พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC นิยาย บท 47

แพขนตาหนากะพริบถี่ขึ้น จนมองเห็นแสงรำไรที่ทะลุผ่านบานประตู บ่งบอกเวลาว่า ใกล้จะพ้นยามโหย่วแล้ว

“อืม” ฉินเจียวเยี่ยนครางทันที เมื่อฝืนขยับตัว ความเจ็บปวดเมื่อยล้าจู่โจมไปทั่วทั้งร่าง โดยเฉพาะช่วงข้างล่างที่ร้าวระบมไปหมด จนไม่สามารถหุบขาลงได้

'นี่มันรุนแรงกว่าตอนโดนพิษยาเสียอีก...'

ฉินเจียวเยี่ยนพยายามลุกขึ้นนั่งช้า ๆ ทำให้ผ้าห่มผืนหนาที่คลุมตัวอยู่นั้น ร่วงหล่นลงมากองที่เอวคอด เผยให้นางได้เห็นร่องรอยความสุขที่ได้รับเมื่อครู่

รอยจูบแดงช้ำสลับกับรอยขบฟันขบกัดปรากฏไปทั่วร่างราวกับดวงดาวที่พรั่งพรายไปทั่วท้องฟ้า

'หากใครมาเห็นเข้า ต้องคิดว่า ข้าโดนรุมข่มขืนมาแน่ ๆ '

นางส่ายหน้าอย่างระอา

'ไหนจะตอนที่บังคับให้นางเรียกชื่อเขาอีก'

ฉินเจียวเยี่ยนหันหน้ากลับไปพิศมองชายหนุ่มข้างกายที่กำลังนอนหลับสนิท ลมหายใจเข้าออกอย่างสม่ำเสมอ ใบหน้าปรากฏรอยยิ้มอิ่มเอมน้อย ๆ

'หน้านี่ อิ่มหนำสำราญเชียวนะ'

'อย่างกับเด็กน้อยเลย เสี่ยวเฟิงเอ๊ย...'

ฉินเจียวเยี่ยนเอื้อมมือไปลูบใบหน้าคมคายนั้นเบา ๆ แล้วจึงหมุนตัว ตั้งใจจะลงจากเตียงไปสวมเสื้อผ้า เพื่อกลับจวนตนเองเสียที นางค่อย ๆ ย่อตัวลงหยิบตู้โตวเนื้อดีขึ้นมาผูก

“อ๊ะ” ฉินเจียวเยี่ยนอุทานด้วยความตกใจ เมื่อมีมือหนาสอดเข้ามากอดเอวนางจากทางด้านหลัง “ท่านอ๋อง”

แผ่นหลังเรียบเนียนรับรู้ได้ถึงสัมผัสร้อนผ่าวจากร่างกายเปลือยเปล่าของอีกฝ่ายที่โอบนางอยู่ทางด้านหลัง

ดูเหมือนเซียวชิงเฟิงจะกะตำแหน่งได้ดี เพราะแท่งลับของเขาแทรกกลางเข้ามาที่หว่างขาของนางอย่างพอดิบพอดี

“จะไปไหน?” เซียวชิงเฟิงถามแล้วกดจูบที่บริเวณหลังคอ สร้างความเสียวซ่านไปทั้งตัวเพียงแค่จุมพิตเดียว

“จะ จะกลับจวนเพคะ” ฉินเจียวเยี่ยนตอบเสียงสั่น พลางหดคออย่างอดไม่ได้ “พอแล้วเพคะ หม่อมฉันช้ำไปทั้งตัวแล้ว”

“ยามไฮ่ ค่อยกลับ”