พ่ายรักเมียในนาม(จบ) นิยาย บท 330

ไม่นานก็มีบอดี้การ์ดขึ้นไปหยิบโทรศัพท์ของเขา ฉันเห็นเซียวซือสีหน้าตกใจ สายตาซับซ้อน ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่

ไม่นานบอดี้การ์ดก็ยื่นโทรศัพท์ให้กับซังสือซี ซังสือซีเลื่อนดู แล้วโทรหาเบอร์ๆ หนึ่ง จากนั้นโทรศัพท์ที่อยู่ตรงหน้าของเซียวซือก็ดังขึ้น

โทรศัพท์สั่นอยู่บนโต๊ะ ทำเอาทุกคนตกตะลึง

สีชิงชวนถือโทรศัพท์เดินไปหาเซียวซือพร้อมเงยหน้าใส่เธอ “รับสายสิ ดูซิว่าใครโทรมา?”

เซียวซือมองสีชิงชวนด้วยสายตาที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน ฉันเองก็ไม่แน่ใจว่าเธอตกใจหรือว่าอะไรกันแน่

เธอไม่ยอมรับสายสักทีจนสายตัดไป

สีชิงชวนโทรไปอีกครั้ง ทำให้ทุกคนรู้ว่าใครเป็นคนโทรมา

สีชิงชวนเห็นว่าเธอไม่ยอมรับสาย จึงเดินเข้าไปเอง เพื่อรับสายแล้วเปิดลำโพงให้เธอแทน

เขาพูดกับโทรศัพท์ “ฮัลโหล คุณเซียว”

จากนั้นโทรศัพท์ตรงหน้าของเซียวซือก็มีเสียงของสีชิงชวนดังขึ้น

การที่เจอเบอร์โทรศัพท์ของเซียวซือในโทรศัพท์ของไอ้อ้วนคนนั้นหมายความว่ายังไง?

ทันใดนั้นก็เกิดเสียงครหาดังขึ้นในห้องโถง เหล่าวีอาร์จากประเทศฝรั่งเศสก็ครหาขึ้นด้วย

สีชิงชวนยื่นโทรศัท์ของไอ้อ้วนนั่นให้กับบอดี้การ์ด จากนั้นก็วางมือไว้บนโต๊ะพร้อมก้มตัวลงมองเซียวซือจากข้างบน

สายตาของเขาสามารถทำให้ทุกคนรู้สึกหวาดกลัวได้ เพราะเซียวซือก้มหน้าลง สีหน้าซีดเซียวจนน่ากลัว

“ผมให้เวลาคุณหนึ่งนาทีในการอธิบาย เซียวซือ” สีชิงชวนบอกกับเซียวซือ

“ฉันไม่มีอะไรจะอธิบาย ฉันไม่มีทางทำเรื่องแบบนี้แน่ ฉันมั่นใจ”

“อย่ามาพูดเรื่องพวกนี้กับผม!” เสียงของสีชิงชวนดังขึ้น ทั้งยังดุมากด้วย “ผมดูแค่หลักฐาน ถ้าคุณหาหลักฐานมาแก้ตัวได้ก็แสดงว่าไม่ใช่ฝีมือคุณ”

“แล้วถ้าไม่มีล่ะ?” เซียวซือเงยหน้ามองสีชิงชวน

“ง่ายๆ แจ้งความ!”

เซียวซือจ้องตาของสีชิงชวนเขม็ง “คุณไม่ทำแบบนั้นหรอก”

“งั้นก็แสดงว่าคุณไม่รู้จักผมเลย ผมให้เวลาคุณหนึ่งนาที เริ่มจับเวลาตั้งแต่ตอนนี้เลย 60…59…”

ในห้องโถงเงียบสงัดอีกครั้ง ได้ยินเพียงเสียงนับถอยหลังของสีชิงชวนเท่านั้น

ฉันเห็นเซียวซือกำลังตัวสั่นเทา เซียวซือเป็นผู้หญิงที่เรียบร้อยและนิ่งเงียบของเมืองฮวามาตลอด นิ่งขนาดไม่แสดงออกว่ากำลังเศร้าหรือดีใจ ไม่เหมือนกับเซียวหลิงหลิงที่ออกแนวเซอร์ๆ หน่อย

อาจเป็นเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นเซียวซือเป็นแบบนี้ ไม่ว่าเธอจะพยายามซ่อนสีหน้าไว้มากแค่ไหน แต่เธอก็ไม่อาจซ่อนความกลัวในสายตาได้

นอกจากหวาดกลัวแล้วยังมีความรู้สึกโกรธที่ไม่เข้าใจปนอยู่ด้วย

ใช่ เซียวซือกำลังโกรธ เธอต้องโกรธที่สีชิงชวนดุเธอแน่ๆ

ความจริงแล้ว แม้แต่ฉันเองก็ยังไม่รู้เลย

สีชิงชวนนับถอยหลังมาจนถึงหลักหน่วย การนับถอยหลังของเขาไวเหมือนฝีเท้าผีอย่างไรอย่างนั้น

“ฉันเป็นคนโทรเอง!” ขณะที่สีชิงชวนกำลังจะนับถึงสามนั้น เซียวซือก็เอ่ยขึ้นราวกับตะโกนออกมา “ฉันเป็นคนโทรเอง”

“คุณเป็นคนสั่งให้ไอ้อ้วนนั้นขืนใจภรรยาผมเหรอ?” น้ำเสียงของสีชิงชวนทุ้มต่ำมากกระทั่งอบอุ่น

แต่ทว่า ความเงียบสงบมาก่อนฝนตก

เซียวซือก้มหน้าก้มตาไม่ตอบ

“ใช่ไหม?” สีชิงชวนตบโต๊ะกะทันหัน เซียวซือตกใจสะดุ้งโหยง มือของเธอจึงปัดไปโดนแก้วไวน์บนโต๊ะ ทำให้ไวน์หกเต็มชุดของเธอ

เธอรีบเช็ดคราบไวน์บนเสื้อ สีแดงเลือดหมูของไวน์ทำให้ชุดสีขาวของเธอย้อมไปด้วยสีแดง ดูทุเรศมาก