พ่ายรักเมียในนาม(จบ) นิยาย บท 2

นี่คือการลงโทษที่ไม่ธรรมดา ยังมีเค้าไปในทางทารุณกรรมด้วย

ยามนี้ความรู้สึกเจ็บแปลบที่ฉันไม่เคยสัมผัสมาก่อนจู่โจมเข้าใส่ฉันแบบไม่ยั้ง ตอนที่เขาลุกออกจากกายฉัน ฉันรู้สึกราวกับว่าร่างกายตัวเองโดนรถไฟบดทับไปหนึ่งรอบ

เขาใส่เสื้อโดยหันหลังให้ฉัน จึงเผยแผ่นหลังที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้ออันสมบูรณ์แบบออกมา

ส่วนเสื้อของฉันน่ะเหรอ โดนเขาฉีกขาดแล้วนอนอ้าปากพะงาบๆ อยู่บนพื้นเป็นที่เรียบร้อย

เขาเดินไปหยิบเสื้อเชิ้ตในตู้เสื้อผ้าแล้วโยนให้ฉันหนึ่งตัว

ฉันรีบสวมใส่ทันที ติดกระดุมเสื้อด้วยความลุกลน ทว่าฉันไม่มีกางเกง ตอนฉันมา ฉันใส่เดรสไหมพรม ตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าฉันก็ใส่แค่ตัวเดียว

ถึงแม้เสื้อเชิ้ตของสีชิงชวนจะใหญ่เทอะทะสำหรับฉัน ทว่าฉันคงเดินออกไปโดยไม่มีอะไรบดบังขาไม่ได้หรอกมั้ง ฉันพยุงร่างกายที่ปวดระบมทั้งตัวขึ้นมา “ฉันไม่มีกางเกง”

เขาเบือนหน้ามามองฉันปราดหนึ่ง แววตาเปี่ยมไปด้วยความดูแคลน “เดี๋ยวผมให้เลขาซ่งเอามาให้คุณ”

“ฉันไม่ได้ใส่ไซส์เดียวกับเธอ สะโพกเธอใหญ่กว่าฉัน”

“คุณสังเกตได้ละเอียดดีนี่” เขาติดกระดุมเสร็จก็ใส่เนคไท จากนั้นก็ใส่เสื้อสูท ขณะนี้เขาแลดูเป็นวิญญูชนคนหนึ่ง เหมือนสัตว์ร้ายในคราบผู้ชายเมื่อครู่ไม่ใช่เขาอย่างไรอย่างนั้น

เขาจัดแจงเสื้อตัวเองหน้ากระจก ตั้งใจติดกระดุมตรงแขนเสื้อ เมื่อแสงไฟในห้องสอดส่อง กระดุมเสื้อของเขาก็เปล่งแสงวิบวับจนแยงตาฉัน

จู่ๆ ฉันก็โดนปู้ยี่ปู้ยำ ฉันย่อมต้องถามให้กระจ่างอยู่แล้ว

“ดังนั้น” ฉันนังขดตัวบนโซฟา แขนเสื้อเชิ้ตขนาดใหญ่ห่อหุ้มขาของฉัน “ฉันคือภรรยาของเกย์เหรอ?”

ใบหน้าคมคายของเขาในกระจกไม่ยินดียินร้ายอะไร

สีชิงชวนไม่ใช่คนหน้านิ่ง แต่ยกเว้นตอนอยู่กับฉัน มีอยู่ครั้งหนึ่ง ฉันเห็นเขาคุยกับเพื่อนพ้องแล้วยิ้มแก้มฉีกเชียว

เขาไม่ตอบแสดงว่ายอมรับเงียบๆ

มิน่าล่ะพวกเราแต่งงานกันมาครึ่งปี แต่เขาไม่แม้จะชายตามองฉันเลย ที่แท้เขาไม่ชอบผู้หญิงนี่เอง ทว่าทำไมวันนี้เขาถึงร่วมรักกับฉันล่ะ? หรือว่าฉันมาขัดจังหวะของเขากับป๋ออวี่ เขาเลยมาลงที่ฉันแทน? ฉันไม่มีเพื่อนที่รักเพศเดียวกันสักคน ดังนั้นจึงอยากรู้อยากเห็นขึ้นมา

“สีชิงชวน คนประเภทอย่างพวกคุณมีความรู้สึกกับผู้หญิงด้วยเหรอ?”

“คนประเภทไหน?” เขายอมเสวนากับฉันในท้ายที่สุด

เขาใส่ใจกับรูปลักษณ์ภายนอกมาก แค่ใส่เนคไทก็กินเวลาเป็นครึ่งค่อนวันแล้ว นานจนจะมีดอกไม้บานสะพรั่งอยู่รอมร่อแล้ว

“ฉันไม่ได้ดูถูกนะ แค่สงสัยเฉยๆ”

“คุณว่าผมรักเพศเดียวกันเหรอ?” เขาชำเลืองมองฉันปราดหนึ่ง

“ไม่งั้นล่ะ?”

เขาอมยิ้มกะทันหัน “ดูจากจุดไหน?”

“ยังต้องดูอะไรอีก ก็เห็นอยู่โทนโท่ว่าป๋ออวี่จับก้นของคุณอยู่”

เขาเดินเข้ามาหาฉัน จากนั้นก็จับโซฟาแล้วมองลงมายังใบหน้าของฉัน ฉันอดขดตัวไปด้านหลังโซฟาไม่ได้

ทันใดนั้นสายตาของเขาก็หยุดอยู่ที่จุดหนึ่งบนโซฟา ฉันมองตามเขา จากนั้นก็เห็นโซฟาผ้าสีเมล็ดข้าวสารมีสิ่งเปรอะเปื้อนจากร่างกายฉัน

เห็นแล้วฉันก็หน้าแดงเรื่อ จากนั้นก็ได้ยินสีชิงชวนเอ่ยว่า “ครั้งแรกเหรอ?”

ครั้งแรกแล้วมันแปลกตรงไหน?