พ่ายรักเมียในนาม(จบ) นิยาย บท 484

เมื่อวานนี้แม้ว่าคุณพ่อสีและฉันแน่ใจว่าพวกเราสองคนไม่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกัน แต่ทุกคนก็ยังโล่งใจ หลังจากการทดสอบเสร็จสิ้นในวันนี้ หัวใจของทุกคนก็โล่งมากขึ้น

เมื่อฉันเดินออกจากโรงพยาบาลพร้อมกับสีชิงชวน เขาก็ได้รับโทรศัพท์จากเซียวซือ

ฉันสังเกตเห็นสีหน้าตอนที่เขารับโทรศัพท์ เขาดูรังเกียจเซียวซือมากอยู่แล้ว

เขาไม่รีบร้อนที่จะตอบ แต่ถามฉันก่อน "เซียวซือขอให้ผมไปยืนยันสถานที่สำหรับจัดงานหมั้นในวันพรุ่งนี้ คุณคิดจะเล่นอะไร?"

สีชิงชวนถามฉันเช่นนี้ ฉันจึงต้องคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ให้ดี "ถ้าหากคุณโกรธเซียวซือในตอนนี้ มันอาจจะไม่ค่อยสนุกเท่าไหร่”

สีชิงชวนเตือนฉันว่าถ้าอยากจะเล่นต้องให้ตื่นเต้นสักหน่อย เพื่อที่จะให้เซียวซือไม่มีวันลืม

ฉันครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "ในเมื่อเซียวซือถือว่าการแต่งงานกับคุณเป็นเป้าหมายในชีวิตของเธอ อย่างน้อยเธอก็ต้องให้เขาสวมชุดวิวาห์และเหยียบพื้นห้องโถงในวันแต่งงานก่อน"

สีชิงชวนพยักหน้า "ได้ หาได้ยากที่คุณจะมีความรักอย่างลึกซึ้งต่อน้องสาว ทำให้เธอพอใจความปรารถนาของเธอในตอนเด็กก็ยังพอมีดีอยู่บ้าง”

น้องสาว?

ในใจของเซียวซือ ฉันคือศัตรูตามธรรมชาติของเธอ

ฉันรู้ว่าในตอนแรกเธอเกลียดที่การปรากฏตัวอย่างกะทันหันของฉันทำให้ฐานะของเธอในหัวใจของพ่อน้อยลง

ต่อมาเมื่อเธอรู้ว่าเธอไม่ใช่ลูกสาวแท้ๆ ของพ่อฉัน เธอก็ยิ่งเกลียดฉันมากขึ้นไปอีก เพราะเธอคิดว่าบทบาทของเราเปลี่ยนไป

กลายเป็นว่าเธอคิดว่าฉันเป็นลูกนอกสมรส แต่เธอเองต่างหากที่เป็น ดังนั้นเธอจึงโกรธและลงมือฆ่าพ่อ

ฉันควรจะบอกสีชิงชวนเกี่ยวกับเรื่องนี้หรือไม่?

ช่างเถอะ ไว้คราวหลังละกัน!

สีชิงชวนเดินไปด้านข้างเพื่อรับสายของเซียวซือ ฉันได้ยินเขาพูดกับเซียวซือว่า "ตกลง เจอกันอีกครึ่งชั่วโมง"

เขาวางสายแล้วหันมามองฉัน ฉันโบกมือให้เขา "ไว้เจอกัน"

ฉันก้าวไปสองก้าว แล้วเขาก็ตะโกนเรียกฉัน "เซียวเซิง"

“ทำไม? ” ฉันหันกลับไปมองเขา

“คราวหน้าถ้ามีเรื่องอะไร ฉันหวังว่าเธอจะปรึกษาฉัน ไม่ใช่แบกรับมันอยู่คนเดียว”

“อืม” ฉันพยักหน้า “ฉันก็คาดการณ์ผิดเหมือนกัน และตัดสินใจผิดด้วย”

“ผมไม่โทษคุณหรอก เรื่องนี้ถูกวางมาให้คนเซ่อๆ แบบเธอ เธอก็จะทำแบบนั้นแหละ”

ฉันอดไม่ได้ที่จะกลอกตา "ภาพลักษณ์ของฉันในหัวใจของคุณจะดูโง่เขลาเสมอ”

เขายิ้มและสัมผัสใบหน้าของฉัน "ตั้งตารอกับการโต้กลับของคุณ"

ฉันเฝ้าดูรถของสีชิงชวนขับออกไปจากสายตาของฉัน โดยรู้ว่าเขากำลังจะไปพบกับเซียวซือและเตรียมตัวสำหรับงานแต่งงานของพวกเขา แต่หัวใจของฉันยังคงเต็มไปด้วยความคาดหวังและความยินดี

ฉันตั้งหน้าตั้งตารอว่าพรุ่งนี้ฉันจะทำให้เซียวซือได้รับความเสียหายอย่างหนักอย่างไรบ้าง

แม้ว่าฉันยังคิดวิธีที่ทำให้พอใจเป็นพิเศษไม่ออก

เฉียวอี้โทรหาฉัน และเธอถามฉันว่า "ช่วงนี้เธอไม่ได้ทำให้เซียวซือเป็นบ้าใช่ไหม?”

ฉันบอกว่ายังไม่ได้เป็นบ้า แต่ใกล้จะเป็นบ้าแล้ว "เธอไม่รู้หรอกว่าขอบตาของเธอดำเหมือนผีเลย"

"ฟังดูน่าสะใจจัง" เสียงของเฉียวอี้มีความสุขมาก "ใช่สิ ครั้งสุดท้ายที่เธอขอให้ฉันตรวจสอบสุสานแม่เลี้ยงของเธอ ปรากฏว่ามีคนขุดหลุมศพแม่เลี้ยงของเธอเมื่อคืนก่อนจริงๆ ด้วย”

ฉันไม่นึกว่าเซียวซือจะทำแบบนี้จริงๆ ฉันเลยถามว่า "ใครเป็นคนทำ?"