พ่ายรักเมียในนาม(จบ) นิยาย บท 170

บทสนทนาระหว่างฉันกับป๋ออวี่ ถูกสีชิงชวนแทรกแซง เขาเคาะประตูแล้วเปิดออก “เซียวเซิงต้องกินยาแล้ว”

ป๋ออวี่ลุกขึ้นยืนแล้วพยักหน้าให้ฉัน “คุณเซียวครับ ไว้ผมจะมาเยี่ยมคุณใหม่นะครับ”

“อืม” ฉันอ้าปากพูดโดยไร้เสียง “ปกป้องตัวเองให้ดีนะ”

คิ้วของป๋ออวี่เจือรอยยิ้มไว้ มุมปากโค้งมนเหมือนพระจันทร์เสี้ยวไม่มีผิดเพี้ยน

ป๋ออวี่จะกลับไป สีชิงชวนไม่รู้จักส่งเขาลงไปเลย ไร้มารยาทสิ้นดี

เขาเดินมาอยู่ข้างเตียงของฉัน ก่อนจะตวัดสายตามองฉัน “คุยกันแล้วมีความสุขไหม?”

“ไม่มีเหตุผลที่จะไม่มีความสุขนี่” ป๋ออวี่ไม่ถือโทษโกรธฉัน และยังทำตัวเหมือนแต่ก่อน มันเปรียบเสมือนยกก้อนหินออกจากอก จะไม่มีความสุขได้ยังไง?

เขาหรี่ตาลง “ถ้าคุณทำกับแม่เลี้ยงและเซียวหลิงหลิงเหมือนอย่างที่ทำกับผมครึ่งหนึ่ง คุณก็คงไม่ถูกแกล้งขนาดนี้”

“ขนาดไหนล่ะ?” แม้แต่ฉันยังไม่ได้สังเกตเห็นเลย หรือว่าสีชิงชวนพูดหนึ่งประโยค ฉันก็ซัดกลับหนึ่งประโยค

ฉันควรกลัวเขาถึงจะถูก แต่เขาคือคนที่ดูภายนอกจะเข้าใจว่าน่าเกรงขาม แต่เอาเข้าจริงๆ กลับไม่ใช่ ฉันจึงไม่รู้สึกกลัวเขา

เขาจะเตรียมยาบนหัวเตียงให้ฉัน โดยการเทยาออกจากขวดสองเม็ด ก่อนจะยื่นให้ฉัน “กินยา”

ฉันกลัวเขาจะใส่ยาพิษกับฉันเหลือเกิน “ยาอะไร?”

“อันนี้หมอสั่งมา เป็นยาแก้อักเสบ” เขาเอาขวดยาให้ฉันอ่าน

“คุณแน่ใจนะว่าไม่ใช่สารหนูขาว?” ฉันรับมาแล้วยัดใส่ปากตัวเอง เขากระตุกยิ้มแล้วยื่นแก้วน้ำให้ฉัน “ปกติเขาจะใช้สารหนูขาวฆ่าผัวตัวเองนะ”

“มันก็มีความเป็นไปได้ที่คุณจะวางแผนฆ่าเมียตัวเอง”

“เวลาแบบนี้สมองคุณไวจังนะ” เขายิ้มเย็นแล้วมองฉันกินยาเข้าไป “หวังว่าตอนอยู่กับคนอื่น คุณก็เป็นแบบนี้เหมือนกัน”

เหมือนฉันกับสีชิงชวนอยู่ด้วยกัน ฉันมักจะเป็นแบบนี้เสมอ ใครใช้ให้เขาพูดแทงใจดำฉันอยู่เรื่อยล่ะ? ย่อมกระตุ้นสมองส่วนที่ชาญฉลาดของฉันได้อยู่แล้ว

“พลิกตัวเร็ว” เขาหยิบยาบนโต๊ะขึ้น

“เมื่อวานพึ่งทาไปไม่ใช่เหรอ?”

“เมื่อวานเคยกินข้าวแล้ววันนี้จะกินอีกไหม?”

แต่เวลาทายามันเจ็บนี่ ตอนที่นวดให้เลือดคั่งกระจายมันเจ็บเข้าถึงทรวงเลย

ถึงแม้ฝีมือการทายาของสีชิงชวนไม่เลว ทว่าเมื่อนึกถึงความเจ็บปวดนั้น ฉันก็สยองขึ้นมาทันที

“ไม่เอา” ฉันคัดค้าน “ไม่ทาสักวันคงไม่ตายหรอก”

เขาจับไหล่ของฉัน “พลิกตัวเองเลย อย่าให้ผมต้องบังคับคุณนะ”

ตอนนี้ก็กำลังบังคับอยู่แล้วนี่ ฉันนอนคว่ำบนเตียงแล้วอ้อนวอนสีชิงชวน “เบามือหน่อยนะ”

เขานวดยาบนฝ่ามือจนร้อน ก่อนจะแหวกเสื้อของฉันขึ้นแล้วเอาฝ่ามือของเขาสัมผัสหลังของฉัน

“เซียวเซิง” ถือว่าเขาไม่ได้มือหนัก “มีข่าวดีหนึ่งเรื่อง และข่าวร้ายอีกหนึ่งเรื่อง คุณจะฟังอันไหนก่อน?”

“ห้ะ? เกี่ยวกับอะไร?”

“เกี่ยวกับคุณ”

มีข่าวดีและข่าวร้ายที่เกี่ยวกับฉันหรือ?

ปกติฉันเป็นคนลังเลกับตัวเลือกอยู่แล้ว เขาเล่นให้ฉันเลือกแบบนี้ ฉันก็ปวดหัวสิ

ฉันชั่งใจดูแล้วจึงตอบว่า “ข่าวร้าย”

“ทนายคนนั้นใช้ชื่อของคุณฟ้องหย่าแล้ว ฟ้องในความผิดฐานที่ผมเป็นเกย์แล้วบังคับให้คุณเป็นภรรยาของเกย์”

ฉันรีบดันตัวเองขึ้นแล้วหันไปมองหน้าเขา อันนี้ถือว่าเป็นข่าวร้ายจริงๆ

“ฉันเปล่านะ ฉันไม่รู้อะไรเลย” ฉันตะลึงและหวาดกลัวมาก

“หักหลังเขาเร็วจังเลย ความผูกพันของพวกคุณก็ไม่เท่าไหร่นี่” เขายังคงนวดแรงๆ ทว่าฉันตกตะลึงจนไม่รู้สึกเจ็บ