พ่ายรักเมียในนาม(จบ) นิยาย บท 54

สังคมสมัยนี้พัฒนาไปมาก เทคโนโลยีก็ก้าวหน้าล้ำสมัย ทำให้ร่นระยะเวลาการรอคอยไปได้เยอะเลยทีเดียว

เช่นเรื่องการตรวจดีเอนเอก็เช่นกัน ในสมัยก่อนต้องรอเป็นเวลาหลายวัน แต่ปัจจุบันนี้เพียงแค่สองชั่วโมงก็ทราบผลตรวจแล้ว

ฉันยื่นเส้นผมของตัวเองและของคุณพ่อให้กับทางคุณหมอ และเฉี้ยวอี้ก็นั่งรออยู่ด้านข้างเป็นเพื่อนฉัน

เธอปลอบใจฉันอยู่ตลอดเวลา “ไม่ว่าผลตรวจจะออกมายังไง อย่างน้อยคุณเองก็จะได้ชัดเจนเรื่องราวในอดีต?”

“เมื่อเช้าสีชิงชวนก็พูดเหมือนกันเป๊ะเลย”

“อ้อ?” เธอหันหน้ากลับมามอง “พวกคุณสนทนากันตั้งแต่เช้าเลยเหรอ?”

เธอโฟกัสคำพูดของฉันผิดจุด

“ค่ะ เมื่อคืนเรานอนด้วยกัน” เธอไม่อ้อมค้อมกับเฉียวอี้แม้แต่นิดเดียว พูดอย่างตรงไปตรงมา

เธอลูบไปที่คางของเธอเพื่อจะสอดส่อง “มิน่าล่ะวันนี้ฉันถึงรู้สึกว่าผิวพรรณของเธอช่างดูเปล่งปลั่งยิ่งนัก”

“ไปให้พ้นเลยนะ” ฉันอารมณ์เสีย มือยันคางไว้มองไปข้างหน้า

“ตอนนี้คุณกับสีชิงชวนมีปัญหาอะไรรึเปล่า ทำไมถึงได้นอนกกจนติดเป็นนิสัย?”

“เมื่อไหร่ที่เขาโกรธก็มักจะนอนฉันอยู่ตลอด”

“แล้วทำไมเขาถึงโกรธล่ะ?”

“ก็เพราะเมื่อวานเขาใช้แชมพูสุนัขไปนะสิ”

“แล้วทำไมเขาถึงใช้มันไปได้ล่ะ?”

“ก็เพราะเมื่อวานฉันเก็บสุนัขตัวหนึ่งมาเลี้ยง”

“ห่ะ?” เฉียวอี้ให้ความสนใจ “จริงเหรอ เธอเลี้ยงสุนัขได้ยังไงกัน?”

“เก็บมาหน่ะ”

“เธอเคยบอกไม่ใช่เหรอว่าบ้านตระกูลสีไม่อนุญาติให้เลี้ยงสัตว์?”

“ก็เพราะสีจิ่นยวนนะสิ”

“สีจิ่นยวนเป็นใครกัน?” เธอดึงแขนฉันพร้อมกับจ้องเขม่งมาที่ฉัน “จู่ๆฉันก็รู้สึกว่าฉันเป็นส่วนเกินในชีวิตของคุณขึ้นมา ฉันไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน”

“เขาเป็นน้องของสีชิงชวน เพิ่งกลับมาจากต่างประเทศ”

“จริงเหรอ สีชิงชวนยังมีน้องชายอีกคน ทว่าเธอมีความสัมพันธ์อะไรกับน้องชายของเขาล่ะ?”

“เป็นเพราะเขาออดอ้อนให้ฉันเลี้ยงสุนัข จากนั้นก็เลยเก็บมันมาเลี้ยง และตอนเย็นเมื่อสีชิงชวนกลับมาเขาก็ได้ไปอาบน้ำในห้องของฉัน มิหนำซ้ำยังใช้แชมพูสุนัขไปอีกต่างหาก”

“แล้วทำไมสีชิงชวนต้องไปอาบน้ำที่ห้องของเธอด้วยล่ะ?” เฉียวอี้มักจะจับประเด็นกับคำพูดที่ฉันได้เอ่ยไปทั้งหมด

ฉันขบคิดอยู่สักพักก่อนจะบอกเธอ “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน”

เฉี้ยวอี้ขบริมฝีปากล่างครุ่นคิดเป็นเวลานาน “เซียวเซิง ถ้าเธอคิดจะพัฒนาความสัมพันธ์กับสีชิงชวน มันจะแปลกประหลาดหรือเปล่า เธอคิดยังว่าเธอกับหนีอีโจวจะทำยังไงต่อ?”

“ฉัน” ฉันก็ขบริมฝีปากเช่นกัน “ฉันไม่อยากเจอหน้าเขาอีก ต่อไปไม่ว่าจะเรื่องอะไร เธอก็ช่วยฉันส่งต่อด้วยเช่นกัน”

“เพราะเหตุใด?”

“ปัจจุบันฉันกับสีชิงชวนไม่เพียงแต่จะไม่ชัดเจนเรื่องความสัมพันธ์ ยังจะให้เจอหน้ากับหนีอีโจวอีกเหรอ?” ความกลุ้มใจแสดงออกทางสีหน้าเธออย่างชัเจน

“เธอไม่รักเขาแล้วหรือ?”

“ไม่ใช่อย่างนั้น”

เฉียวอี้นั่งยองๆตรงหน้าฉัน พร้อมกับยื่นหน้ามาวางไว้ตรงหัวเข่า “ถ้าเธอชอบหนีอีโจว ก็หย่ากับสีชิงชวนเถอะ!”

“ข้อตกลงของเรายังเหลืออีกครึ่งปีถึงจะหย่าร้างกันได้ ตอนนี้สีชิงชวนไม่มีวันปล่อยฉันไปแน่”

“งั้น” เฉียวอี้กลับกลอกลูกตาไปมา “ในเวลาครึ่งปีนี้เดี๋ยวฉันช่วยเธอสอดส่องหนีอีโจวเอง รับรองได้ว่าจะไม่ให้หญิงสาวคนไหนเข้าใกล้เขาเป็นอันขาด ดีไหมล่ะ?”

ฉันไม่ได้ตอบกลับ ทำได้เพียงถอนหายใจเฮือกหนึ่งแรงๆ

เวลาสองชั่วโมงผ่านไปไวเหมือนจรวด คุณหมอเรียกชื่อฉันจากทางหน้าประตู “คุณเซียว เชิญคุณเข้ามาข้างในหน่อยครับ”