พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC นิยาย บท 86

“อย่านะเพคะ หม่อมฉันเพิ่งหายปวดเอวไปเองนะเพคะ” ฉินเจียวเยี่ยนรีบจับมือซุกซนของอีกฝ่าย แม้ว่า เสื้อชุดนอกเริ่มหลุดลุ่ยไปบ้างแล้วก็ตาม

เซียวชิงเฟิงหรี่ตามอง เอ่ยเสียงต่ำ “เสี่ยวเยี่ยนดื้อเช่นนี้ ข้าคงต้องอบรมสั่งสอนบ้างแล้ว”

ไม่ทันที่ฉินเจียวเยี่ยนจะเข้าใจสิ่งใด เซียวชิงเฟิงรวบข้อมือเล็กไปวางไว้เหนือศีรษะเล็ก หยิบเข็มขัดของนางมามัดข้อมือนางไว้ อีกปลายด้านหนึ่งก็ผูกกับเสาเตียง พันธนาการนาง ปิดโอกาสไม่ให้ปฏิเสธเขาอีก

“ท่านอ๋อง!!”

หัวใจของฉินเจียวเยี่ยนเต้นระรัว เพราะไม่คาดคิดว่า ว่าที่สวามีตรงหน้าจะเริ่มใช้อุปกรณ์ในการร่วมอภิรมย์กับนาง

'โซ่ แส้ กุญแจมือ ต้องมีแล้ว'

โซ่ แส้ กุญแจมือ?

โซ่กับแส้ เขารู้จัก แต่กุญแจมือ... มันคือสิ่งใด? แล้วโซ่กับแส้ใช้ในการร่วมอภิรมย์อย่างไร?

ไม่เป็นไร วันหน้าค่อยลองถามนางดู หากนางต้องการ เขาก็พร้อมที่จะตอบสนอง...

เซียวชิงเฟิงไม่อยากเสียเวลาอีกต่อไป สองมือสากแหวกสาบเสื้อทั้งตัวนอกและตัวในของฉินเจียวเยี่ยนออก

แสงสว่างจากภายนอกสะท้อนเข้ามา ยิ่งขับให้เขามองเห็นเรือนร่างสราญตาของว่าที่พระชายาได้อย่างชัดเจน ใบหน้าดวงเล็กจ้องมองเขาอย่างล่องลอย ริมฝีปากเผยอออก ไหปลาร้าได้รูป ไหนจะเนินเนื้อกลางตัวที่เบ่งบานราวกับดอกบัวสีชมพูเหนือผิวน้ำ ไล้เรื่อยมาจนถึงกลีบดอกเหมยที่ใจกลางร่าง

เซียวชิงเฟิงกลืนน้ำลายเหนียวลงมือ ลูกกระเดือกขยับไหวไปมา ลำคอแห้งผากไปกับภาพตรงหน้า

“อาเฟิง...”

สิ้นคำเรียกเสียงหวานราวกับดาบชั้นดีที่ตัดสติของเขาให้ขาดผึงในคราวเดียว

ร่างสูงโน้มตัวลงประกบริมฝีปากบางอย่างรักใคร่และหลงใหล สอดแทรกปลายลิ้นเข้าไปสานสัมพันธ์รักแนบแน่น ฝ่ามือหยาบกร้านวางลงบนเนินเขาลูกงามทั้งสองลูก แล้วออกแรงนวดคลึงจนได้ยินเสียงครางในลำคอ

เม็ดอิงเถาลูกเล็กถูกเคล้นคลึงไปมาภายใต้ฝ่ามือสากนั้น จนตั้งตัวแข็งชูชันสู้ฝ่ามือ ริมฝีปากหนาผละออกจากใบหน้าหวาน ไล่จูบไปตามซอกคอหอมกรุ่น จนมาถึงยอดเนิน

เซียวชิงเฟิงอ้าปากรวบเม็ดอิงเถาเข้าปากไปขบกัดเล่นอย่างเอร็ดอร่อย สร้างเสียงครางหวิวเป็นระลอก

“อ่ะ อ่า อาเฟิง ยะ อย่ากัด” ฉินเจียวเยี่ยนหลับตา ส่งเสียงครางกระเส่า รู้สึกร้อนผ่าวไปทั่วสรรพางค์ ทั่วร่างบิดเร่าไปมาอย่างรัญจวนด้วยฤทธิ์รักที่อีกฝ่ายบรรจงปรนเปรอ