พ่ายรักเมียในนาม(จบ) นิยาย บท 26

คำว่าพันธ์ทางมันไม่น่าฟังเอาซะเลย

แม่เลี้ยงเป็นคนหน้าไหว้หลังหลอก ตอนที่คุณพ่อยังมีชีวิตอยู่ เธอไม่เคยพูดคำหยาบคายเช่นนี้เลย ถึงแม้เธอจะเกลียดชังฉันมากก็ตาม ทว่าก็แสร้งทำดีกับฉันต่อหน้าคุณพ่อเสมอ

ตอนนี้หน้ากากจอมปลอมฉีกขาดแล้ว

ฉันรีบเดินกลับเข้าห้องนอนของตัวเอง ไม่ได้ฟังว่าเซียวซือตอบยังไง

ฉันเดินไปนั่งขอบเตียงแล้วเห็นบนโต๊ะมีดอกทิวลิปที่ใส่ในแจกันไว้ อันนี้ต้องเป็นคำสั่งของคุณพ่อแน่ ถึงปกติฉันจะไม่อยู่บ้าน แต่ท่านก็สั่งให้คนใช้วางดอกไม้ที่ฉันชื่นชอบไว้ในห้อง

ต่อไปจะไม่มีชีวิตแบบนี้อีกแล้ว

เมื่ออยู่ตัวคนเดียว ความเสียใจก็ผุดขึ้นมาอย่างช้าๆ ฉันเหมือนลอยอยู่เหนือแม่น้ำ จากนั้นความเสียใจก็ค่อยๆ ซึมเข้าสู่ใบหน้าฉัน

ฉันกำลังหลับตาอยู่ แต่ระหว่างนั้นก็ได้ยินเสียงผลักประตูห้องนอนของฉัน แล้วก็ได้ยินเสียงฝีเท้าหนึ่งคู่เดินมานั่งข้างเตียงฉัน จากนั้นก็ลูบใบหน้าฉัน

ฉันลืมตาพรืบแล้วเห็นเฉียวอี้

“หลับแล้วเหรอ?”

“ยัง” ฉันส่ายหน้า จะข่มตาหลับได้อย่างไร ฉันไม่ใช่คนไร้หัวใจสักหน่อย

“เซียวเซิง สถานการณ์ตอนนี้รุนแรงมากเลยนะ” เธอขมวดคิ้วแน่นเป็นปม

“ทำไมเหรอ?”

“ตอนนี้คุณอาเสียชีวิตแล้ว แม่เลี้ยงของเธอก็จะเผยธาตุแท้ออกมา เมื่อวานยังคิดจะไล่เธอออกจากบ้านอยู่เลย”

“อืม” ฉันขานรับอย่างไม่ใส่ใจ “ฉันแค่ทำพิธีฌาปนกิจศพของคุณพ่อเสร็จก็พอ”

“โธ่เอ้ย!” เธอนั่งยองๆ ตรงหน้าฉัน จากนั้นก็เอามือคางเท้าตัวเองแล้วจ้องฉันด้วยความเครียด “แม่ฉันมาในช่วงบ่าย ท่านบอกว่าฉันต้องเตือนสติเธอให้ดี”

“คุณป้าพูดว่าอะไร?”

“ท่านบอกว่าคนอย่างแม่เลี้ยงเธอต้องแย่งทุกอย่างไปจากเธอแน่ ต่อให้เธอไม่ไม่แย่งชิงกับพวกเธอ แต่พวกเธอก็ไม่ซาบซึ้งในความดีของเธอหรอก”

“ฉันก็ไม่ได้ให้พวกเธอซาบซึ้งในความดีของฉันสักหน่อย”

“ฉันจะบ้าตายกับเธออยู่แล้ว ตอนนี้เธอแน่ใจหรือยังว่าไม่ใช่ลูกสาวแท้ๆของคุณอา? เธอรู้ไหม ถ้าแม่เลี้ยงเธอไล่เธอออกในฐานะที่เธอไม่ใช่ลูกในสายเลือด แล้วเธอจะอยู่ในบ้านตระกูลสีได้ยังไง?”

“ก็ช่างสิ เพราะการแต่งงานของพวกเรา เขาก็แค่ใช้อารมณ์ชั่ววูบ ส่วนฉันก็แค่ทำตามเท่านั้น” ฉันพลิกกาย ทว่าเฉียวอี้พลิกตัวฉันกลับไปมองหน้าเธอ จากนั้นก็จับไหล่ทั้งสองข้างของฉันแล้วจ้องเขม็งฉัน

“เซียวเซิง เธอต้องลุกขึ้นสู้แล้ว เมื่อก่อนเธอมีคุณอาปกป้อง แต่ตอนนี้คุณอาไม่อยู่แล้ว เธอต้องรู้จักปกป้องตัวเอง”

เฉียวอี้โมโหแล้วจริงๆ ดวงตาเริ่มมีน้ำตารื้นออกมาประกายแสงระยิบระยับ

ฉันรู้ว่าเพื่อนคนนี้หวังดีกับฉันจริงๆ ฉันลุกขึ้นนั่งแล้วจับมือเธอเบาๆ “ฉันรู้แล้ว เธออย่าโมโหเลย”

“เซียวเซิง เธอรู้ไหมว่าตอนนี้ใครทำให้แม่เลี้ยงเธอยำเกรงได้?”

ฉันส่ายหน้า “ไม่รู้”

เธอกระเทือนเท้าที่ฉันไม่เอาไหน “เธอใช้สมองคิดหน่อยไม่ได้เหรอ? ก็ต้องเป็นสีชิงชวนอยู่แล้ว”

เมื่อพูดถึงสีชิงชวนฉันก็นึกถึงหมี่ที่เขาทำให้กินเมื่อคืนทันที

“ออ”

เธอทำให้ฉันโกรธจนตัวสั่นเทิ้ม ฉันรีบแหวกผ้าห่มออกแล้วกระโดดลงจากเตียง “วันนี้เป็นพิธีฝังศพของพ่อฉัน แต่เธอกลับทำเรื่องแบบนี้ เธอจะแก้ไขยังไงล่ะทีนี่?”

“เธอก็ไปช่วยเขาก็สิ้นเรื่อง ฉันกำลังช่วยเธออยู่นะ เพราะคุณอาไม่อยู่แล้ว เธอจึงต้องมีคนให้พึ่งพิงคนใหม่ ตอนนี้ทั่วทั้งเมืองฮวาก็มีแต่สีชิงชวนที่ช่วยเธอได้ ถ้าเธอโดนแม่เลี้ยงไล่ออกจากตระกูลจริงๆ งั้นบริษัทเซียวซื่อกรุ๊ปก็ตกเป็นของพวกหล่อนน่ะสิ นั่นมันน้ำพักน้ำแรงของพ่อเธอเลยนะ”

“มันเป็นธุรกิจประจำตระกูล” ฉันไม่มีเวลาหาเสื้อกันหนาวมาใส่ แค่เอาเสื้อคลุมชุดนอนมาบดบังเท่านั้น “เธอใส่ยาแรงๆให้เขาแบบนี้ แล้วเธอแน่ใจได้ยังไงว่าตอนที่เขาต้องการระบาย เขาจะมาหาฉัน? ที่บ้านมีผู้หญิงตั้งหลายคน”

“เขาไม่ใช่สัตว์ร้ายสักหน่อย และเธอก็เป็นภรรยาของเขาไม่ใช่เหรอ? อีกอย่างหุ่นเธอมีส่วนโค้งส่วนเว้าได้รูปแบบนี้ เขาจะไปมีอารมณ์กับยัยเซียวหลิงหลิงได้ยังไง ถึงแม้เซียวซือจะสวย แต่ก็ชอบทำหน้าเย็นชา อ่อนโยนและน่ารักสู้เธอไม่ได้เลย ฉันจะบอกอะไรให้นะเซียวเซิง ตอนขึ้นเตียงกับผู้ชาย อย่าทำตัวเหมือนปลาตาย แต่ก็รุกมากไม่ได้นะ ต้องทำเป็นปฏิเสธบ้าง ยอมบ้าง มันจะทำให้ผู้ชายเหมือนขึ้นสวรรค์เลย”

ทำเป็นถ่ายทอดความรู้ให้ฉัน แต่ที่ไหนได้ เธอไม่มีประสบการณ์ด้านนี้เลยสักนิด ถึงเธอจะมีแฟนเป็นโขยง ทว่าก็ยังเป็นสาวพรหมจรรย์อยู่

“เธอนี่ประสาทจริงๆ” ฉันคลุมตัวเสร็จก็รีบเดินไปด้านนอก “ตอนนี้สีชิงชวนอยู่ไหน?”

“เอ่อนา ไม่ต้องซีเรียสหรอก เขาอยู่กับผู้ช่วยป๋ออวี่ของเขาในสวนดอกไม้ ไม่เป็นไรหรอก”

ฉันจ้องเฉียวอี้ด้วยความตกใจ “เขาอยู่กับป๋ออวี่เหรอ?”

ปฏิกิริยาของฉันทำให้เฉียวอี้มึนงงมาก เธอเบิกตากว้างแล้วมองฉัน “ทำไมเหรอ?”

“ไอ้เหี้ยเฉียวอี้” ฉันอดพูดคำหยาบไม่ได้ วันนี้มีคนมาไหว้ศพพ่อฉันเยอะมาก หากตอนเดินเข้าหรือเดินออกเห็นสีชิงชวนกับป๋ออวี่มีอะไรกัน จากนั้นก็แพร่ออกไป แล้วจะทำยังไงดีล่ะ?

“ทำไมเธอต้องด่าฉันด้วย ฉันหวังดีกับเธอนะ”

“ดีแม่งสิ” ฉันจะบ้าตายอยู่แล้ว สมองของฉันตอนนี้ปรากฏภาพสยิวขึ้นมาแล้ว

ฉิบหายแน่ทีนี่ ถ้าฤทธิ์ยาในตัวสีชิงชวนหมดเมื่อไหร่ เขาต้องฆ่าเฉียวอี้แล้วถือโอกาสฆ่าฉันด้วยคนแน่

ฉันวิ่งสะเปะสะปะไปชั้นล่าง จากนั้นก็มุ่งหน้าไปยังสวนดอกไม้