พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 36

ตอนที่ 36 ความลนลานของจวนรัฐ

จวนรัฐ!

ตั้งแต่ส่งหลีโม่เข้าวัง เสี้ยเฉิงเสี้ยงก็บัญชาให้คนไปสืบข่าวความเคลื่อนไหวในวังเป็นเนืองนิจ

หลานสาวของฮูหยินเฒ่า คือหมุยเฟยในวังหลวง ฮูหยินเฒ่าเองก็บัญชาให้คนไปเข้าเฝ้าพระนางหมุยเฟย ให้พระนางหมุยเฟยหาคนไปสืบข่าว

คนที่เข้าไปสืบข่าวออกมาจากวัง รายงานแก่ฮูหยินเฒ่าและเสี้ยเฉิงเสี้ยง

“พระนางหมุยเฟยกล่าวว่า อ๋องเหลียงกำเริบโรคในวัง หมอหลวงทั้งหมดต่างเข้าไป หลังจากที่คุณหนูใหญ่ถูกคัดเลือกเข้าวังแล้ว ก็อยู่ในวังตะวันออกเรื่อยมา จากนั้นไม่รู้ว่าเหตุใดจึงไปที่ตำหนักยืนยาวได้ ไทเฮาและกุ้ยไท่เฟยเองก็ไปอยู่ที่นั่น ไทเฮายังโกรธกริ้วต่อคุณหนูใหญ่อย่างยิ่ง ทรงตรัสว่าจะขับคุณหนูใหญ่ไปห้องเย็น สุดท้ายก็ไม่ได้ไล่ ได้ยินว่าอ๋องซื่อเจิ้งขอร้องเอาไว้”

ฮูหยินเฒ่าได้ยินรายงาน ก็เอ่ยถามด้วยความงงงวยอย่างห้ามไม่ได้ “อ๋องเหลียงป่วยหนัก? สถานการณ์เป็นอย่างไรแล้ว”

“พระนางหมุยเฟยได้ยินหมอหลวงหลิวพูด สถานการณ์ไม่ดี เกรงว่าจะไม่รอดแล้ว”

ฮูหยินเฒ่ามุ่นคิ้วอย่างห้ามไม่ได้ เคร่งขรึมลงเล็กน้อย มองยังเสี้ยเฉิงเสี้ยงพลางกล่าว “อ๋องเหลียงท่านนี้ไฉนจึงป่วยหนักในเวลาเช่นนี้ได้ อ๋องเหลียงป่วยหนักแล้วจะให้เจ้าคนด้อยค่านั่นเข้าวังไปทำการใดกันเล่า”

หลิงหลงฮูหยินที่อยู่ด้านข้างได้ยินเข้า จึงกล่าว “ท่านแม่ ท่านคิดว่าเป็นไปได้หรือไม่ที่ฮองเฮาจะรู้สึกว่าอ๋องเหลียงยังมิทันแต่งงาน ก็จะจากไปเช่นนี้แล้ว มันช่างไม่ยุติธรรมต่ออ๋องเหลียงเลย จากนั้นก็นึกอยากให้เสี้ยหลีโม่อยู่จนเสร็จงานศพของอ๋องเหลียง จากนั้นก็ฝังเสี้ยหลีโม่ทั้งเป็นตกตามกันไป”

ฮูหยินเฒ่าพยักหน้า “เจ้าพูดเช่นนี้ก็มีหลักการ ถึงอย่างไรอ๋องเหลียงก็เป็นท่านอ๋องของราชวงศ์นี้ จะตายจากไปทั้งที่ยังไม่แต่งงานได้อย่างไร มิแปลกใจ อ๋องซื่อเจิ้งและฮองเฮาล้วนตระเตรียมแบ่งคนมารับนาง”

เสี้ยเฉิงเสี้ยงกลับคิดถึงข้อกังขา “แต่ว่าเหตุใดอ๋องเหลียงจึงป่วยหนัก ก่อนหน้าถึงแม้เขาจะพิการ แต่ว่าร่างกายก็ไม่เลว โรคกำเริบกะทันหันอย่างนี้ จะมีส่วนเกี่ยวข้องกับการยกเลิองานแต่งหรือไม่ ก็ต่อให้เจ้าคนด้อยค่านั้นถูกฝังทั้งเป็น ฮองเฮาเองก็ไม่อาจปล่อยพวกเราไปง่ายแน่”

สีหน้าของฮูหยินเฒ่าซีดขาว กล่าวอย่างเคร่งเครียด “ไม่ผิด ดังนั้น พวกเราต้องคว้าโอกาสเรื่องงานแต่งของหว่านเอ๋อร์และไท่จื่อโดยเร็ว ขอเพียงพวกเรากลายเป็นญาติของฮองเฮา ฮองเฮาจึงจะกรุณาต่อพวกเรา”

หลิงหลงฮูหยินกล่าวแนะนำ “ไม่เช่นนั้นก็ พวกเราไปขอร้องต่อพระนางหมุยเฟย ได้ยินมาว่าความสัมพันธ์ของพระนางหมุยเฟยกับฮองเฮาไม่เลวเลย ให้พระนางหมุยเฟยแพร่ข่าว บอกว่าเรื่องการถอนงานแต่ง ล้วนเป็นเพราะหลี่ซื่อก่อความวุ่นวาย เช่นนี้ต่อให้ฮองเฮาโกรธเคือง ก็อาจโกรธเคืองได้แต่หลี่ซื่อ”

ดวงตาเสี้ยเฉิงเสี้ยงดุดัน “นี่ย่อมเป็นสิ่งที่ควรพูดเป็นธรรมดา แต่ว่าพวกเราต้องเตรียมสองมือให้พร้อม วันพรุ่งเจ้าไปเรียนเชิญนัดหมายไท่จื่อมา จัดฉากให้หว่านเอ๋อร์กับเขาดิ้นไม่หลุด เช่นนี้ เรื่องงานแต่งก็จะได้มีจุดหมายแล้ว”

“ใช่!” หลิงหลงฮูหยินรับคำ ในดวงตาผุดความปรีติขึ้น นี่ช่างดีเหลือเกิน นางจะกลายเป็นแม่ยายของรัชทายาทไทจื่อคนปัจจุบันในไม่ช้าแล้ว

พอหลี่ซื่อนั่นตาย ตนเองก็สามารถกลายเป็นฮูหยินเฉิงเสี้ยงได้อย่างราบรื่นเกริกไกร และเป็นแม่ยายของไท่จื่อปัจจุบัน ชิดเชื้อกับฮองเฮาเข้าไปอีก จากนี้ไปจะมีบคนผู้ใดกล้าเหยียดหยามนาง?

คิดถึงตรงนี้ นางก็แทบอดหัวเราะออกมาไม่ได้

ฮูหยินเฒ่าสำรวจมองนางเบาๆ แวบหนึ่ง “เลินเล่อ เจ้าหนอ ควรจะจัดแจงอุปนิสัยให้มาดมั่นเสียบ้าง บัดนี้ยังไม่อาจรับประกันได้ว่าเสี้ยหลีโม่จะถูกฝังทั้งเป็น เรื่องราวภายในวัง แปรเปลี่ยนได้ตลอด พวกเรายังต้องตระเตรียมแผนการอื่นๆ ให้ดี”

ฮูหยินเฒ่าผ่านประสบการณ์กรรโชกมามากมาย รู้ว่าเรื่องนี้ไม่ได้ง่ายดายขนาดนั้น แต่ว่าดูอย่างผิวเผิน เสี้ยหลีโม่ไม่มีที่ให้กลับตัวแล้ว แม้นนางตายไปสักคน สามารถรักษาความสงบของจวนรัฐได้ นางตายไปร้อยครั้งก็ล้วนไม่น่าเวทนา

หลิงหลงฮูหยินชักเก็บท่าที “เจ้าค่ะ เข้าใจแล้ว”

ต่อหน้านางนอบน้อม ทว่าในอกกลับไม่พอใจต่อฮูหยินเฒ่ามากมาย นึกอยากยึดอำนาจของนาง วันหน้าตนเองได้เป็นฮูหยิน เป็นแม่ยายของไท่จื่อแล้ว ไม่จำเป็นต้องรองรับอารมณ์ของนาง แต่กลับกันเป็นให้นางรองรับแทน

ผู้รายงานสาวเท้าลนลานเข้ามา พลางกล่าวรายงาน “ฮูหยินเฒ่า เฉิงเสี้ยง วันนี้มามาคนนั้นมาอีกแล้ว”