พ่ายรักเมียในนาม(จบ) นิยาย บท 94

สีชิงชวนยังควบคุมตัวเองได้อยู่ ตอนที่ฉันรู้สึกว่าเขาจูบฉันจนฉันรู้สึกไม่ไหวแล้ว และมือของเขาก็ล้วงเข้ามาในเสื้อผ้าของฉันแล้ว แต่ในชั่วพริบตาเดียวเขาก็ลุกจากตัวฉันไปนั่งอยู่ขอบเตียง

ฉันเตือนสติเขาอย่างหวังดี “อยากไปอาบน้ำเย็นๆ หน่อยไหม? ”

“ทำไมคุณไม่ให้ผมกระโดดลงทะเลไปเลยล่ะ น้ำทะเลมันเย็นกว่า”

“ถ้าคุณไม่กลัวจมน้ำตาย ฉันก็ไม่ขัด”

“คุณคิดว่าการที่ผู้ชายไปดับร้อนในเวลาแบบนี้แล้วมันจะได้ผลเหรอ? ”

“งั้นคุณจะเอายังไง? ”

เขาฝังใบหน้าของตัวเองไว้ในฝ่ามือ เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมาสีหน้าท่าทางก็กลับมาเป็นปกติ

“ดูเหมือนว่าคุณจะเต้นรำเป็น” เขาเอ่ย

“อื้ม”

“วอลซ์ก็เต้นได้ไม่เลวเลย”

“อื้ม”

“เต้นปาโซโดเบลเป็นไหม? ”

“อื้ม”

“ผมมีหุ้นส่วนคนหนึ่ง เขาชอบเต้นปาโซโดเบล แต่ไม่มีใครเต้นเป็น คุณเต้นกับเขาสักเพลงได้ไหม? ”

เขาถามฉันว่าได้ไม่ได้ด้วยความเกรงใจเป็นอย่างมาก ดูเหมือนว่าเขาจะให้ฉันเลือก

บนริมฝีปากของเขายังคงมีลิปสติกของฉันเปื้อนอยู่ แต่หัวใจของฉันกลับห่อเหี่ยวลงทีละนิดๆ

ที่แท้การที่เขาพาฉันมาด้วยก็เป็นแค่ผลประโยชน์ทางด้านประชาสัมพันธ์ เขารู้ว่าฉันเต้นเป็น สามารถทำให้หุ้นส่วนของเขาพอใจได้ ดังนั้นถึงได้เป็นกันเองกับฉันแบบนี้

เหอะ เขาคือสีชิงชวนนะ แน่นอนว่าเขาจะใช้ทุกสิ่งรอบตัวของเขาให้เป็นประโยชน์ ไม่ว่าจะเป็นคนหรืออะไรก็ตาม

ฉันยิ้มให้เขาอย่างว่าง่าย “ได้”

“เขาแค่ชอบเต้นรำ นิสัยก็นับว่าไม่เลวเลย” สีชิงชวนพูดเสริมอีกเล็กน้อย

ฉันยังคงยิ้ม “ฉันไม่ได้จะมองหาสามี ฉันไม่สนว่านิสัยเขาจะเป็นยังไง”

ถึงสีชิงชวนจะเป็นสามีของฉัน แต่นิสัยก็ไม่ได้ดีมาก

ฉันเดินตามสีชิงชวนขึ้นไปบนดาดฟ้าของเรือ การเต้นรำชุดแรกเพิ่งจะจบไป ดนตรีในตอนนี้เป็นจังหวะปาโซโดเบลพอดี

กระโปรงของฉันเหมาะกับการเต้นปาโซโดเบลมาก เมื่อหมุนตัวจะต้องสวยมากอย่างแน่นอน

สีชิงชวนมองตรงมาที่ฉัน “ถ้ารู้สึกไม่สบายละก็ คุณสามารถปฏิเสธได้นะ”

“คุณใจดีขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไรกัน? ” ฉันอมยิ้มมองไปที่เขา “เรื่องเมื่อคืนฉันต้องขอโทษคุณด้วย ทำให้คุณถูกปาปารัสซี่ถ่ายรูปเอาได้ ตอนนี้ก็ถึงเวลาที่จะตอบแทนคุณแล้ว”

เขาเดินไปข้างหน้า ฉันเดินตามเขาไปหยุดอยู่ตรงหน้าผู้ชายคนหนึ่ง เขาแนะนำฉันว่า “คุณฉิน นี่คือภรรยาของผมครับ เธอเองก็เต้นปาโซโดเบลเป็นเช่นกัน เช่นนั้นพวกคุณเต้นด้วยสักเพลงดีไหมครับ? ”

นึกไม่ถึงเลยว่าเขาจะแนะนำกับคนอื่นว่าฉันเป็นภรรยาของเขา มันทำให้ฉันแปลกใจมาก

ชายคนนั้นสวมหน้ากากอยู่ แต่ดูจากการแต่งตัวแล้วน่าจะอายุมากกว่าพวกเรา ผมหยิกเล็กน้อย และมีให้ความรู้สึกเหมือนศิลปินเล็กน้อย

เขายื่นมือออกมาอย่างมีมารยาทและสุภาพ “เชิญครับ”

ฉันวางมือลงบนฝ่ามือของเขาจากนั้นก็เดินเข้าฟลอร์เต้นรำไป

การเต้นปาโซโดเบลของเขาดีมาก ร่างกายอ่อนช้อยมาก ฉันคิดว่าใบหน้าภายใต้หน้ากากนั้นน่าจะไม่ได้น่าเกลียดอะไร

ในตอนที่ฉันหมุนตัว ฉันก็เห็นสีชิงชวน เขายืนมองพวกเราจากด้านข้างอยู่ตลอดเวลา

มองฉันทำไม? ตอนนี้ฉันก็เป็นนักเต้น เต้นรำคู่กับหุ้นส่วนของเขาให้แล้วไม่ใช่เหรอ?

ฉันหมุนตัวแรงขึ้นกว่าเดิม หมุนจนฉันเวียนหัว

ฉันได้ยินอีกฝ่ายพูดกับฉันว่า “คุณเซียว ไม่นึกเลยว่าคุณจะเต้นรำได้ดีขนาดนี้”

ฉันชะงักไปแป็ปหนึ่ง เมื่อสักครู่นี้สีชิงชวนเหมือนจะไม่ได้บอกเขาว่าฉันนามสกุลอะไร แล้วเขารู้ได้อย่างไรว่าฉันนามสกุลเซียว?

ฉันมองดวงตาที่อยู่ภายใต้หน้ากาก ยิ่งมองก็ยิ่งรู้สึกคุ้นเคย

คิ้วและดวงตาของเขาเป็นเส้นโค้ง “คุณสามารถเปิดหน้ากากของผมได้ ผมไม่ว่าอะไร”

การเปิดหน้ากากของคนอื่นเป็นการกระทำที่ไม่มีมารยาทเป็นอย่างมาก แต่ความอยากรู้อยากเห็นทำให้ฉันอดไม่ได้ที่จะยื่นมือออกไปจับขอบหน้ากากของเขา

เขาพยักหน้าให้ฉันอย่างเร่งเร้า ฉันเปิดหน้ากากของเขาออก