ฉันผิดไปแล้ว ฉันพูดคำซาบซึ้งกินใจเร็วเกินไป
ฉันกินเส้นหมี่เข้าไปคำแรกก็อยากจะอ้วกทันที ฉันสาบานได้เลยว่าไม่เคยกินของรสชาติแย่เท่านี้มาก่อนในชีวิต
เขาคงใส่เกลือลงไปทั้งกระปุก และยังมีเครื่องปรุงหลายๆอย่าง ไม่ว่าจะเป็นน้ำตาลทราย พริกไทย ผงโป้ยกักและเครื่องเทศห้าชนิด
ฉันสันนิษฐานว่าหากห้องครัวมีสารหนู เขาก็จะใส่เข้าไปด้วยอย่างแน่นอน
เขายืนมองฉันกิน เส้นหมี่ก้อนหนึ่งติดอยู่ในลำคอของฉัน
เขายิ้มอย่างมีความเมตตาและอ่อนโยน “อร่อยไหม?”
เขาน่าจะถามว่ากินได้ไหมมากกว่า?
ทว่าเขาอุตส่าห์เอาใจใส่ แถมยังอยู่เป็นเพื่อนฉันในพิธีศพคุณพ่อด้วย บุญคุณครั้งนี้ต้องชดใช้ในรูปแบบของการกินหมี่ ต่อให้กินแล้วตาย ฉันก็ต้องกินให้หมด
ฉันกลืนลงไปแล้วส่งยิ้มฝืดๆ ให้เขา “อร่อย”
เหมือนเขาจะตะลึงกับคำตอบของฉันมาก จากนั้นก็ยักไหล่ในเชิงตามสบายเลยคุณ “อร่อยก็กินสิ ผมจะดูคุณกินให้หมด”
ฝีมือของสีชิงชวนนั้นกินไม่ได้เลย ตอนฉันกินคำที่สองรู้สึกกินยากกว่าคำแรกมาก
ยังมีเครื่องปรุงหลายชนิดที่ยังไม่ละลายบนเส้นหมี่ด้วย อย่างเช่นเกลือเป็นต้น ต่อมรับรสของฉันสัมผัสรสชาติพวกนี้แล้วก็รู้สึกเหมือนอยู่ในนรกบนพื้นดินเลย
นรกสิบแปดชั้นเป็นอย่างนี้นี่เอง
สีชิงชวนนั่งมองฉันกินอย่างเพลิดเพลิน
เขาคือจอมมาร เขาจงใจแกล้งฉัน
ฉันกินคำที่สามไม่ลงแล้ว พอเงยหน้าขึ้นก็เห็นรอยยิ้มที่ยากจะหยั่งถึงของเขา คล้ายกับกำลังตอกย้ำฉันว่าคุณไม่ได้หิวจัดอะไรขนาดนั้นนี่
ฉันจึงต้องฮึดสู้กินต่อคำที่สาม คำที่สี่ จากนั้นก็เริ่มชิน แต่ในปากยังคงมีรสชาติที่ชวนให้กลั้นหายใจอยู่
ฉันกินเส้นหมี่ต่อหน้าสีชิงชวนจนหมดเกลี้ยง จากนั้นก็ถือถ้วยให้เขาดู
เขากลั้วหัวเราะ “ไม่ดื่มน้ำซุปให้หมดแล้ว?”
ยังต้องดื่มน้ำซูปอีกเหรอ? ลำพังกินเส้นหมี่ก็จะเป็นจะตายอยู่แล้วนะ
เขายังคงยิ้มอย่างสุภาพดังเดิม “โบราณท่านกล่าวไว้ว่าน้ำซุปจะย่อยอาหารได้”
เขาเกลียดชังฉัน รอยยิ้มที่เขาเผยออกมาสื่อความหมายให้ฉันรับรู้ว่าเขาเกลียดชังฉัน
ฉันไม่รู้ว่าทำไมสีชิงชวนถึงเกลียดฉันขนาดนี้ ทว่าฉันก็ไม่ชอบพฤติกรรมของเขาด้วยเช่นกัน
เกลียดฉันแล้วยังมาขึ้นเตียงกับฉันอีก ผู้ชายประเภทนี้คือหัวใจกับไตเดินกันคนละเส้นทาง สะอิดสะเอียนไหมล่ะ?
กินก็กิน ไม่ใช่ยาพิษที่กินคำเดียวก็ตายเสียหน่อย
ฉันขบฟัน ก่อนจะยกถ้วยที่ใหญ่กว่าใบหน้าฉันขึ้นมากินจนหมดเกลี้ยง ฉันใช้หลังมือเช็ดมุมปาก จากนั้นก็คว่ำถ้วยให้เขาดู “กินหมดแล้ว”
เขายิ้มเย็น “รสชาติเป็นยังไงบ้าง?”
“ดีมาก”
เขาลุกขึ้น ทำเหมือนคุยกับฉันแล้วรู้สึกเบื่ออย่างไรอย่างนั้น จึงไม่อยากคุยกับฉันต่อ
บางครั้งฉันก็หัวรั้นแบบไม่เกิดประโยชน์อะไรเช่นนี้แหละ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พ่ายรักเมียในนาม(จบ)
จบซะแล้วลงตอนไม่ครบค่ะ ขาดตอนที่ 501,506...
เย้ อัพต่อแล้ว 👍👍👍...
แอด...ยังรออัพเดทนะคะ😁😁...
รอมาอัพต่อค่ะ...
กี่ตอนจบค่ะ...
Please up Chapter495...
สนุกมากๆ ค่ะ ติดตามอยู่นะคะ...
นางเอกไม่ได้โง่แต่จิตใจดีเกินไปและพระเอกอยากสอนนางเอกแต่สอนผิดวิธี ในเรื่องทุกคนมีปมหมด นักเขียนค่อยๆขยายแต่ละคน เราว่าสนุก อัพต่อค่ะplease...
เป็นเรื่องที่อ่านแล้วอึดอัดมาก เพราะนางเอกโคตรโง่เลย อ่านแล้วลุ้นแต่ก็ลุ้นไม่ขึ้น มันรู้สึกสงสารนางเอก แต่เป็นสมน้ำหน้า พระเอกก็ใจดำเอาแต่ใจตัวเอง ทำตัวแย่ ทำให้รำคาญ อ่านแล้วไม่ลุ้นให้ได้จบลงด้วยกันอย่างมีความสุข แต่ให้รับผลจากความโง่และการกระทำของตัวเอง...
สามีแบบนี้ ควรทิ้งอ่ะ จะสอนก็สอน แต่ไม่ควรบีบบังคับหักหน้า ทำให้อับอายอย่างนี้ ไม่ให้อภัยเด็ดขาด ยิ่งรู้ว่านังซือยังไม่ตัดใจ ยิ่งต้องจัดการให้ชัดเจนแทนที่จะปล่อยคลุมเครือ...