เราทั้งสองคนเผชิญหน้ากันแบบนี้
ถ้าเขาไม่หลีกทางให้ฉัน ฉันก็ไล่เขาออกไปไม่ได้
ฉันเห็นตัวเองอยู่ในม่านตาของเขา สันหลังตรงและดูเซ่อซ่ามากๆ
ฉันรู้สึกว่าตัวเองน่าทึ่งมาก ที่สามารถรับภาระอยู่เพียงผู้เดียวได้
แต่ฉันรู้ว่าในสายตาของสีชิงชวนฉันยังคงเป็นผู้หญิงคนนั้นที่ไม่สามารถจัดการอะไรเองได้
การอยู่กับเขาสองต่อสองในพื้นที่เดียวกันทำให้ฉันอึดอัด ฉันพยายามจะดึงประตูอีกครั้ง แต่คราวนี้เขาคว้าข้อมือฉันและดึงฉันเข้าไปอยู่ในอ้อมแขนของเขา
ฉันไม่ได้คิดว่าสีชิงชวนจะกอดฉันในทันใด ฉันแค่คิดว่าความอดทนของเขาที่มีต่อฉันหมดลงแล้ว
เขากอดฉันแน่นจนฉันหายใจไม่ออก
เขาหายใจเข้าที่หูของฉันอย่างแรงและพูดว่า "ถ้าเป็นเพราะก่อนหน้านี้ผมไม่เคยให้คุณรู้สึกถึงความปลอดภัย ถ้าคุณคิดว่าผมอยู่กับคุณเพราะลูก งั้นผมบอกคุณได้ชัดเจนเลยตอนนี้ เซียวเซิง ผมอยากให้คุณอยู่เคียงข้างผม ไม่ใช่เพราะสิ่งอื่นใด แต่เป็นเพราะคุณ เพราะคุณ..."
เขาพูดอย่างรวดเร็วและเร่งรีบ และฉันได้ยินเสียงตื่นตระหนกในน้ำเสียงของเขา
อะไรที่ทำให้สีชิงชวนผู้แข็งแกร่งเริ่มตื่นตระหนกกลัวขึ้นมา?
น้ำเสียงที่สั่นเทาของเขาทำให้กระดูกสันหลังที่แข็งทื่อของฉันผ่อนคลายลง
ฉันถูกขังไว้ในอ้อมแขนของเขา และเขายังคงกอดฉันแน่นมาก พูดกับฉันไม่หยุดที่ข้างหู
"เซียวเซิง ผมรู้ว่าการกระทำก่อนหน้านี้ของผมทำให้คุณหนักใจ ทำให้คุณสับสน และทำให้คุณกลัวอนาคตที่จะเกิดขึ้น เซียวเซิง ผมมาที่นี่เพื่อฝึกฝนคุณอย่างหนัก และผมรับประกันกับคุณว่าจะไม่ใช้วิธีนั้นโอเคไหม คุณกลับมาได้ไหม? กลับมาอยู่เคียงข้างผมได้ไหม?"
เครื่องหมายคำถามขนาดใหญ่ของสีชิงชวนทำให้ฉันหายใจติดขัด และหัวใจของฉันก็เจ็บปวดครั้งแล้วครั้งเล่า
ฉันเคยได้ยินสีชิงชวนใช้น้ำเสียงที่คล้ายกับอ้อนวอนพูดกับฉันตอนไหนกันนะ?
หากเป็นเมื่อก่อน ฉันจะต้องดีใจมากเป็นพิเศษที่พบว่าบางทีสีชิงชวนอาจจะรักฉันเข้าแล้ว
แต่ตอนนี้และวันนี้การค้นพบนี้กลับทำให้ฉันกระวนกระวายใจ
พวกเราเหมือนกับอยู่ในละครน้ำเน่าตอนแปดโมงเลย รักกันดีแต่อยู่ด้วยกันไม่ได้เพราะประสบการณ์ชีวิตต่างกัน ความขมขื่นของตัวเองกลับรู้สึกน่าขบขันเหลือเกิน
ตอนนี้ไม่ว่าสีชิงชวนจะสารภาพยังไงฉันก็ยอมรับไม่ได้ ให้ฉันยอมรับมันได้อย่างไร?
ฉันเป็นน้องสาวของเขานะ...
ตอนนี้ฉันเข้าใจละครเรื่องแปดเทพอสูรมังกรฟ้าแล้ว น้องสาวแต่ละคนของต้วนยู่นั้นพูดกับเขาอย่างสลดใจว่า “ท่านเป็นพี่ชายของข้า ข้าเป็นน้องสาวของท่าน...”
พล็อตเรื่องน่าขยะแขยง แต่มันเป็นเรื่องจริง
ความเป็นจริงนั้นน่าขยะแขยงมาก
ริมฝีปากของสีชิงชวนนั้นร้อนมากเมื่อมันกดที่หูของฉัน เหมือนกับหัวแร้ง ซึ่งทำให้ฉันรู้สึกสดชื่นขึ้นมาทันที
ฉันกำลังทำอะไร? ความสัมพันธ์ของเราทั้งสองคนในตอนนี้ สามารถทำแบบนี้ได้เหรอ?
ฉันต่อสู้ดิ้นรนอย่างสุดชีวิตในอ้อมแขนของเขา ใช้แรงทั้งหมดเพื่อพยายามที่จะหลุดพ้น
"สีชิงชวน คุณเป็นคนที่คิดว่าตัวเองถูกต้องอยู่ตลอดเวลา คุณคิดว่าคุณต้องเป็นฝ่ายที่ยุติความสัมพันธ์เหรอ?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พ่ายรักเมียในนาม(จบ)
จบซะแล้วลงตอนไม่ครบค่ะ ขาดตอนที่ 501,506...
เย้ อัพต่อแล้ว 👍👍👍...
แอด...ยังรออัพเดทนะคะ😁😁...
รอมาอัพต่อค่ะ...
กี่ตอนจบค่ะ...
Please up Chapter495...
สนุกมากๆ ค่ะ ติดตามอยู่นะคะ...
นางเอกไม่ได้โง่แต่จิตใจดีเกินไปและพระเอกอยากสอนนางเอกแต่สอนผิดวิธี ในเรื่องทุกคนมีปมหมด นักเขียนค่อยๆขยายแต่ละคน เราว่าสนุก อัพต่อค่ะplease...
เป็นเรื่องที่อ่านแล้วอึดอัดมาก เพราะนางเอกโคตรโง่เลย อ่านแล้วลุ้นแต่ก็ลุ้นไม่ขึ้น มันรู้สึกสงสารนางเอก แต่เป็นสมน้ำหน้า พระเอกก็ใจดำเอาแต่ใจตัวเอง ทำตัวแย่ ทำให้รำคาญ อ่านแล้วไม่ลุ้นให้ได้จบลงด้วยกันอย่างมีความสุข แต่ให้รับผลจากความโง่และการกระทำของตัวเอง...
สามีแบบนี้ ควรทิ้งอ่ะ จะสอนก็สอน แต่ไม่ควรบีบบังคับหักหน้า ทำให้อับอายอย่างนี้ ไม่ให้อภัยเด็ดขาด ยิ่งรู้ว่านังซือยังไม่ตัดใจ ยิ่งต้องจัดการให้ชัดเจนแทนที่จะปล่อยคลุมเครือ...