พ่ายรักเมียในนาม(จบ) นิยาย บท 55

“แม่ ฉันถามหน่อย คุณรู้อดีตของเซียวเซิงมาแต่แรกแล้วใช่ไหม?”

แขนที่แม่เฉียวชูไว้ก็ค่อยๆปล่อยลง ฉันมองจากสีหน้าของเธอ เหมือนกับว่าเธอไม่ตื่นตระหนกกับคำถามของพวกเราแม้แต่น้อย

เธอท่าทีเอื่อยเฉื่อย “เซียวเซิงไปตรวจดีเอนเอแล้วเหรอ?”

“ค่ะ” ฉันพยักหน้า

“ผลการตรวจเป็นยังไง?”

“แม่ แม่ยังมาถามอีก? แม่รู้ตั้งนานแล้ว”

แม่เฉียวลากแขนฉันมา จากนั้นมองเฉียวอี้ปราดหนึ่ง “ดูจากสถานการณ์ ถ้าฉันไม่บอก แกคงไม่ให้ฉันออกจากบ้านใช่ไหม?”

“แม่ก็ทายดูสิ”

แม่เฉียวถอนหายใจเฮือกหนึ่ง และได้นั่งลงบนโซฟา จากนั้นก็ตบเบาะอีกด้านหนึ่งแล้วเอ่ยขึ้น “นั่งลงสิ เจ้าหนี้หน้าเลือด!”

เฉียวอี้นั่งลงข้างกายแม่เฉียว ยกน้ำชาบนโต๊ะขึ้นมาซดจนหมดแก้วเพียงอึกเดียว

แม่เฉียวเพ่งมองฉันเป็นเวลานาน สายเขาของเธอโศกเศร้าอาดูรยิ่ง ในจิตใต้สำนึกของฉันรู้สึกว่าเธอจะต้องเล่าเรื่องสะเทือนโลกาให้พวกเราฟังอย่างแน่นอน

เธอชะงักไปชั่วครู่ก่อนจะกล่าวขึ้น “ใช่ ฉันรู้ เซียวหยวนไม่ใช่พ่อให้กำเนิดของเซียวเซิง เขาเป็นคนดี เขารู้เรื่องมาโดยตลอด ทว่ายังเห็นเซียวเซิงเป็นลูกแท้ๆ”

ฉันอุมแก้วชาไว้ในมือ นิ้วมือสั่นอยู่ตลอด

แม่เฉียวบีบมือฉัน “จริงๆแล้ว ฉันเคยเจอพ่อแท้ๆของเซียวเซิง”

“ห่ะ? หน้าตาเป็นยัวไง?” เฉียวอี้เอ่ยเสียงดังกังวาล จนทำให้ฉันตกใจ

“เงาด้านหลังเท่านั้น” แม่เฉียวพูดเสริมเข้าไป

“เห็นแค่เงาด้านหลังเองเหรอ?”

“ใช่ วันนั้นฉันไปดื่มชากับแม่ของเซียวเซิง ดันเห็นผู้ชายคนหนึ่งเดินออกมาจากบ้านของพวกหนูพอดี เขาเดินขึ้นรถที่จอดไว้อยู่หน้าประตูอย่างฉับพลันทันใด ฉันไม่ทันเห็นโฉมหน้าของเขา เห็นแค่ครั้งนั้นครั้งเดียว หลังจากที่ฉันเดินเข้าไป แม่ของหนูก็ร้องห่มร้องให้ บอกว่าเขาจะพาหนูไป”

ฉันปรายตามองแม่เฉียว กระอักติดอยู่ในลำคอ พูดจาไม่ออก

ในตอนนั้นหนูยังแบเบาะอยู่เลย เรื่องที่หนูไม่ใช่ลูกสาวของเซียวหยวน เธอไม่เคยปิดบังพวกเรา ต่อมาเซียวหยวนออกหน้าพูดคุยกับผู้ชายคนนั้นว่าอย่ามายุ่งเกี่ยวกับชีวิตความเป็นอยู่ของพวกหนูสองแม่ลูกอีก ตั้งแต่บัดนั้นหนูก็กลายเป็นลูกสาวของเซียวเซิงไปโดยปริยาย”

ฉันยังคงงุนงงอยู่ในกลีบเมฆ “ทำไมหนูถึงไม่ใช่ลูกของพ่อหนูล่ะ แม่หนูเป็นรักแรกของพ่อมิใช่หรอ”

“พวกเขาเคยแยกกันสักพัก อันที่จริงแม่ของหนูเคยแต่งงานไปแล้วครั้งหนึ่ง ทว่าไม่นานก็หย่ากัน เพียงแค่หลังจากที่คลอดหนูออกมาถึงได้พบเจอกับพ่อของหนูอีกครั้ง ฉันคิดว่าอาจจะเป็นเพราะแม่ของหนูป่วยเป็นโรคมานาน เธอรู้ว่าไม่ปัญญาเลี้ยงดูหนูได้ตลอด อีกอย่างเซียวหยวนบอกจะไม่เล่าอดีตให้หนูฟัง แม่หนูจึงยินยอม และเพราะว่าอนาคตจะพาหนูกลับไปอยู่ในครอบครัวตระกูลเซียว หากว่าไม่มีความสัมพันธ์กับเซียวหยวน แม่เลี้ยงใจร้ายคนนั้นก็จะรังแกข่มเหงหนูยิ่งแล้วใหญ่”

ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง ไม่ได้ซับซ้อนซ่อนเงื่อนเหมือนอย่างที่ฉันคิดไว้เลย

ฉันเป็นลูกที่กำเนิดขึ้นจากงานแต่งหลังจากที่พ่อและแม่ได้แยกทางกันแล้ว

ไม่เหมือนกับเรื่องราวดราม่าที่ฉันคิดไว้ในตอนแรกที่แม่จะต้องทรยศหักหลังพ่อแน่เลย จู่ๆฉันก็รู้สึกสบายใจขึ้นเยอะเลย

อันที่จริง ฉันไม่ได้กลัวว่าจะไม่ใช่ลูกพ่อหรอก แต่กลัวว่าแม่จะทำให้เขาเสียใจ

ที่แท้ ไม่ใช่โลกของทุกคนที่จะเต็มเปี่ยมไปด้วยเรื่องราวดราม่า

แม่เฉียวร้องให้ มิหนำซ้ำยังใช้ทิชชู่หมดไปครึ่งกล่อง หน้าตาที่แต่งมาอย่างสวยก็เปรอะเปรื้อนไปหมด “ ก่อนที่แม่หนูจะเสียเธอกำชับไว้ว่า ถ้าไม่จนตรอกจริงๆอย่าบอกเรื่องนี้กับหนูเป็นอันขาด ให้หนูใช้ชีวิตข้างกายเซียวหยวนต่อไป เซียวหยวนจะต้องดูแลหนูเป็นอย่างดี ใครจะไปรู้ว่าเขาดันมาประสบหายนะเข้า”

“งั้น คุณรู้ว่าพ่อหนูเป็นใครไหมคะ?”

“แม่ของหนูไม่เคยพูดถึงเลย ฉันก็ไม่เคยถามเช่นกัน เรื่องในสมัยก่อนมีอะไรน่าถามล่ะ แม่หนูใช่ว่าจะเคยรักเขาที่ไหนกัน แม่ของหนูรักพ่อของหนูมาโดยตลอด พ่อของหนูก็มีแม่ของหนูในดวงใจเช่นกัน”

ฉันปาดน้ำตาออก และใช้ทิชชู่เช็ดใบหน้าของแม่เฉียวเช่นกัน “แม่บุญธรรม ทำให้คุณร้องให้ฟูมฟายเลย”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พ่ายรักเมียในนาม(จบ)