พ่ายรักเมียในนาม(จบ) นิยาย บท 97

ฉันดิ้นสู้เขา เขาก็เลยเปิดฝักบัวในห้องอาบน้ำ “ถ้าคุณยังดิ้นอีก ผมจะราดน้ำใส่คุณ และคุณก็จะต้องอาบน้ำอีกรอบ”

วันนี้ร่างกายฉันไม่ปกติ เปียกอีกไม่ได้แล้ว ตอนที่แช่อยู่ในน้ำทะเลที่เย็นยะเยือกเมื่อสักครู่นี้ฉันปวดท้องมาก

ฉันพบเก้าอี้ตัวเล็กๆ และนั่งลงไป สีชิงชวนถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกจนหมด หลังจากนั้นก็เดินเข้าไปอาบน้ำในห้องอาบน้ำ

ฉันหันหลังกลับไม่มองเขา มองมากเกินไปจะตากุ้งยิงเอาได้

แต่เขาก็เอาแต่เรียกฉัน “เซียวเซิง”

“อะไร? ” ฉันขานรับอย่างไม่เต็มใจ

“ช่วยหยิบสบู่ให้ผมหน่อย”

“มันมีเจลอาบน้ำอยู่ไม่ใช่เหรอ? ”

“ผมไม่ใช่เจลอาบน้ำที่มาพร้อมกับเรือ ในกระเป๋าเดินทางของผมมีสบู่นมแพะอยู่ คุณช่วยไปหยิบมาให้ผมหน่อย”

เขาเรื่องมากจริงๆ เป็นชายร่างใหญ่ที่ทำตัวเหมือนผู้หญิง

ฉันได้แต่ลุกขึ้นและเดินออกไปเปิดกระเป๋าเดินทางของเขา ในกระเป๋าเดินทางของเขามีของอยู่เต็มไปหมด รักสวยรักงามเสียจริงๆ

ฉันหยิบสบู่นมแพะออกมา และถือโอกาสหยิบชุดนอนของเขาเดินเข้าไปด้วย ฉันหลับตาลงและยื่นสบู่นมแพะให้เขา

แต่เขากลับไม่รับไป “ถ้าคุณไม่ลืมตาผมจะลากคุณเข้ามา”

“คุณเป็นพวกชอบโชว์เหรอ? ”

เขาหัวเราะเสียงดัง และหยิบสบู่ไปจากมือของฉัน

เขาอาบน้ำต่อไปยังไม่ทันถึงสองนาที “เซียวเซิง”

“อะไรอีก? ”

“ในนี้มียุงตัวหนึ่ง”

“แล้วยังไง? ”

“คุณช่วยไล่มันออกไปให้ผมหน่อยสิ”

“สีชิงชวน คุณอย่ามามากเกินไปนะ” ฉันหันหลังกลับไปอย่างเหลืออด เขายืนเปลือยกายอยู่ตรงหน้าฉัน ฉันรีบปิดตา “ทำแบบนี้จะเป็นตากุ้งยิงเอาได้! ”

“รับประกันเลยว่าไม่เป็นหรอก คุณเอามือออกเถอะ”

“นี่คุณบ้าไปแล้วใช่ไหม? ”

“ใช่น่ะสิ! ” น้ำเสียงของเขาฟังดูมีความสุขมาก

ฉันพบว่าเวลาที่สีชิงชวนพูดจาแทะโลมฉัน เขาจะมีความสุขมากเป็นพิเศษ ฉันคาดว่านี่น่าจะเป็นความสุขในชีวิตของเขา

แต่ใบหน้าขาวซีดเมื่อสักครู่นี้ของสีชิงชวนก็จะแวบเข้ามาในหัวของฉันเป็นบางครั้ง

เขาดูกลัวมาก ไม่ใช่ว่าบนโลกใบนี้ไม่มีอะไรที่ทำให้เขากลัวได้หรอกเหรอ?

ในที่สุดเขาก็อาบน้ำเสร็จ แต่เขาปฏิเสธที่จะใส่ชุดนอนที่ฉันหยิบมาให้เขา

“ผมไม่เอาชุดนี้”

“งั้นคุณก็เดินเปลือยออกมา”

ฉันข่มขู่เขาไม่สำเร็จ เขาเดินเปลือยเปล่าออกมาจากห้องอาบน้ำจริงๆ ฉันรีบใช้ผ้าขนหนูห่อตัวเขาเอาไว้ “คุณไม่อายแต่ฉันอาย ถ้าคุณไม่ใส่ชุดนอนตัวนี้แล้วจะเอามาทำไม? ”

“นี่เป็นชุดที่ป๋ออวี่เตรียมให้ผม”

“คุณได้เอาชุดนอนตัวอื่นมาอีกไหม? ”

“อยู่ในกระเป๋าเดินทาง เมื่อกี้คุณไม่เห็นเหรอ? คุณตาโตมากไม่ใช่เหรอ? ”

ฉันรู้สึกโกรธ ไม่ว่าอะไรก็ถูกเขาเอามาถากถางได้หมดเลย

ฉันเดินออกไปหยิบชุดนอนออกมาจากกระเป๋าเดินทางและโยนให้เขา

พอเขาเปลี่ยนชุดเสร็จก็ไปนั่งอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง “ช่วยเป่าผมให้ผมหน่อยสิ”

ฉันแทบอดใจไม่ไหวที่จะใช้ไดร์เป่าผมทุบเขาให้ตาย “คุณมีผมด้วยเหรอ? ”

เห็นอยู่ชัดๆ ว่ามันเป็นทรงสกินเฮด จะให้เป่าอะไร?

“งั้นผมช่วยเป่าผมให้คุณ” เขากดฉันให้นั่งลงบนเก้าอี้และเปิดไดร์เป่าผม

นึกไม่ถึงเลยว่าเขาจะเป่าผมได้นุ่มนวลมาก ลมที่อยู่ในไดร์เป่าผมก็ผ่อนคลายสบายมาก ไม่ใช่ลมแบบแรงๆ

ท่ามกลางสายลมอันอบอุ่นฉันเริ่มง่วงนอน วันนี้เกิดเรื่องขึ้นมากมาย ฉันหมดแรงแล้ว

ทันใดนั้นเขาก็เอาฝ่ามือของเขามาวางแนบด้านข้างใบหน้าของฉัน ฉันมองเขาอย่างงุนงง “จะทำอะไร? ”