พ่ายรักเมียในนาม(จบ) นิยาย บท 317

เสียงของสีจิ่นยวนดังมาก แถมเขายังพูดมันด้วยความชัดถ้อยชัดคำอีกด้วย ชัดจนฉันได้ยินมันอย่างชัดเจนทุกคำ

เขายืนปิดตาและส่งเสียงตะโกนดังลั่นจนหน้าดำหน้าแดงอยู่ที่ประตู

ถึงห้องพักฟื้นจะมีห้องด้านนอกและด้านในสองห้อง แต่ยังไงมันก็คือห้องพักฟื้น พื้นที่มีไม่เยอะ สีชิงชวนก็ยืนอยู่ที่หน้าเตียงฉัน คำพูดที่สีจิ่นยวนพูดเมื่อกี้ เขาได้ยินมันทุกคำไม่มีตกหล่นเต็มสองหู

จิตใต้สำนึกฉันอยากจะกระโดดลงจากเตียงและไปอุดปากสีจิ่นยวนไว้ แต่เขาไม่รู้ว่าสีชิงชวนอยู่ในห้องด้วย ยังคงปิดตาและตะโกนเสียงดังไม่หยุด “เซียวเซิง ผมชอบพี่ ผมชอบพี่จริงๆ ตอนที่เจอกันครั้งแรก พี่ยืนอยู่ข้างๆ สนามกีฬาที่บ้านผมและอยากดูผมเล่นบาส ผมก็ชอบพี่ตั้งแต่ผมเห็นพี่ครั้งแรก!”

“สีจิ่นยวน!” ฉันรีบเรียกเขาด้วยความลนลานทันที “นายเงียบไปเลยนะ!”

“ผมไม่เงียบ ชอบก็คือชอบ ทำไมต้องหลบๆ ซ่อนๆ ด้วย”

“พี่สามเขาไม่เห็นค่าพี่ พี่หย่ากับเขาเถอะ ผมแต่งกับพี่เอง!”

“หึหึ” สีจิ่นยวนทำให้สีชิงชวนรู้สึกขบขันขึ้นมา

เขาต้องไม่ได้ยิ้มมาจากใจแน่ เขากำลังโกรธจนหัวเราะออกมาต่างหาก

เมื่อสีจิ่นยวนได้ยินเสียงของสีชิงชวนก็รีบเปิดตาขึ้นทันที แต่มันก็ช้าไปซะแล้ว

คำพูดที่เขาพูดไปเมื่อกี้ สีชิงชวนได้ยินมันหมดแล้ว

ฉันมองเขาด้วยความรู้สึกเฟลๆ ฉันไม่คิดเลยว่าสีจิ่นยวนจะรู้สึกแบบนั้นกับฉัน

ปกติเขาชอบมาชวนฉันเล่น มักจะวอแวอยู่รอบตัวฉัน ฉันคิดว่าเขาแค่ไม่มีเพื่อนในวัยเดียวกันในบ้านตระกูลสี และเขาเรียนที่ต่างประเทศตั้งแต่เด็ก ที่เมืองฮวาก็ไม่มีเพื่อนคนไหน การเข้ามาใกล้ชิดสนิทสนมกับฉันก็เป็นเรื่องปกติธรรมดา

แต่ฉันไม่คิดว่ามันจะมากไปถึงขั้นชอบพอและไปไกลถึงการบอกว่าจะขอฉันแต่งงาน เกือบทำฉันขวัญหนีดีฝ่อแล้วเนี่ย

เดิมทีฉันก็ตกเป็นผู้ต้องสงสัยว่ามีความสัมพันธ์เชิงชู้สาวกับน้องสามีอยู่แล้ว ตอนนี้สีจิ่นยวนยังมาตะโกนบอกฉันแบบนี้อีก ชื่อเสียงอันดีงามของซูต๋าจี่อย่างฉัน หนีไม่รอดแล้ว

ฉันไม่กล้าแม้แต่จะมองสีหน้าของสีชิงชวน เขายื่นนิ้วออกมาและชี้ไปที่จมูกของสีชิงชวน

“แกมานี่เลย!”

สารภาพรักกับพี่สะใภ้ต่อหน้าต่อตาพี่ชาย มันก็ดูฮาร์ดคอร์อยู่นะ

ฉันไม่รู้ว่าสีชิงชวนจะสั่งสอนเขายังไงจึงรู้สึกกังวลเล็กน้อย แต่ก็ไม่สามารถช่วยพูดขอร้องแทนเขาได้อยู่ดี

สีจิ่นยวนลังเลอยู่เล็กน้อย จากนั้นก็เดินเข้ามาอย่างไม่หวาดหวั่นและกระฉับกระเฉง เขาหยุดยืนอยู่ข้างหน้าสีชิงชวนละเงยหน้าขึ้นพูดกับเขา “พี่ ในเมื่อพี่อยู่ด้วย งั้นก็ถือโอกาสนี้บอกให้พี่รู้ความรู้สึกของผมไปด้วยก็แล้วกัน”

“ถือโอกาสอะไร? ถือโอกาสบังคับให้ฉันหย่ากับเซียวเซิง จากนั้นเธอก็แต่งงานกับแกเหรอ แกอย่าลืมนะว่าแกยังไม่บรรลุนิติภาวะ”

“อีกไม่นานผมก็บรรลุนิติภาวะแล้ว”

“ในกฎหมายการแต่งงานของประเทศเรา แกยังไม่ถึงวัยแต่งงานช้า”

“งั้นเราไปแต่งกันที่ต่างประเทศก็ได้”

“สีจิ่นยวน นายกำลังยั่วโมโหใครอยู่?” ฉันอดไม่ไหวจริงๆ ฉันใช้คุกกี้ชิ้นเล็กๆ ที่ทานเหลือชิ้นหนึ่งเขวี้ยงใส่เขา “นายพูดให้มันน้อยๆ หน่อยได้ไหม?”

“อย่าสิ เขาอยากสารภาพรักไม่ใช่เหรอ? คุณก็ปล่อยให้เขาพูดความในใจออกมาเลยครั้งเดียวจบๆ” สีชิงชวนลากเก้าอี้มานั่งฟังด้วยความใจจดใจจ่อ

“สีจิ่นยวน ตอนนี้ฉันให้โอกาสแก แกสารภาพต่อสิ”

“เมื่อกี้ผมสารภาพไปแล้ว” สีจิ่นยวนเกาหัวยิกๆ “พี่ ในเมื่อพี่ไม่ได้ชอบพี่เซียวเซิง ทำไมพี่ต้องผูกมัดเธอไว้ด้วย?”

“แกรู้ได้ยังไงว่าฉันไม่ชอบเธอ?” สีชิงชวนย้อนถาม

“ถ้าพี่ชอบเธอจริงๆ แล้วทำไมพี่ต้องทำแบบนี้กับเธอด้วย?”