พ่ายรักเมียในนาม(จบ) นิยาย บท 331

ฉันถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลและตรวจร่างกายทั้งหมด ตั้งแต่พยาบาลถึงหมอล้วนแต่เป็นผู้หญิง แถมยังมีนักจิตวิทยามาพูดอยู่ข้างฉันด้วยเสียงอ่อนโยนเบาๆ

ฉันรู้สึกว่าไม่จำเป็นขนาดนั้น ตอนนี้สภาพจิตใจฉันดีขนาดไหน ไม่ได้ต้องการการดูแลแบบนี้ มันทำให้รู้สึกเหมือนฉันเป็นผู้หญิงที่ถูกทำร้ายทางเพศอย่างรุนแรง

สีชิงชวนอาจเข้าใจผิด หรือไม่ก็โอเวอร์เกินไป

ที่จริงเดิมทีนั้นตรวจด้วยตาเปล่าสองนาทีก็เสร็จแล้ว แต่เหล่าคุณหมอกลับตรวจไปแทบจะหนึ่งชั่วโมงแล้ว

ฉันรู้สึกว่าผิวหนังทุกส่วนบนร่างกายของฉันถูกพวกเขาตรวจดูแทบจะทุกส่วนแล้ว บทสรุปสุดท้ายคือฉันไม่ได้ถูกล่วงละเมิดทางเพศ และฉันก็ไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัสใดๆ แต่แค่บนหน้าอกฉันมีรอยที่โดนเล็บข่วน

หลังจากที่ตรวจเสร็จแล้ว พยาบาลเข็นฉันออกมาจากในห้องตรวจ ฉันเห็นมีตำรวจไม่กี่คนกำลังรอฉันที่ประตูทางเข้า ตำรวจหญิงที่เป็นหัวหน้าสองคนค่อยๆ ถามนักจิตวิทยา “อาการคุณนายสีตอนนี้สามารถตอบคำถามพวกเราได้ไหมคะ ?”

จิตแพทย์มองมาที่ฉันอย่างเป็นกังวล และหลังจากที่เขาตรวจมองอาการเบลอๆ ของฉันแล้ว เขาก็พยักหน้ายืนยันว่า "ตอนนี้อาการของคุณนายสีค่อนข้างดี ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร"

ดังนั้นพวกเราจึงมาถึงห้องทำงานของผู้อำนวยการโรงพยาบาล ตำรวจได้สัมภาษณ์ฉันอย่างใกล้ชิด และฉันก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้พวกเขาฟัง

บรรดาตำรวจเอาจริงเอาจังมาก พลางอัดเสียงและพลางจดบันทึกจดบันทึก ราวกับว่าเป็นคดีอาญาร้ายแรงอย่างไรอย่างนั้น

ตอนที่ฉันพูด พวกเขายังถามแทรกขึ้นมาเป็นบางครั้ง อาจเป็นเพราะสีชิงชวนยืนอยู่ พวกเขาจึงกดดันมาก

“คุณนายสีคะ” เจ้าหน้าที่ตำรวจหญิงเขียนบันทึกอย่างย่อ จากนั้นเงยหน้ามามองฉัน “คุณได้ยินผู้ต้องสงสัยคนที่หนึ่งกำลังคุยกับผู้ต้องสงสัยคนที่สองหรือไม่คะ ?"

“ผู้ต้องสงสัยคนที่สอง ?” ฉันสับสนเล็กน้อย

“ก็คือเซียวซือค่ะ” เจ้าหน้าที่ตำรวจหญิง

“ไม่ได้ยินนะคะ” ฉันรีบพูดทันที “ตอนแรกฉันบอกไปแล้วไม่ใช่เหรอคะ ว่าตอนที่ฉันเขาไปฉันไม่เห็นใครเลย ตอนที่ฉันเตรียมจะออกมาจากในห้อง ฉันเห็นคนนั้นเดินออกมาจากในห้องน้ำ ในระหว่างนั้นฉันไม่ได้ยินเขากับเซียวซือสนทนากันหรือคุยทางโทรศัพท์ใดๆ กันเลย”

“งั้นก็น่าจะคุยกันไว้ล่วงหน้าแล้วค่ะ” เจ้าหน้าที่ตำรวจหญิงบอกฉันอย่างมั่นใจ

เขามั่นใจขนาดนี้แล้วยังจะมาถามฉันทำไม

ฉันเงยหน้ามองสีชิงชวน “ที่จริงทางฉันไม่ได้ยินอะไรเลยนะคะ และก็ไม่สามารถแน่ใจมากพอว่าเซียวซือมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้

สีชิงชวนยืนตัวตรงเหมือนต้นสนต้นหนึ่ง และก็เหมือนเสาคอนกรีตต้นหนึ่ง เหมือนเป็นคนที่ไร้ความรู้สึก

คำให้การของผู้ต้องสงสัยคนที่หนึ่งได้ทำให้ต้องเรียกเซียวซืออกมาแล้ว เขาบอกว่าเซียวซือโทรไปหาเขาให้เขาลงมือปฏิบัติภารกิจ แถมในมือถือเขายังเจอรูปที่เซียวซือส่งให้ตาอ้วน

นั่นก็หมายความว่าเซียวซือทำจริง ทำไมฉันถึงรู้สึกไม่ค่อยมั่นใจสักเท่าไหร่นัก ?

ฉันมักรู้สึกว่าเซียวซือไม่เหมือนคนที่จะทำเรื่องแบบนี้ออกมาได้ แต่ถ้าเป็นแม่เลี้ยง ก็มีโอกาสเป็นไปได้

เซียวซือไม่มีเหตุผลที่จะทำร้ายฉัน อีกอย่างฉันได้ยกตำแหน่งท่านประธานให้เขาแล้วด้วย และฉันก็คิดจะไปต่างประเทศแล้ว แต่แค่ได้รับบาดเจ็บก็เท่านั้นเอง

ตอนนี้ที่ฉันเดินกะเผลก มันไม่สามารถเป็นการคุกคามเขาได้โดยสิ้นเชิง ฉันมองไปที่สีชิงชวน “คุณคิดผิดหรือเปล่าคะ ?”

“คุณเป็นผู้เสียหายที่พูดแทนผู้ต้องสงสัยคนแรกที่ผมเคยเจอ” เขาพูด

เหล่าตำรวจบันทึกคำให้การเสร็จก็กลับไป สีชิงชวนพาฉันกลับบ้าน ระหว่างทานฉันถามเขาว่า “ตอนนี้เซียวซืออยู่ที่ไหนคะ ?”

“อยู่ที่สถานที่กักกัน”

“เขายอมรับแล้วเหรอคะ ?”

“ไม่พูดอะไรเลย แต่เขาพูดว่าไม่พูดก็ไม่สำคัญ หลักฐานหนักแน่น”

“หากถูกตัดสิน เซียวซือจะติดคุกไหมคะ ?”

“ยุยงพยายามข่มขืน สองถึงห้าปี”