พ่ายรักเมียในนาม(จบ) นิยาย บท 478

“หนูเซิงเซิง หนูทำหรูอี้ซูเองเหรอ?” คุณย่าชี้ไปที่กล่องอาหารแล้วถามฉัน “หนูทำเองค่ะ”

“พระเจ้า!” เสียงของคุณย่าคุยโวมากยิ่งขึ้น “หรูอี้ซูหนูก็ทำเป็น หนูมีความตั้งใจจริงๆ ใช้เวลานานเลยใช่ไหม”

“ทั้งบ่ายเลยค่ะ”

“ดูสิๆ ดูหน้าตาของขนมและดมความหอมนี้สิ ฉันว่ามันน่าจะอร่อยกว่าที่พี่กุ้ยทำตอนนั้นซะอีก” คุณย่าถือข้าวกล่องอาหารโชว์ให้คุณพ่อสีและคุณแม่สีดู

“คุณย่ายังไม่ได้ชิมเลยว่ารสชาติเป็นอย่างไร” ฉันรู้สึกอายเล็กน้อยที่ได้รับคำชมจากคุณย่า

“กลิ่นนี้ก็ต้องพูดถึง แค่ได้กลิ่นก็รู้แล้วว่ารสชาติใช้ได้แน่ๆ” คุณย่าหยิบจากกล่องอาหารมาชิ้นหนึ่งแล้วกัดไปหนึ่งคำ ไม่รู้ว่าเคี้ยวแล้วหรือยังแต่ก็พยักหน้า "มันทั้งนุ่มทั้งอ่อนทั้งหอมและหวาน มันเต็มไปด้วยรสนม และมันอร่อยจริงๆ ฉันไม่ได้กินหรูอี้ซูแบบนี้มาหลายปีแล้ว"

เดาว่าสีชิงชวนได้กลิ่นหอมจากที่คุณย่ากินก็ยื่นมือมาที่กล่องอาหาร แต่คุณย่าใช้ตะเกียบทุบเขา "ไปให้พ้น เซิงเซิงน้อยของฉันทำให้ฉันกิน แกยื่นมือมาทำไม?”

“คุณย่า กล่องใหญ่แบบนี้คุณย่ากินคนเดียวไม่หมดหรอกครับ”

“กินไม่หมดฉันก็เอากลับบ้าน ค่อยๆ กินก็ได้ ดูสิ่งที่แกทำสิยังจะมีหน้ามากินของที่เซิงเซิงทำอีกเหรอ”

อันที่จริงแล้ว สิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างฉันกับสีชิงชวนนั้นไม่ยุติธรรมต่อเขาจริงๆ ฉันทำร้ายสีชิงชวนไม่น้อย แต่คุณย่าก็ยังพูดในทางกลับกัน

ฉันชำเลืองมองเขา สีชิงชวนก็ถูกคุณย่าด่าจนชิน ดังนั้นเขาจึงชักมือออกอย่างไม่พอใจ

สีชิงชวนนั่งถัดจากฉัน ฉันจึงเอนตัวไปใกล้เขาและกระซิบกับเขาว่า "ฉันจะทำให้คุณกินเมื่อมีโอกาส"

เซียวซือนั่งอยู่อีกด้านหนึ่งของสีชิงชวน ฉันและเธอถูกกั้นด้วยสีชิงชวน แต่โต๊ะนั้นใหญ่มาก เซียวซือสามารถได้ยินสิ่งที่ฉันพูดอย่างชัดเจน

เธอค่อนข้างโกรธ และฉันเห็นมือของเธอที่วางไว้ที่หัวเข่ากำแน่น เธอมีเล็บและเล็บของเธอก็จิกเข้าไปถึงในเนื้อ

ในขณะนี้ เซียวซือแทบอยากจะฉีกฉันเป็นชิ้นๆ เธออยากที่จะฆ่าฉันทันที แต่คนนั่งเต็มไปหมดเธอจึงไม่สามารถทำอะไรได้

ดังนั้นเธอจึงอดทนมาก ฉันรู้

เดิมทีคุณย่าไม่ชอบเธออยู่แล้ว ยิ่งพอฉันมา เธอก็แทบจะไม่ได้อยู่ในสายตาเลยด้วยซ้ำ

คุณย่าให้สีชิงชวนคีบอาหารให้ฉันตลอด และเธอมักจะจับแขนของฉันและบอกว่าฉันผอม ตัวเองจับยังไม่พอ ยังให้สีชิงชวนจับกับเธออีก

คุณพ่อสีและคุณแม่สียังเก็บอาการ และพวกเขาปฏิบัติต่อฉันและเซียวซือด้วยความสุภาพแบบเดียวกัน

เซียวซือยังคงพยายามรักษากิริยาท่าทางของเธอไว้ ด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มตลอดเวลา แต่รอยยิ้มของเธอฝืนมาก

ในระหว่างนั้นที่เซียวซือไปเข้าห้องน้ำ คุณย่าจับมือฉันและกลอกตาไปที่สีชิงชวน "ถ้าแกจะหมั้นกับเซียวซือในวันมะรืนนี้จริงๆ เจ้าหนุ่ม แกก็คอยดูได้เลยว่าฉันจะหักขาแกหรือเปล่า”

"คุณย่า วันนี้เป็นวันเกิดของคุณย่านะครับ อย่าใช้ความรุนแรงสิครับ" สีชิงชวนคีบกุ้งลงในชามของคุณย่า

คุณย่ากลอกตามาที่เขา "คีบมาให้ฉันทำไม ไปคีบให้หนูเซิงเซิงโน่น!”

เซียวซืออยู่ในห้องน้ำสักพักก่อนจะกลับออกมา เดาว่าเธอน่าจะกำลังปรับอารมณ์อยู่ในนั้น

เซียวซือเก่งในด้านนี้มากๆ ถ้าเป็นคนธรรมดาคงจะทนไม่ได้

อาหารของเต๋ออี้โหลวค่อนข้างอร่อย โดยส่วนใหญ่เป็นอาหารกวางตุ้งซึ่งเหมาะกับรสนิยมของฉันอยู่แล้ว และฉันก็กินค่อนข้างเยอะ

โดยปกติแล้วเซียวซือไม่ค่อยกินอะไรมากนัก และคุณย่าก็คอยขอให้สีชิงชวนแกะกุ้งให้ฉันอยู่ตลอด

ใบหน้าของเซียวซือดูเศร้าหมองมาก หากเป็นเมื่อก่อน ฉันก็คงจะบอกสีชิงชวนว่าไม่ต้อง ฉันกินเองได้

แต่วันนี้ต่างจากเมื่อก่อน ฉันจะไม่ยอมอ่อนข้อให้เซียวซืออีกแล้ว

ดังนั้นเมื่อใดก็ตามที่สีชิงชวนแกะกุ้งให้ฉัน ฉันจะเงยหน้าขึ้นและยิ้มหวานให้เขา "ขอบคุณนะ ฉันยังอยากกินอีก”

คาดว่าการทำตัวใสซื่อเช่นนี้ของฉัน ค่อนข้างแปลกใหม่สำหรับสีชิงชวน แต่เขาก็ยินดีที่ได้ช่วยฉันแกะกุ้งอย่างไม่เบื่อหน่าย

แต่ฉันต้องยอมรับว่าความอดทนของเซียวซือยังคงแข็งแกร่งมาก