พ่ายรักเมียในนาม(จบ) นิยาย บท 358

ตอนนี้เวลานี้ อารมณ์ของฉันแปรปรวนขึ้นๆ ลงๆ เป็นพิเศษ ตอนนี้ฉันตกอยู่ในสภาวะสับสนมากๆ และพัวพันกันยุ่งเหยิงมากๆ

อารมณ์ของฉันเดี๋ยวก็ตื่นเต้นดีใจเดี๋ยวก็รู้สึกแย่ เมื่อนึกถึงสีชิงชวน ในใจของฉันก็จะรู้สึกอบอุ่นขึ้นมา แต่เมื่อนึกถึงเฉียวอี้ จิตใจของฉันก็จะรู้สึกร้อนรนกระสับกระส่ายขึ้นมาอีกครั้งทันที

ที่สีชิงชวนเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายกับฉัน เป็นเพราะเขาอยากทำให้ฉันกลายเป็นคนคนนั้นที่คุณพ่ออยากให้ฉันเป็น

แต่เฉียวอี้ เหมือนเธอจะโกรธกันแล้วจริงๆ

ฉันกำลังกอดเข่านั่งเหม่ออยู่บนเตียง สีชิงชวนอาบน้ำเสร็จแล้ว ร่างกายที่เต็มไปด้วยหยดน้ำนั่งลงข้างๆ ฉัน

เขาใช้ผ้าขนหนูเช็ดผม เช็ดผมของฉันที่เปียกโชกไปด้วยน้ำ

เขาเช็ดผมแค่ลวกๆ อยู่ไม่กี่ครั้ง จากนั้นก็โยนผ้าขนหนูในมือทิ้งแล้วโอบกอดฉันไว้

บนตัวของเขายังชื้นๆ อยู่ และยังมีกลิ่นของแชมพูกลิ่นเปปเปอร์มิ้นอีกด้วย

ริมฝีปากของเขาหยุดอยู่ที่กึ่งกลางของกระดูกไห้ปลาร้า ฉันไม่รู้ว่าเขากำลังหาอะไรอยู่ แต่เขาทำให้ฉันรู้สึกจั๊กจี้มาก

ฉันจับศีรษะของเขาออกและเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม “คุณจะทำอะไรน่ะ? ”

“ยิ้มเยอะๆ น่ะดีแล้ว ทำไมถึงทำหน้านิ่วคิ้วขมวดล่ะ นึกถึงเฉียวอี้อีกแล้วเหรอ? ”

“จนถึงตอนนี้ฉันก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมจู่ๆ เธอถึงโกรธฉัน? ”

“เมื่อตอนค่ำผมก็บอกคุณไปแล้วนี่ว่ามิตรภาพระหว่างเด็กผู้หญิงสองคนอย่างพวกคุณมันเปราะบางมาก แต่หลังจากนี้ไปคุณยังมีสามีให้พึ่งพาได้อยู่นะ”

ดวงตาของเขาเป็นประกายระยิบระยับ สีชิงชวนผู้ที่ไม่เคยพูดคำพูดเลี่ยนๆ แบบนี้กับฉันมาก่อนเลย แต่กลับพูดคำพูดแบบนี้ออกมาโดยไม่เขินอายเลยสักนิด

แต่ดูไปแล้วหน้าอกของเขามันทั้งกว้างและอบอุ่นมากจริงๆ และยังสามารถพึ่งพาได้อีกด้วย

ฉันเอาใบหน้าแนบชิดไปกับหน้าอกของเขาแล้วพึมพำกับตัวเองว่า “สีชิงชวน ฉันเป็นคนที่กลัวการเปลี่ยนแปลงมากๆ คนหนึ่ง ฉันหวังว่าความสัมพันธ์เหล่านี้ทั้งหมดที่อยู่ข้างกายฉันจะเหมือนเดิมไม่มีวันเปลี่ยนแปลงตลอดไปได้ สีชิงชวน คุณว่ามันจะเปลี่ยนไปไหม? ”

เขามองมาที่ฉันอย่างตรงไปตรงมา “คนอื่นผมไม่รู้ แต่ไม่ว่าจะเป็นอย่างไรก็ตามผมไม่มีทางเปลี่ยนไป”

คำพูดนี้ของเขาคืออะไร? สัญญาว่าจะรักกันชั่วฟ้าดินสลายเหรอ?

ฉันเห็นด้านที่ใจดำอำมหิตของสีชิงชวนมาจนชินแล้ว พอจู่ๆ เขาก็มาเปลี่ยนไปเป็นคนละคนแบบนี้ ทำให้ฉันรู้สึกไม่ค่อยคุ้นชินเลยจริงๆ

ดูเหมือนว่าชีวิตของฉันจะไม่มีวันสมบูรณ์แบบได้เลย พอได้รับอีกอย่างมาก็ต้องสูญเสียอีกอย่างไป

ในขณะที่ฉันสะลึมสะลือกำลังจะหลับอยู่นั้น ฉันก็ยังต้องอดทนรับการเล่นลูกไม้ของสีชิงชวน ในความเลือนรางฉันได้ยินเขาให้ตัวเลือกฉันมาว่า “ระหว่างผมกับเฉียวอี้สองคน ถ้าคุณเลือกได้แค่คนเดียว คุณจะเลือกใครในพวกเราสองคน? ”

ฉันง่วงจะตายอยู่แล้ว เขายังจะมาถามอะไรยากๆ กับฉันอีก

ฉันเอ่ยว่า “ระหว่างพวกคุณสองคนมีข้อเปรียบเทียบไหม? ปลากับอุ้งเท้าหมีจะไปมีทั้งสองอย่างอยู่ในมือได้ยังไงล่ะ? ”

“ระหว่างมิตรภาพกับความรัก ต้องเป็นปลากับอุ้งเท้าหมีด้วยเหรอ? ไม่ใช่ว่าทั้งสองฝ่ายเป็นปฏิปักษ์ต่อกันหรอกเหรอ”

สำหรับคำถามที่โหดร้ายนี้ ฉันปฏิเสธที่จะตอบ ฉันจึงซุกตัวลงในอ้อมกอดของสีชิงชวนและแกล้งทำเป็นหลับ แกล้งไปแกล้งมาฉันก็หลับไปจริงๆ

ฉันตื่นขึ้นมาในเช้าตรู่วันถัดมา และพบว่าตัวเองยังอยู่ในอ้อมกอดของสีชิงชวนอยู่ เขาไม่ได้ฉวยโอกาสตอนที่ฉันหลับทำอะไรฉัน นั่นถือเป็นเรื่องที่น่าแปลกใจจริงๆ

ฉันดูเวลา เจ็ดโมงครึ่งแล้ว ดูเหมือนเขาจะยังหลับอยู่ การหายใจดูสม่ำเสมอหน้าตาดูอ่อนโยน

สีชิงชวนคนที่ดุร้ายขนาดนั้น ตอนที่กำลังหลับกลับดูน่ารักมากๆ เหมือนม้าเชื่องๆ ตัวหนึ่ง

คิ้วของเขายาวสวย ดกหนาและได้รูปสวย ฉันอดสงสัยไม่ได้ว่าเขาเคยแต่งคิ้วหรือเปล่า

ฉันจึงยื่นมือออกไปลูบมันเบาๆ แต่นึกไม่ถึงเลยว่ามันจะไปทำให้เขาตื่น

น้ำเสียงของเขาที่เพิ่งตื่นขึ้นแหบพร่าไม่ค่อยชัด แต่กลับฟังดูเซ็กซี่มากๆ “อืม เซียวเซิง คุณแตะตัวผม”

เขายื่นมือออกมาดึงฉันเข้าไปในอ้อมกอดของเขา เขากระซิบที่ข้างหูของฉัน “คุณแตะตัวผมทั้งๆ ที่ผมหลับอยู่ คุณต้องรับผิดชอบผมเลยนะ”

“ประสาท” ฉันดิ้นหลุดออกมาจากอ้อมกอดของเขา “คนอย่างคุณนี่ยังจะมาทำตัวน่าสงสารอีกเหรอ รู้สึกขยะแขยงบ้างไหม? ”

“กี่โมงแล้ว? ”