พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 319

เมืองสุยเสียเมืองแล้ว เซียวปี้เฉิงออกเดินทางตามที่กำหนดไว้

บัดนี้กองทัพของแคว้นต้าโจวถอยร่นไปที่เมืองชางแล้ว ด่านอวี้เหมินที่อยู่นอกเมืองชางก็คือด่านที่สองของเผ่าทูเจวียโจมตีแคว้นต้าโจว

ในราชสำนักมีขุนนางเสนอว่า “ฝ่าบาท！กระหม่อมคิดว่าจากสถานการณ์ปัจจุบัน ควรมีรับสั่งให้จิ้งอ๋องนำทหารห้าหมื่นนายมุ่งไปยังเมืองชางถึงจะถูก！”

สายตาของจักรพรรดิจาวเหรินมองอีกฝ่ายอย่างคลุมเครือ จดตําแหน่งราชการและชีวิตของอีกฝ่ายไว้อย่างเงียบ ๆ

เขาส่ายหัวและปฏิเสธว่า “ฤดูใบไม้ร่วงปีที่แล้วไม่ได้เก็บเกี่ยวมากนัก ตอนนี้ธัญพืชและหญ้าค่อนข้างขาดแคลน ไม่เพียงพอที่จะสนับสนุนกองทัพทหารห้าหมื่นนาย ยิ่งไปกว่านั้นกองทัพพันธมิตรเป่ยฉินได้มาถึงด่านอวี้เหมินแล้ว บัดนี้ไม่ขาดแรงทหาร แต่ขาดแม่ทัพ ให้เขานำทหารสามพันนายไปที่เมืองชางโดยเร็วที่สุดเท่านั้นพอ”

ในใจของจักรพรรดิจาวเหรินแอบหัวเราะอย่างเย็นชา ช่างเป็นแผนการคิดคำนวณที่ดีเสียจริง

ในวังหลวงมีกำลังทหารทั้งหมดเจ็ดหมื่นนาย ถ้าหากเอาออกไปห้าหมื่น ในเมืองก็เหลือแค่เพียงความว่างเปล่าเท่านั้น ไม่ว่าโจรใดก็สามารถฉวยโอกาสเข้ามาได้มิใช่หรือ？

“ฝ่าบาทพูดถูก！ถึงแม้ว่าเผ่าทูเจวียจะร่วมมือกันอย่างรุนแรง แต่แคว้นต้าโจวก็ห้ามยุ่งเหยิง ถ้าหากว่าเสบียงไม่ต่อเนื่อง ถ้าหากส่งกองทัพห้าหมื่นนายไปแล้วจะยิ่งเลวร้ายลงกว่าเดิม！”

เขาฏิเสธอย่างมีหลักฐานและเหตุผล ในราชสำนักมีขุนนางใหญ่ที่เห็นด้วย คนผู้นั้นจึงยืนหยัดไม่ได้แล้ว

ในใจของจักรพรรดิจาวเหรินโล่งอกออกมาเล็กน้อย แต่ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกกลัวบ้าง

โชคดีที่สามีภรรยาอย่างอวิ๋นหลิงบอกเขาไว้ก่อนแล้วว่าเสียนอ๋องแสร้งทำไม่สมประกอบ รวมถึงเรื่องมีไส้ศึกของเผ่าทูเจวียซ่อนอยู่ในเมืองหลวง

มิฉะนั้นได้รับรายงานด่วนเกี่ยวกับการสูญเสียเมืองสุยโดยไม่รู้ตัว มิเช่นนั้นเขาอาจจะใจร้อนสั่งให้เซียวปี้เฉิงนำกองทัพห้าหมื่นนายเดินทางไปจริง ๆ

รอให้ถึงตอนนั้น เกรงว่าเก้าอี้มังกรใต้ก้นเขาคงจะเปลี่ยนเจ้าของแล้ว

ฝ่ายจักรพรรดิจาวเหรินโชคดีที่มีอวิ๋นหลิงที่ฉลาดปราดเปรื่อง อีกครั้งที่โกรธความทะเยอทะยานของเสียนอ๋อง เต็มใจที่จะนำเมืองสุยยอมมอบให้！

ข่าวได้กระจายไปทั่วเรือนด้านข้างของจวนเหวินกั๋วกง สีหน้าของฮูหยินเหลียนสงบนิ่ง

“ไม่ว่าจิ้งอ๋องจะนำกองทัพสามพันนายหรือว่าห้าหมื่นนายออกจากเมืองหลวง พวกเราจะต้องแน่ใจว่าเขาจะไม่กลับมาก็พอแล้ว หานเอ๋อร์ สามารถเริ่มดำเนินขั้นต่อไปได้เลย หลินซินรีบไปหว่านแห บีบนางให้จับตาดูจวนจิ้งอ๋อง รอให้จิ้งอ๋องจากไปแล้วลงมือทันที”

ฉู่อวิ๋นหานพยักหน้า พูดอย่างหนักแน่นว่า “ท่านแม่วางใจได้ ข้าจะทำเรื่องนี้ให้สำเร็จ！”

ก้นบึ้งของหัวใจนางดีใจมาก อีกไม่นานนางก็จะกลับตัวได้อย่างสมบูรณ์ จากนั้นเหยียบคนที่เคยรังแกและทรยศนางให้อยู่ฝ่าเท้าของนางทั้งหมด

โดยเฉพาะฉู่อวิ๋นหลิง！

ใบหน้าที่เย็นชาของเซียวปี้เฉิงในสมอง วินาทีนั้นในใจของฉู่อวิ๋นหานเกิดความสับสน ไม่นานก็ถูกกดดันด้วยความตื่นเต้นและความปรารถนา กลายเป็นความสุขจากการได้แก้แค้น

เป็นเขาเองที่ตัดขาดก่อน นางจะทำให้เขาเสียใจภายหลัง

......

จวนจิ้งอ๋อง

ในเช้าวันต่อมาเซียวปี้เฉิงก็จะขี่ม้านำทหารสามพันนายออกจากเมืองหลวง บรรยากาศภายในจวนเงียบขรึมอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

เมืองหลวงกําลังจะเกิดเหตุการณ์ แน่นอนว่าเขาไม่สามารถเดินทางไปยังเมืองสุยได้จริง ๆ การออกจากเมืองหลวงก็เป็นเพียงการเล่นละครให้ฝ่ายตรงข้ามดูเท่านั้น

“ข้าจะไปตามหาโอกาสที่พอเหมาะ ให้เฉียวเย่ปลอมตัวแทนข้าต่อไป”

จากนั้นเขาก็ออกจากทีมไปอย่างเงียบ ๆ นำองครักษ์ลับที่เชื่อใจได้ไปที่หมู่บ้านน้ำพุร้อน นําทหารปืนในค่ายคอยดูสถานการณ์ในเมืองหลวงอย่างเงียบ ๆ รอโอกาสเคลื่อนไหว

เยี่ยเจ๋อเฟิงและลูฉีถูกเขาสั่งให้อยู่ต่อ ให้ช่วยปกป้องจวนอ๋องและอวิ๋นหลิงในเมืองหลวงพร้อมกับองครักษ์ลับคนอื่น ๆ

อวิ๋นหลิงพยักหน้า “การจัดสถานการณ์ในเมืองหลวงเป็นอย่างไรบ้าง？”