พ่ายรักเมียในนาม(จบ) นิยาย บท 96

การหมดสติเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นภายในชั่วพริบตาเดียว เพียงพริบตาเดียวฉันก็ไม่รับรู้อะไรอีกเลย

เมื่อฉันได้สติขึ้นมาอีกครั้ง ก็รู้สึกว่ามือและเท้าเย็นมาก เส้นผมก็เปียกชื้นไปหมด

ฉันรู้ว่าตัวเองยังไม่ตาย เพราะถ้าตายไปแล้วมันจะไม่มีความรู้สึกอะไรเลย

ฉันลืมตาขึ้น สีชิงชวนนั่งยองๆ อยู่ตรงหน้าฉัน เขาเปียกโชกไปทั้งตัว แม้แต่ขนตาก็เปียก

“เซียวเซิง” เขาเอ่ยด้วยนำเสียงแหบแห้ง “คุณมันบ้าไปแล้ว”

ผู้คนรอบข้างถอนหายใจด้วยความโล่งอก “คุณสี คุณนายสีไม่เป็นไรแล้ว”

สีชิงชวนก้มตัวลงและอุ้มฉันขึ้น ตัวของเขาเย็นกว่าฉันเสียอีก

ฉันนึกขึ้นมาได้ว่าตอนที่ฉันกระโดดลงไป ดูเหมือนว่าจะมีคนกระโดดตามลงมาด้วยคนหนึ่ง หรือว่าจะเป็นสีชิงชวน?

เขาคงกลัวว่าถ้าฉันเป็นอะไรไป เฉียวอี้กับหนีอีโจวคงจะเอาเรื่องเขาถึงตายสินะ!

ฉันเอนตัวพิงลงในอ้อมอกของเขา ร่างกายของเขาอ่อนแรงเหมือนกับกำลังจะล้มลงไป

เขาอุ้มฉันเข้าไปในห้องน้ำ จากนั้นก็วางฉันลงในอ่างอาบน้ำที่เต็มไปด้วยน้ำ และพยายามจะช่วยฉันถอดเสื้อผ้า

ฉันขวางมือของเขาเอาไว้ “แหวนของฉัน”

“ฉินกวนเป็นอะไรกับคุณ ทำไมของที่เขามอบให้คุณถึงได้ล้ำค่าขนาดนี้? ”

“ก็นั่นเป็นแหวนของเขา แล้วฉันจะไปอธิบายกับเขายังไง? ”

“ก็แค่แหวนวงหนึ่ง คุณชดใช้ให้เขาด้วยเรือยอร์ชสักลำก็ได้แล้วนี่? ”

“ของบางอย่างบนโลกในบี้ก็ไม่สามารถประเมินมูลค่าได้ เรือยอร์ชห่วยๆ ของคุณมันจะไปเทียบกันได้ยังไง! ” ฉันใช้เรี่ยวแรงทั้งหมดตะโกนใส่เขา

แหวนวงนั้นเป็นแหวนที่แม่มอบให้ฉินกวน ตัวอักษรที่สลักอยู่บนนั้นเป็นลายมือของแม่ฉัน

ตอนนี้ของต่างหน้าของแม่ที่ทิ้งไว้ให้ฉันเก็บรักษาได้ก็มีเหลือไม่มากแล้ว มันถูกแม่เลี้ยงใช้ทุกวิถีทางตามหาแล้วเอามาทำลาย ถูกทำลายไปจนเกือบจะทั้งหมดแล้ว

เขามองตรงมาที่ฉันอย่างตะลึงงัน มีหยดน้ำไหลลงมาจากหน้าผากของเขา ไม่รู้ว่าเป็นน้ำหรือเหงื่อ “ผมไม่น่าช่วยคุณเลย น่าจะปล่อยให้คุณจมน้ำตายไปซะ”

ฉันแผดเสียงใส่เขา

ฉันตะโกนเสียงดังมากจนปวดหัวไปหมด มันปวดมาก

สีหน้าของสีชิงชวนซีดมาก ซีดขาวจนน่าตกใจ

บางทีในชีวิตของเขาอาจจะไม่เคยมีใครตะโกนใส่เขาแบบนี้มาก่อน

ในสายตาของเขาฉันก็แค่หมูที่ต้องถูกเชือดตัวหนึ่งเท่านั้น มาวันนี้จู่ๆ ฉันเกิดบ้าขึ้นมาเขาก็เลยรับไม่ได้เล็กน้อย

พอฉันตะโกนจบน้ำตาก็ไหลออกมาไม่หยุด

ทันใดนั้นเขาก็โยนของบางอย่างลงมาในอ่างอาบน้ำของฉัน ฉันก้มหน้าลงไปมอง แหวนวงหนึ่งกำลังค่อยๆ จมลงไปจากผิวน้ำ

ฉันรีบควานหามันขึ้นมา และในที่สุดฉันก็เจอแหวนวงนั้น

ที่แท้สีชิงชวนก็ไม่ได้โยนมันลงทะเล เขาหลอกฉัน

ฉันหยิบแหวนขึ้นมาส่องกับไฟ ตัวอักษรสี่ตัวนั้นที่อยู่ด้านในชัดเจนมาก

ให้กวน: อีมั่น

ฮ่าฮ่า ใช่ มันคือแหวนที่แม่ของฉันมอบให้ฉินกวน

ฉันร้องออกมาด้วยความดีใจ ยกแหวนขึ้นมาและจูบลงไปที่แหวนหลายครั้ง

อารมณ์ของฉันเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว แววตาที่สีชิงชวนมองมาที่ฉัน มองเหมือนฉันเป็นคนโง่

เขาจ้องมาที่ฉัน “อีมั่น ชื่อที่สลักอยู่ด้านบนนี้ คือแม่ของคุณใช่ไหม? ”

ฉันหุบยิ้มและมองไปที่เขา “คุณรู้ได้ยังไง”

“นี่คือแหวนที่แม่ของคุณมอบให้ฉินกวนใช่ไหม? ”

“คุณรู้ได้ยังไง? ”

“มันเข้าใจยากขนาดนั้นเลยเหรอ? ให้กวน ก็คือมอบให้ฉินกวน อีมั่นก็คือชื่อของผู้หญิงคนหนึ่ง คุณตื่นเต้นขนาดนี้จะต้องเป็นแม่ของคุณอย่างแน่นอน คุณคงไม่ตื่นเต้นขนาดนี้เพราะเห็นชื่อภรรยาคนที่สองของฉินกวนหรอก”

“ฉินกวนไม่มีภรรยาคนที่สอง” ทำไมเวลาที่ฉันสนทนากับเขา ฉันถึงดูเหมือนไม่เคยเจรจากับเขาอย่างสันติเลย

สีหน้าของเขาดูดีขึ้นมาหน่อย “ฉินกวนเป็นเพื่อนเก่าของแม่คุณเหรอ? ”

ฉันชอบที่เขาใช้คำว่าเพื่อนเก่าแทนคำว่าแฟนเก่า ฉันส่งเสียงฮึมฮัมตอบรับเบาๆ