผัสกล้ามอกอันแข็งแกร่งของเขา หัวใจของฉันก็เกือบกระดอนออกจากลำคอ