พ่ายรักเมียในนาม(จบ) นิยาย บท 487

ดูเหมือนว่าเซียวซือจะหมั้นหมายกับสีชิงชวนแล้ว ไม่อย่างนั้นเธอคงจะไม่ใจเย็นเช่นนี้

ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ปกติเซียวซือชอบสวมเสื้อผ้าสีขาวเสมอ แต่วันนี้เธอสวมเสื้อกันลมสีม่วงแดง เธอดูท่าทางกระปรี้กระเปร่ามีชีวิตชีวาและดูเหมือนเจ้าสาวเล็กน้อย

เฉียวอี้และฉันมองหน้ากัน และเซียวซือก็เดินมาข้างหน้าพวกเราอย่างใจเย็น เธอยกหน้าขึ้นสูงด้วยท่าทีของผู้ชนะ

“ว่าไง? ห้องน้ำฉันนอนหลับสบายหรือเปล่า? ถ้าชอบก็มานอนที่นี่ทุกคืนได้เลยก็ได้นะ”

"เซียวซือเธอชั่วร้ายมาก" ตอนที่เฉียวอี้กำลังคุยกับเซียวซือ ฉันจับแขนเธอแน่น ฉันกลัวว่าเธอจะอดไม่ได้ที่จะต่อยหน้าเซียวซือ

การต่อยตีเธอตอนนี้จะไม่ช่วยอะไร

“ปกติไม่สนใจว่าหน้าซื่อใจเหี้ยมหรือไม่ แค่สนใจว่ามีประโยชน์หรือไม่ ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะมีประโยชน์มากเลยทีเดียว” เซียวซือยิ้มทั่วใบหน้า และรอยคล้ำใต้ตาของเธอก็หายไปแล้ว

“ในที่สุดแล้วเธอก็ยังคงหวาดผวา ทำให้ฉันหมดสติ ไม่กล้าให้ฉันปรากฏตัว”

"เราต้องพูดกันด้วยข้อเท็จจริง ความจริงก็คือฉันหมั้นกับสีชิงชวนแล้ว" เธอยื่นมือออกมาเพื่อแสดงให้ฉันเห็นว่ามีแหวนแวววาวอยู่ที่นิ้วนางวงหนึ่ง

เฉียวอี้มองดู "มันเป็นแค่งานหมั้น เซียวซือ ครั้งก่อนฉันบอกเธอไปแล้วนะ แม้ว่าจะแต่งงานแล้ว ก็ยังหย่าได้ นับประสาอะไรกับงานหมั้นลวงๆ"

"วันแต่งงานของฉันกับสีชิงชวนถูกกำหนดไว้แล้ว เซียวเซิง หยุดเพ้อฝัน เธอรู้ไหมว่าผลประโยชน์ของตระกูลเซียวของเราและตระกูลสีผูกพันกันมานาน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องงานหรือเรื่องส่วนตัว งานแต่งงานของฉันกับสีชิงชวนถูกกำหนดไว้แล้ว”

ก่อนหน้านี้ ฉันไม่เห็นว่าเซียวซืออยากจะแต่งงานกับสีชิงชวนมากขนาดนี้ เธอไม่ได้แสดงออก ตอนนั้นฉันยังคิดที่โง่ๆ ที่จะผลักไสสีชิงชวนไปหาเซียวซือ บางทีในสายตาของเซียวซือฉันกำลังต้องการจับให้อยู่หมัด

“ในเมื่อยังรู้สึกผิดและทำให้พวกเราสลบไป งั้นรอจนถึงวันพิธีแต่งงานของเธอก็จะใช้วิธีนี้ทำให้ฉันสลบไปอีกไหม?”

“เซียวเซิง ชาตินี้เธอถูกลิขิตให้เป็นผู้แพ้ สีชิงชวนจะแต่งงานกับฉันแน่นอน แต่งแน่นอน!” เซียวซือตะโกนประโยคนี้อย่างหนักแน่นด้วยท่าทางเหมือนเป็นโรคประสาทเล็กน้อย

เฉียวอี้และฉันหมดสติไปเป็นเวลานาน ปากของเราแห้งและวิงเวียนศีรษะ เราต้องไปตรวจร่างกายที่โรงพยาบาล

เราไม่ได้พูดอะไรกับเซียวซืออีก และเดินผ่านเธอไปเลย

เราไม่ต้องการเข้าไปพัวพันกับเธอ แต่เซียวซือกลับยังไม่จบ และเธอตะโกนข้างหลังเราว่า "เซียวซือ ไม่ว่าเธอจะล่อลวงสีชิงชวนยังไง เขาก็จะไม่สนใจเธออีกต่อไป! เธอควรที่จะสำเหนียกตัวเองว่าเธอมันก็แค่ผู้หญิงแท้งลูก!”

ฉันหยุดทันทีและรีบหันกลับไปมองเซียวซือ

เธอเงยหน้าขึ้นอย่างโอหังและมองมาที่ฉันสายตาที่ดูถูก

ฉันสูญเสียลูกไปเพราะถูกเธอปั้นเรื่องใส่ร้าย และตอนนี้เธอก็ยังใช้มันออกมาพูดให้เป็นขี้ปากคน

เดิมทีฉันอยากจะรอจนกว่าจะถึงจุดจบเพื่อสะสางความแค้นทั้งเก่าและใหม่กับเธอ แต่ตอนนี้ฉันรอไม่ไหวแล้ว

ฉันเดินไปหาเซียวซือ เธอกำลังรอฉันด้วยท่าทางเย้ยหยัน

เธอคิดว่าฉันจะไม่ทำอะไรเธอ แต่เธอคิดผิด

ฉันเดินเข้าไปหาเธอ ยกมือขึ้น แล้วตบหน้าเธออย่างแรง

ดูเหมือนว่าฉันไม่เคยตบใครเลยในชีวิต นอกจากง้างคันธนู ฉันตบสองครั้งฝ่ามือที่สั่นสะเทือนของฉันเจ็บไม่น้อย

การตบสองครั้งของฉันทำให้เซียวซือตกตะลึง แม้แต่ใบหน้าเธอยังลืมที่จะบังไว้ เธออ้าปากค้างจ้องมาที่ฉัน "เซียวเซิง เธอ เธอตบ...”

“อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ว่าเธอกับเจินเสียนสมรู้ร่วมคิดที่จะทำร้ายฉัน เซียวซือ เธอทำร้ายฉัน ฉันจะทวงมันกลับมาจากเธอทั้งหมด!”

ฝ่ามือของชาไปหมด เฉียวอี้รีบวิ่งมาขวางฉันไว้ทันที กลัวว่าเซียวซือจะตอบโต้