พ่ายรักเมียในนาม(จบ) นิยาย บท 409

ฉันต้องการให้สีชิงชวนขับรถให้มันเร็วๆ เหมือนจรวด แต่เขาไม่ได้ขับเร็วขนาดนั้น ฉันก็เลยเร่งเขาตลอดทาง

ฉันถือโทรศัพท์อยู่ในมือและเปิดแผนที่ขึ้น

จุดสีแดงๆ ที่ระบุตำแหน่งที่อยู่ของเฉียวอี้กำลังกะพริบอยู่

“เราเข้าใกล้เธอมากขึ้นเรื่อยๆ แล้ว คุณไม่ต้องกังวลขนาดนั้นหรอก อีกอย่างนี่มันก็ทางหลวง คุณคงไม่ได้จะให้ผมฝ่าไฟแดงหรอกใช่ไหม!”

“ปกติก็ไม่เห็นคุณเคารพกฎหมายอะไรขนาดนี้นะ” เขาน้อยใจเพราะไม่ได้รับความเป็นธรรม ฉันเป็นคนซื่อสัตย์คนหนึ่งเลยนะ

“คุณเป็นคนซื่อสัตย์ไหมผมไม่รู้”

ฉันคิดว่าเฉียวอี้จะขับรถขึ้นทางด่วน หรือไม่ก็ไปซิ่งรถในสถานที่กว้างๆ โล่งๆ สักแห่ง

แต่เปล่าเลย เหมือนเธอกำลังหยุดนิ่งและยังอยู่ในย่านการค้าใจกลางเมือง

เราเห็นรถของเธอจอดอยู่ด้านนอกบาร์แห่งหนึ่ง หรือว่าเฉียวอี้จะไปบาร์?

จริงด้วย ฉันลืมไปได้ไงว่าเฉียวอี้ยังมีความชอบอีกอย่างหนึ่ง นั่นก็คือเธอจะไปดื่มเหล้าแก้กลุ้มที่ที่บาร์เวลาอกหัก

ถ้าเธอไปดื่มเหล้าแก้กลุ้ม แล้วรถเธอจะทำยังไง?

เธอตั้งใจจะดื่มจนเมาแล้วค่อยขับกลับหรือไง?

ฉันลงจากรถและกำลังจะมุ่งหน้าเข้าไปในบาร์ แต่สีชิงชวนกลับดึงฉันไว้ “อะไรคะ?”

ฉันมองเขาอย่างไม่สบอารมณ์เอามากๆ “เครื่องเสียงข้างในนั้นดังจะตาย มันอึกทึก ตอนนี้คุณเป็นแบบนี้จะเข้าไปได้ไง?”

เขานี่มันน่ารำคาญจริงๆ ตั้งแต่ฉันท้อง สีชิงชวนก็กลายเป็นคนจู้จี้จุกจิกมากขึ้น

“ตอนนี้เฉียวอี้ต้องดื่มหนักอยู่ข้างในแน่ๆ ฉันก็ต้องสนเธอสิ”

“ทำไมผมคิดว่าคุณเหมือนกลายเป็นแม่เฉียวอี้ไปแล้วล่ะ” สีชิงชวนกักขังฉันไว้ในอ้อมแขนไม่ยอมปล่อย เขาก้มหน้ามามองฉัน “จู่ๆ ก็มีลูกสาวอย่างเฉียวอี้โผล่มาแถมโตขนาดนี้แล้ว ผมรู้สึกไม่สบายใจเลย คุณอย่าเป็นแม่เธอเลยเหอะ”

“คุณปล่อยนะ”

“คุณกลับไปรอที่รถดีๆ ผมไปหาเธอข้างในให้คุณเอง”

“คุณไหวเหรอ?”

“เรื่องความแข็งแกร่ง ผมแข็งแกร่งกว่าคุณเยอะ ถ้าเฉียวอี้ไม่มีเหตุผลและไม่ยอมออกมา ผมก็จะแบกเธอออกมาให้สิ้นเรื่อง”

“เอางั้นก็ได้” ฉันบอกอย่างร้อนใจ “งั้นคุณก็ระวังหน่อยนะ ตอนเฉียวอี้รอคุณต้องปลอบโยนเธอนะ อย่าใช้ไม้แข็งกับเธอ”

“คุณกลัวผมจะสู้เธอไม่ได้เหรอ?”

ฉันถลึงตาใส่เขา “ถ้าเธอเมา คุณก็แบกเธอออกมาได้”

“ถ้าเธอไม่เมาสิยิ่งต้องแบกออกมาเลย”

“คุณคิดว่าสภาพจิตใจเธอตอนนี้ ถ้าไม่เมาเธอจะยอมออกมาจากข้าในกับผมไหม? กลับไปรอผมที่รถดีๆ”

เขายังเดินมาส่งฉันที่รถและเปิดประตูยัดฉันเข้าไปในนั้นด้วย

เขาหมุนตัวไปแล้ว แต่ก็หมุนกลับมาเคาะรถอีกรอบ ฉันจึงกดหน้าต่างรถลง “อะไร?”

จู่ๆ เขาก็เอานิ้วมาจิ้มหน้าผากฉัน “ทำไมไม่ระวังเลย คนอื่นมาเคาะประตูมั่วๆ คุณก็เปิดกระจกรถให้หรือไง?”

“คุณเป็นคนอื่นเหรอ?”

“คุณก็มองผมเป็นคนอื่นสิ ถ้าใครมาเคาะกระจกรถห้ามคุณเปิดหน้าต่างหรือประตูเด็ดขาดนะ”

“สีชิงชวน คุณคิดว่าฉันปัญญาอ่อนเหรอ? หรือคุณกันแน่ที่ปัญญาอ่อน?”

ฉันผลักเขาออกไปอย่างสุดจนทน “รีบเข้าไปดูเฉียวอี้เลยนะ คุณมัวแต่มาไร้สาระกับฉันอยู่ได้ เฉียวอี้ดื่มไปเยอะแล้วเนี่ย”

สีชิงชวนเดินเข้าไปแล้ว ฉันนั่งอยู่ในรถและแทบจะเอาหน้าแนบกระจกรถเพื่อมองไปที่ประตูบาร์อยู่แล้ว

ฉันคิดว่าสีชิงชวนกับเฉียวอี้จะอลเวงกันอยู่ในนั้นสักรอบ แต่ผ่านไปได้ห้านาที ฉันก็เห็นว่าสีชิงชวนเดินออกมาแล้ว แถมยังเดินมาคนเดียวด้วย

ฉันรีบเปิดประตูรถและวิ่งลงไปทันที “ทำไมคุณออกมาคนเดียวล่ะ ไม่เจอเฉียวอี้เหรอ?”

“เจอ เธออยู่ในห้องวีไอพี”

“เธอไม่ได้ดื่มเหล้าเหรอ?”