พ่ายรักเมียในนาม(จบ) นิยาย บท 365

หลี่เฉิงหมิงวิ่งเข้ามาโดยไม่แม้แต่จะเคาะประตู แถมยังเฉพาะเจาะจงเป็นเวลานี้ เป็นไปได้ว่าคงนัดแนะกับแม่เลี้ยงไว้ก่อนแล้ว ถึงได้มาปรากฏตัวเอาตอนนี้พอดิบพอดี

เขารู้ว่ามันเป็นการจัดฉากแต่ไม่รู้วิธีเปิดโปง เขาได้แต่มองดู หลี่เฉิงหมิงวิ่งเข้ามาและร้องไห้ “คุณนายเซียว คุณเป็นอะไรไป ? พูดอะไรหน่อยสิ !”

หลี่เฉิงหมิงตะโกนร้องไห้สองครั้ง จากนั้นก็หันหน้ามาจ้องฉัน ชี้ไปที่จมูกของฉัน "เซียวเซิง คุณใจร้ายมาก คุณไม่เพียงแต่จับประธานเซียวพี่น้องตัวเองเข้าคุก แต่คุณยังทำกับคุณนายแบบนี้ด้วย”

"ประธานหลี่ คุณเห็นอะไร ? บอกว่าประธานเซียวทำอย่างนั้นหรือ ?"

“จับได้คาหนังคาเขา ยังมีอะไรต้องแก้ตัวอีก”

"คนอยู่ที่นี่ แต่ไหนหลักฐานล่ะ คุณพูดมาซิ"

“เอาล่ะ ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาทะเลาะกัน” ฉันดึงรั้งหร่วนหลิง “โทรเรียกตำรวจหรือเรียกหน่วยฉุกเฉินก็ได้”

หร่วนหลิงกระซิบกับฉันว่า "เมื่อกี้ฉันยังเห็นเปลือกตาเธอยังกระพริบอยู่เลย แกล้งทำชัดๆ จะเรียกหน่วยฉุกเฉินมาทำไม ?"

"โทรเลย!"

กล่าวคือรู้อย่างแน่ชัดว่าเธอแกล้ง ก็ควรส่งเธอไปที่โรงพยาบาลด้วย

สิ่งที่ฉันพูดไม่นับ สิ่งที่พวกเขาพูดไม่นับ เธอจะไม่เป็นไรก็ต่อเมื่อหมอเป็นคนพูดออกมาเอง

ดังนั้นฉันจึงขอให้หร่วนหลิงโทรไปที่ 120 จากนั้นรถพยาบาลก็มาอย่างเกริกก้อง แล้วก็อุ้มแม่เลี้ยงออกจากห้องทำงานของฉันทันที

ฉันรู้สึกว่าคนเกือบทั้งบริษัทมามุงดู ถ้าฉันเป็นแม่เลี้ยงคงอายแน่ๆ

ตอนที่หมออุ้มแม่เลี้ยงเข้าไปในรถพยาบาล ฉันเห็นนักข่าวหลายคนโผล่หัวออกมาและกดชัตเตอร์ในมือ

อันที่จริงเรื่องนี้น่าอายจริง ๆ เมื่อสองวันก่อนเพราะเหตุการณ์ระหว่างแม่เลี้ยงและนักแสดงหนุ่มเมืองนี้เต็มไปวิจารณ์กันเกรียวกราวทั่วบ้านทั่วเมืองแม้ว่าข่าวจะถูกลบออก แต่นักข่าวบันเทิงก็ชั่วร้ายและมักกล่าวถึงเรื่องนี้ อย่างใส่ร้ายป้ายสี

คราวนี้แม่เลี้ยงถูกหามออกไปจากเซียวซื่อกรุ๊ป และเธอไม่รู้ว่านักข่าวจะเขียนเรื่องไร้สาระอย่างไรบ้าง

ฉันเข้าไปในรถพยาบาลด้วย และหลี่เฉิงหมิงก็อยู่ในรถพยาบาลด้วย

ระหว่างทางไปโรงพยาบาลหมอกำลังปฐมพยาบาลแม่เลี้ยงอยู่ เขาถามฉันว่า แผลหลักอยู่ที่ไหนแต่ฉันบอกไม่ได้

ฉันพูดว่า "เธอตกลงมาจากโต๊ะค่ะ"

“โต๊ะสูงเท่าไหร่ครับ ?”

ฉันทำท่าทาง "ประมาณ 70 เซนติเมตรค่ะ"

หมอรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยและหยุดมือที่กดหน้าอกของแม่เลี้ยง "70 เซนติเมตร ได้เอาหัวลงไหม ?"

ฉันส่ายหัวและได้ยินเขากระซิบกับพยาบาลข้างๆ ว่า "โต๊ะสูงแค่ 70 เซ็นฯ ทำไมถึงตกลงมาแล้วสลบไปจนถึงตอนนี้ได้ ?"

ทั้งพยาบาลและหมอมองหน้ากันด้วยความประหลาดใจที่จริง ตอนนี้ใจฉันค่อนข้างสงบแล้วและฉันก็รู้ว่าแม่เลี้ยงของฉันต้องสบายดี

หลี่เฉิงหมิงจ้องมาที่ฉันอย่างดุเดือด "คุณวางแผนที่จะกวาดล้างตระกูลเซียวใช่ไหม ? แม้แต่คุณนายเซียวก็ไม่ยอมละเว้นงั้นเหรอ"

เขาพูดราวกับฉันเป็นนักฆ่าหญิงที่ฆ่าทั้งครอบครัวและฆ่าล้างเผ่าพันธุ์งั้นแหละ