พ่ายรักเมียในนาม(จบ) นิยาย บท 293

สีชิงชวนเลือกโรงแรมระดับซุปเปอร์5ดาวของสีซื่อกรุ๊ปสำหรับงานเลี้ยงฉลอง

เดิมทีฉันคิดว่าสีชิงชวนจะใช้ห้องนั่งเล่นเพื่อจัดงานเลี้ยงฉลอง แต่ฉันไม่คาดคิดเลยว่าวันนี้จะปิดโรงแรมทั้งตึกและเขาอุทิศตัวเองให้กับงานเลี้ยงฉลองของพี่เซียวซือ

หลังจากที่ฉันเข้าไปถึงได้รู้ว่าเขาเชิญคนในเซียวซื่อกรุ๊ปมาหมดทุกคน ผู้บริหารระดับสูงหลายคนจากสีซื่อกรุ๊ปส่วนมากฉันก็รู้จักหมดทุกคน

เพราะว่าพวกเราร่วมงานกับสีซื่อกรุ๊ป ฉันก็เลยจำผู้บริหารระดับสูงที่รองลงมาได้เหมือนกัน

ฉันนึกว่าครั้งนี้เป็นแค่งานเลี้ยงส่วนตัวภายใน แต่ฉันไม่คิดเลยว่าสีชิงชวนจะจัดงานใหญ่ขนาดนี้

ฉันเห็นสีชิงชวนกับพี่เซียวซือยืนเคียงข้างกันเพื่อต้อนรับแขกที่หน้าทางเข้าหลักของงาน มองจากระยะไกลคิดว่ามันเป็นพิธีแต่งงานของพวกเขาซะอีก

ไม่นึกเลยว่าพี่เซียวซือจะไม่ได้สวมชุดสีขาว แต่สวมชุดกี่เพ้าสีแดงเหมือนไฟ ชุดกี่เพ้าชุดนี้ทำออกมาได้สวยมาก น่าจะทำค่อนข้างยาก ปลายแขนกับขอบเสื้อช่วงหน้าอกก็ประดับด้วยลูกปัดเม็ดกลางและคริสตัล

ฉันก้มหน้ามองตัวเองที่เหมือนออกมาจากขี้เถ้าอีกครั้ง รู้สึกเลยว่าถ้าโยนฉันลงไปในฝูงชนก็คงหาไม่เจอ

ฉันกำลังลังเลอยู่ว่าจะเข้าไปทักทายพวกเขหรือแค่ย่องเข้าไปในสถานที่อย่างสิ้นหวังแล้วหามุมนั่ง

แต่สีชิงชวนเห็นฉัน เขากระดิกๆนิ้วเรียกฉัน ฉันก็วิ่งไปเหมือนเป็นหมาปั๊ก

วันนี้สีชิงชวนสวมชุดสูทสีดำและผูกโบว์สีแดงเข้ม

ถ้าใครเคยแต่งตัวแบบนี้มาก่อน ฉันก็มั่นใจหรือพูดออกมาว่าเขาแต่งตัวเหมือนนักมายากล

แต่สีชิงชวนสวมอะไรก็ดูดีไปหมด พวกเขาสองคนยืนด้วยกันแบบนี้ดูเหมือนคู่บ่าวสาวจริงๆ อย่างไรก็ตาม พวกเขาเข้ากันได้มากกว่าฉันและเขามาก

“เซียวเซิง มานี่สิ” พี่เซียวซือทักทายฉัน

“อื้ม มาแล้ว” ฉันพยักๆ หน้าให้เขาอย่างโง่ๆ “พี่เซียวซือ วันนี้พี่สวยมากเลย”

“พี่ก็สวยเหมือนกัน” ฉันรู้ว่าเธอดีมาก็ดีกลับ ก็แค่พูดตามมารยาท

ฉันหัวเราะอย่างเคอะเขิน และก้มมองร่างกายของตัวเองหนึ่งรอบ “ถึงอย่างมากที่สุดก็ดูเหมือนคนละนะ!”

“ทำไมต้องว่าตัวเองแบบนี้ด้วย?”

“ไม่เป็นไร เธอมีความต้องการต่อตัวเองสูงแบบนี้มาตลอด ขอแค่เป็นคน เธอก็พอใจมากแล้ว”

สีชิงชวนพูดขัด การทำร้ายฉันเป็นหนึ่งในความสุขที่ยิ่งใหญ่ในชีวิตของเขา

พี่เซียวซือใช้ข้อศอกชนสีชิงชวนเบาๆ “อย่าพูดแบบนี้สิ”

ถึงจะเป็นแค่คำบ่น แต่ฉันก็ฟังออกว่ามีความตุ้งติ้ง

วันนี้พี่เซียวซือสวยมากเป็นพิเศษไม่ใช่เพียงเพราะเสื้อผ้าที่สวยงามของเธอเท่านั้น แต่ยังเป็นเพราะใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความสุข

แน่นอนสิ ถูกผู้ชายที่ตัวเองชอบยอมรับก็ต้องมีความสุขอยู่แล้ว และคนคนนั้นก็คือซางฉือซี

ตอนที่ฉันพูดคุยกับพวกเขา แขกจำนวนมากที่มาสัยว่าสีชิงชวนเชิญทุกคนที่ทั้งเขาและพี่เซียวซือรู้จักมาเหมือนกับงานเลี้ยงแต่งงาน

แล้วแต่เลย ไม่มีอะไรมากระตุ้นฉันได้หรอก อย่างอื่นฉันไม่รอด แต่จิตใจก็เข้มแข็งพอ

พี่เซียวซือเชิญฉันเข้าไปนั่ง บอกว่าข้างในมีคนรอต้อนรับ

คนที่รอต้อนรับคือหร่วนหลิง เธอกำลังง่วนอยู่กับการเดินไม่หยุด และหันมาเห็นท่าทางทำตัวไม่ถูกเล็กน้อยของฉัน "ท่านประ..." ก่อนที่จะพูดคำสุดท้าย เธอก็รีบเปลี่ยนเป็นคำว่า "ผู้จัดการเซียว "

“เรียกฉันว่าเซียวเซิงก็ได้ค่ะ ให้ฉันนั่งตรงไหน?”

เธอรีบดูรายชื่อในมือของเธอ: "คุณนั่ง..." เธอมองมันเป็นเวลานาน: "ทำไมคุณถูกจัดให้นั่งโต๊ะนี้กันนะ?"