พ่ายรักเมียในนาม(จบ) นิยาย บท 66

ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ฉันไม่ได้ยินเสียงตอบรับ ดังนั้นฉันจึงตะโกนซ้ำๆ ว่า “ไฮ! คุณสบายดีไหม?”

ฉันหวังว่าตรงข้ามฉันจะมีคนตอบว่า “ฉันสบายดี”

เมื่อได้ตะโกนเสียงดังๆ ฉันก็รู้สึกสบายใจขึ้นเป็นกอง ฉันตะโกนพูดต่อไปว่า “คุณพ่อสบายดีไหมคะ?”

“คุณแม่สบายดีไหมคะ?”

“หนีอีโจว คุณสบายดีไหม?”

ฉันจำไม่ได้ว่าเรียกชื่อไปกี่คน สุดท้ายใบหน้าหนึ่งก็ปรากฏตรงหน้าฉัน ซึ่งเป็นใบหน้าถมึงทึง ดูไม่ได้เลย

“เป็นสาวแกร่งจริงๆ ดื่มทีเดียวหมดแก้วเลย”

คือสีชิงชวน เขากำลังพูดจาแดกดันฉันอยู่

เขาเป็นคนให้ฉันดื่ม ไม่งั้นฉันจะเมาได้ยังไง?

ฉันเมาแล้วจริงๆ สิ่งที่ฉันเห็นคือสีชิงชวนโยกไปโยกมาเหมือนกำลังระบำเพลงดำนาอยู่ ฉันต้องจับแขนเขาไว้ จะได้ไม่ล้มหัวฟาดพื้น

ฉันถามเขา “คุณไหมอะไรคือกามที่เกิดจากฤทธิ์สุรา?”

เขาเลิกคิ้วแล้วจ้องเขม็งใส่ฉัน

“ก็คือเมื่อผู้ชายคนหนึ่งดื่มเหล้าลงท้องแล้วจะรู้สึกว่าผู้หญิงข้างกายสวยดึงดูดใจ แบบนี้แหละที่เรียกว่ากามที่เกิดจากฤทธิ์สุรา” ฉันภาคภูมิใจกับคำอธิบายของตัวเองมาก หัวเราะคิกคักเสียงดังลั่น

เมื่อหัวเราะแรงๆ ก็ยิ่งยืนไม่มั่นคง จึงได้แต่เกาะแขนของเขาไว้

“สีชิงชวน คุณเคยเมาบ้างไหม? เมาแล้วดีมากเลยนะ ฉันอยากหัวเราะมาก” ฉันอยากหัวเราะมาก และฉันก็หัวเราะโดยไม่หยุดจริงๆ

ฉันรู้ว่าผู้หญิงบางคนพอเมาก็จะร้องไห้ ทว่าฉันคิดว่าเมาแล้วหัวเราะจะน่ารักกว่า

ฉันไม่รู้หรอกว่าตัวเองเมาระดับไหน สุดท้ายฉันก็เกิดอาการจอดับ ภาพตัดกันอย่างยุ่งเหยิง

ส่งผลให้พอฉันตื่นมาในวันรุ่งขึ้น ฉันก็นั่งงวยงงบนเตียงครึ่งค่อนวัน ทว่าก็ยังไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ไหน

ทันใดนั้นฉันก็ไดยินเสียงเคาะประตู ฉันจึงอนุญาตให้เข้ามา จากนั้นก็เห็นป้าสวีเอาซุปแก้เมาให้ “คุณนายสามดื่มซุปแก้เมาหน่อยค่ะ”

ในซุปแก้เมามีกลิ่นผลบ๊วยและกลิ่นลูกฮอว์ธอร์น รสชาติออกไปทางเปรี้ยว ชวนให้อยากดื่มมาก ฉันดื่มจนหมดแล้วก็หายใจหอบ “ที่นี่เหมือนจะไม่ใช่ห้องนอนฉันนะคะ”

“เป็นห้องนอนคุณชายสามค่ะ” ป้าสวีบอก

ใช่แล้ว ที่นี่คือห้องนอนของสีชิงชวน ปกติพวกเราแยกห้องกันนอน เมื่อคืนฉันนอนกับเขาหรือเนี่ย? ฉันจำอะไรไม่ได้เลย

ฉันลุกไปแปรงฟัง จากนั้นในกระจกก็ปรากฏภาพผู้หญิงตาบวม ผมเผ้ารุงรัง

สภาพนี้คือดูไม่ได้เลย แต่เดี๋ยวก่อน คอฉันเป็นอะไรไป? ทันทีที่ฉันเข้าใกล้กระจกแล้วดูชัดๆ ฉันพบว่าบริเวณคอและหน้าอกล้วนมีรอยแดงเป็นจุดๆ สีชิงชวนปลูกสตรอเบอร์รี่ให้ฉันอีกแล้ว

ไอ้เหลือเดน ไอ้ลามกผู้หิวโหย ไอ้คนเก๊กจอมเสแสร้งเป็นสุภาพบุรุษแล้วมาฉวยโอกาสตอนฉันไม่ได้สติ

ฉันด่าคนไม่เป็น คำด่าที่ผ่านหูผ่านตาฉันก็มีเท่าที่ด่าออกมานี้แล้ว

มิน่าล่ะเขาถึงมอมเหล้าฉัน ตอนนี้เขาหิวขนาดนี้เชียวหรือ?

สีชิงชวนอย่างเขาจะหาผู้หญิงมาร่วมหลับนอนด้วย มันไม่เห็นจะยากตรงไหน แล้วทำไมต้องมาลงที่ฉันตลอดเวลาด้วย?

ฉันรู้สึกหดหู่ใจยิ่ง นั่งบนเก้าอี้แล้วเหม่อมองภาพนอกหน้าต่าง

จากนั้นฉันก็ได้รับสายของเฉียวอี้ ฉันกำลังลังเลว่าจะระบายความรู้สึกอันน่าเศร้าใจกับเธอดีไหม

ฉันยังไม่ทันพูดอะไร เธอก็ถามฉันราวกับปืนใหญ่ที่ยิงออกมาไม่ขาดสาย “เธอเป็นอะไรไหมเซียวเซิง?”

“ฉันจะเป็นอะไรไปได้?” ฉันรู้สึกมึนงง ฉันยังไม่ได้พูดอะไรเลยนะ

“เมื่อคืนเธอบอกว่าเธออยู่ในฟองอากาศ ฉันฟังไม่เข้าใจ เรื่องมันเป็นยังไงเหรอ?”

“ฟองอากาศ?” ฉันรู้สึกสับสน “เมื่อคืนฉันโทรหาเธอเหรอ?”

“ใช่ โทรคุยไปตั้งครึ่งชั่วโมงแน่ะ เธอบอกฉันว่าเธออยู่ในฟองอากาศออกมาไม่ได้ บอกให้ฉันเรียกหนีอีโจวไปช่วยเธอ ฉันเลยถามเธอว่าเธออยู่ไหน สีชิงชวนจึงบอกฉันว่าเธอเมาแล้ว”

“ออ” ฉันรู้สึกปวดหัวมาก เริ่มจำได้นิดหน่อยแล้ว “คงเป็นเพราะฉันดื่มเยอะไปหน่อยแหละมั้ง”

“ทำไมเธอถึงดื่มเหล้า?”

“เพราะไปงานเลี้ยงฉลองวันเกิดกับสีชิงชวนไง” ฉันรู้สึกปวดหัวจนระเบิดเป็นเสี้ยนๆ แล้ว

“แล้วเซียวเซิง คำว่าฟองอากาศมันหมายความว่ายังไง ฉันคิดทั้งคืนก็คิดไม่ออก”