พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC นิยาย บท 48

“ทะ ท่านอ๋อง ยามซวีแล้ว หากหม่อมฉันยังไม่กลับจวน ท่านพ่อท่านแม่จะเป็นห่วงหม่อมฉันเอาได้นะเพคะ” ฉินเจียวเยี่ยนอ้อนเสียงหวาน

“ข้าให้ตงไฮ่ไปส่งสาวใช้ของเจ้าที่จวนแล้ว ให้ไปรายงานท่านโหวและฮูหยิน ว่าเจ้าโดนลมเย็นจนเจ็บไข้ ไม่สามารถออกจากเรือนได้ในช่วงสองสามวันนี้”

ฉินเจียวเยี่ยนรู้สึกเหมือนฟ้าผ่าลงมาบนศีรษะ สมองขาวโพลนไปหมด จนแทบลืมหายใจ

“นี่ ท่าน!” ฉินเจียวเยี่ยนรู้สึกโกรธจนแทบพูดไม่ออก

'นี่! นี่! ถึงขั้นไปส่งสาวใช้ แล้วรั้งตัวนางไว้ที่จวนอ๋องอย่างนั้นหรือ?'

“ไม่ต้องชมความฉลาดของข้าหรอก แค่ตอบแทนข้าให้ดี ก็เพียงพอแล้ว” เซียวชิงเฟิงเดินเบียดเข้ามาระหว่างขาของนาง แล้วใช้สองมือลูบไล้ไปตามผิวกายอย่างแผ่วเบา

ฉินเจียวเยี่ยนถอนหายใจอย่างปลงตก แล้วจึงเอ่ยประชดอย่างอดไม่ได้

“ถ้าเช่นนั้น ก็เหลือแรงไว้ให้หม่อมฉันคลานกลับจวนด้วยนะเพคะ”

มุมปากของเซียวชิงเฟิงยกขึ้นสูง

แม่นางน้อยเริ่มพูดตามสิ่งที่คิดกับเขาแล้ว

เช่นนี้ หมายความว่า นางเริ่มเปิดใจให้เขาใช่หรือไม่?

ไม่สิ หากนางไม่เปิดใจ แล้วจะยินยอมให้เขาร่วมอภิรมย์แต่โดยดีได้อย่างไร?

“ไม่ต้องห่วง” เซียวชิงเฟิงรับปาก ทำให้ฉินเจียวเยี่ยนใจชื้นขึ้นมาบ้าง

'คงไม่ทรมานนางหนักหนาเหมือนเมื่อครู่ใช่หรือไม่?'

และเซียวชิงเฟิงก็ไม่ปล่อยให้ฉินเจียวเยี่ยนดีใจนาน

“ข้าไม่ปล่อยให้เจ้าคลานหรอก ประเดี๋ยวข้าจะอุ้มเจ้ากลับเรือนเอง”

ฉินเจียวเยี่ยนหันหน้าไปสบตาด้วยความตกใจ ริมฝีปากเปิดกว้าง บังเกิดเป็นภาพชวนเอ็นดู

หัวใจของเซียวชิงเฟิงกระตุกไปหนึ่งจังหวะอย่างไม่ทราบที่มา

ท่ามกลางความตกใจของฉินเจียวเยี่ยน เซียวชิงเฟิงก็โน้มตัวลงมาประกบริมฝีปากน้อย ๆ นั้นอีกครา เป็นสัญญาณเตรียมเริ่มต้นความสุขครั้งใหม่