พ่ายรักเมียในนาม(จบ) นิยาย บท 296

ทุก ๆ นาทีที่สีชิงชวนคอยเตือนว่าฉันนั้นเป็นคนขี้แพ้

ต่ำก็ต่ำสิ

ฉันพยายามแกล้งทำเป็นไม่แคร์ แล้วกัดริมฝีปาก “คุณไม่ต้องไปทักทายแขกหรือไง? ตั้งใจวิ่งมาหักหน้าฉันงั้นสิ?”

“ไม่ใช่ ผมแค่จะเตือนว่าคุณควรทำตัวให้ชินได้แล้ว เพราะจากวันนี้และต่อจากนี้ไป คุณจะต้องยอมรับการดูถูกและการเยาะเย้ยจากทุกคน นั่นก็นี่เป็นสิ่งที่คุณเลือกที่จำ ต่อจากนี้ไปคุณก็จะต้องยอมรับมันให้ได้”

ถ้าพูดว่าไม่โกรธเลยก็คงเป็นเรื่องโกหก ถ้าพูดว่าไม่เสียใจเลยก็คงเป็นเรื่องโกหกเหมือนกัน

เห็นได้ชัดว่าสีชิงชวนเป็นคนแนะนำให้ฉันทำแบบนี้เอง

ในขณะที่ฉันคิดว่าเขาอาจจะรู้สึกชอบฉันสักนิด

เพราะเขาสนใจทุกย่างก้าวของฉัน เป็นห่วงเป็นใยฉัน และยังดูแลฉันเสมอ

แต่ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมจู่ ๆ เขาก็มาโจมตีฉันแบบนี้ ขุดหลุมให้ฉันและปล่อยให้ฉันกระโดดเข้าไปต่อจากนั้นก็กลบดินฝังฉันเอาไว้

สีชิงชวน คนคนนี้ไม่เพียงแต่ทำให้ฉันคาดเดาเขาไม่ได้ ฉันคิดว่า ถ้าหากฉันยังอยู่กับเขาต่อไป ไม่ช้าก็เร็ว สักวันหนึ่งเขาก็อาจทำให้ใจฉันแตกสลายอีกแน่

เดิมทีฉันไม่อยากคุยเรื่องราวยุ่ง ๆ ของพวกเรากับเขาในวันนี้ แต่อยู่ ๆ ฉันก็มีคำถามที่อยากจะถามกับเขา

ฉันแหงนหน้ามองใบหน้าอันงดงามที่ผู้หญิงหลาย ๆ คนต่างใฝ่ฝัน แม้ฉันจะรู้ว่าตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาในการแสดงความรักอันลึกซึ้ง และคำถามนี้ก็ฝังอยู่ในใจฉันมาเนิ่นนานแล้ว

“สีชิงชวน ฉันถามคุณหน่อย”

เขาไม่ได้พูดว่าเขาจะตั้งใจฟังฉัน แต่การที่เขายืนนิ่ง นั่นแสดงถึงว่าเขากำลังฟังอยู่

“คุณเคย หลงใหลในร่างกายฉันบ้างไหม?”

คำถามนี้มันโง่มาก ๆ ฉันรู้ดี

แต่ฉันอยากถาม

เขามองมาที่ฉันด้วยสีหน้าที่ไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ ออกมา ทันใดนั้นเขาก็เลิกคิ้วขึ้น “ผมทำอะไรให้คุณเข้าใจผิดงั้นเหรอ?”

"คุณคิดยังไงล่ะ" ฉันถามเขากลับ

“เพราะผมนอนกับคุณเหรอ” เขาหัวเราะเบาๆ

พูดจริง ๆ ฉันเคยรู้สึกเหมือนมีดอกไม้บานในใจฉันเพราะรอยยิ้มที่สีชิงชวนมอบให้กับฉัน กลีบดอกที่ค่อย ๆ บานออก เบ่งบานสะพรั่ง

แต่ในตอนนี้ก็เพราะรอยยิ้มแบบนี้ของเขา ที่ทำให้ฉันรู้สึกถึงแรงกระตุ้นที่อยากจะตายไปซะ

ฉันรู้สึกหงุดหงิดใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน และยังมีความรู้สึกอับอายอีกด้วยจากการที่ถูกสีชิงชวนเหยียดหยาม

คำบางคำที่ฝังแน่นอยู่ในใจฉันเนิ่นนาน อาจจะถึงเวลาที่มาถึงปากขวดแล้ว และจำต้องพูดมันออกมา

ฉันไม่สนด้วยว่าจะมีคนผ่านมาผ่านไปที่นี่หรือเปล่า หรือว่าจะมีใครมองฉันอยู่หรือเปล่า

"คุณหมายความว่าคุณนอนกับฉันเพียงเพราะฉันเป็นผู้หญิง แล้วไม่ว่าเธอจะเป็นใคร คุณก็จะนอนด้วยงั้นเหรอ ?"

"ถ้าเป็นอย่างนั้นล่ะ?"

“แล้วที่ฉันคิดว่าคุณอ่อนโยนกับฉัน ก็คือฉันคิดผิดสินะ ? อันที่จริงคุณไม่เคยชอบฉันเลยใช่ไหม”

“ผมแสดงออกแบบนั้นเหรอ ?” เขายังคงยิ้ม

ฉันกล้าพูดเลยว่าทั้งชีวิตฉันไม่เคยรู้สึกอึดอัดแบบนี้มาก่อน