พ่ายรักเมียในนาม(จบ) นิยาย บท 410

ประเด็นตอนนี้ไม่ใช่ว่าฉันสั่งสอนสีชิงชวนได้ดีแค่ไหน ตอนนี้ฉันกำลังท้อง การที่สีชิงชวนโอนอ่อนผ่อนตามให้ฉันไปหมดทุกอย่างมันก็พออธิบายได้อยู่

เรื่องนี้พาเราออกนอกประเด็นของเฉียวอี้ไปซะไกล เธอถามฉันอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย “เธอสั่งสอนสีชิงชวนยังไงอะ ทำเอาเขาเชื่อฟังได้ขนาดนี้ สุดยอดมากอะ เหมือนคนละคนกันเลย”

“พอได้แล้ว มันมีผลไม่เกินสิบเดือนหรอก” ฉันบอกเธอ

“ทำไม?”

“เธอเดาสิว่าทำไม?”

เฉียวอี้ก้มลงมองที่ท้องของฉัน “ไม่หรอกมั้ง? เขาเห็นแก่ได้ขนาดนั้นเลยเหรอ?”

เธอพูดนั่นนี่ไปเรื่อย ดูท่าทางไม่ได้เสียใจจนหมดอาลัยตายอยากอย่างที่ฉันคิด

ฉันลูบหน้าเธอ ใบหน้าเธอไม่ได้เปียกชื้น ดวงตาสุกใส สภาพไม่เหมือนร้องไห้มาก่อน

แต่ไหนแต่ไรเฉียวอี้ฟอร์มจัดอยู่แล้ว แต่พออยู่ต่อหน้าฉันเธอจะเผยอารมณ์ที่แท้จริงออกมา

หรือเป็นเพราะตอนนี้ฉันท้องอยู่เหรอ เธอไม่อยากให้ฉันเป็นห่วง ก็เลยปิดบังฉันไว้อย่างดีงั้นเหรอ?

“เฉียวอี้” ฉันคิดไปคิดมาก็ไม่อยากอ้อมค้อมให้มากความแล้ว จึงถามเธอไปตรงๆ “คืนนี้ฉินกวนนัดเธอทานข้าวใช่ไหม?”

“อืม” เธอพยักหน้า

“แล้วพวกเธอคุยอะไรกัน?”

“เขาบอกฉันว่าจะแต่งงานเร็วๆ นี้แล้ว ถามฉันด้วยว่าฉันอยากไปเป็นเด็กโปรยดอกไม้ไหม”

“อะไรนะ?” ฉันมองสายตาที่เกือบจะดูโง่ของเฉียวอี้

คำพูดแปลกๆ ของฉินกวนน่าจะทำให้เธอสมองทึ่มไปแล้ว

ฉันคิดว่าฉินกวนจะมีวิธีอะไรเด็ดๆ ที่เหนือชั้น แต่ที่แท้ก็แค่บอกไปตรงๆ

เห็นชัดเลยว่าตอนนี้เฉียวอี้กำลังมึนอยู่ ถ้าเรื่องนี้เกิดขึ้นกับฉัน ฉันก็คงดูโง่เหมือนกันแน่ๆ

ก่อนหน้านี้ฉันยังมองเขาเป็นแฟนอยู่เลย แต่พริบตาเดียวเขากลับมาบอกว่าเขาจะแต่งงาน แถมยังให้ฉันไปเป็นเด็กโปรยดอกไม้ด้วย

“เฉียวอี้” ฉันกำลังคิดหาทางออกอย่างสุดกำลังว่าควรจะปลอบเธอยังไงดี แต่จู่ๆ เธอก็บีบมือฉันแล้วก็พูดขึ้นอย่างตื่นเต้น “เธอว่าฉินกวนคนนี้เขาพิลึกๆ ไหม? จู่ๆ มาบอกว่าจะแต่งงานแล้ว ให้ฉันไปเป็นเด็กโปรยดอกไม้…”

“เฉียวอี้ เธอใจเย็นหน่อย เธอฟังฉันพูด…”

ฉันยังพูดไม่จบก็ถูกเธอขัดจังหวะขึ้นซะก่อน “ต่อให้เขาเชิญฉันไปงานแต่ง ฉันก็ควรได้เป็นเพื่อนเจ้าสาวหรือไม่คนที่คอยดูแลเจ้าสาวสิ ถ้าไม่ดีงั้นเป็นสักขีพยานในงานแต่งก็ได้ ทำไมต้องให้ไปเป็นเด็กโปรยดอกไม้ด้วย? ฉันดูไร้เดียงสาขนาดนั้นเลยเหรอ? หรือว่ามีเด็กโปรยดอกไม้สองคน คนหนึ่งคือเธอ ส่วนอีกคนคือฉันเหรอ?”

ไม่นะ ทำไมประเด็นของเฉียวอี้มันไปกลายเป็นโมโหที่ฉินกวนให้เธอไปเป็นเด็กโปรยดอกไม้ แต่ไม่ใช่อย่างอื่นล่ะ?

ไม่สิๆ เหมือนเธอจะออกนอกประเด็นไปแล้วนะ

ฉันกุมใบหน้าของเธอและดึงเอาประเด็นหลักกลับมา “คุณหนูคะ ตอนนี้ที่เรากำลังคุยกันมันไม่ใช่เรื่องที่ว่าจะไปเป็นเด็กโปรยดอกไม้ไหม”

“แล้วเรื่องอะไรล่ะ?” เธอยังคงมองฉันด้วยท่าทางโง่ๆ เหมือนเดิม

“จู่ๆ ฉินกวนก็แต่งงาน ฉันรู้ว่าเธอเสียใจและรับไม่ได้ เฉียวอี้ จริงๆ ฉันอยากบอกเธอตั้งนานแล้ว ฉินกวนไม่ใช่คนที่เหมาะที่สุด ถึงตอนนี้จะพูดอยู่เสมอว่าเรื่องอายุไม่ใช่ช่องว่างของความรัก แต่ถ้ามีความรัก ทุกอย่างมันก็จะดี แต่ฉันคิดว่าตลอดมาฉินกวนจะสนิทกับเธอก็ไม่เชิง จะห่างเหินก็ไม่ใช่ เขาเหมือนไม่ได้รักเธอเลย”