พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 354

แม้พวกเย่ซื่อจะเป็นองครักษ์ที่ผ่านการฝึกฝนมาแล้ว แต่เมื่อเห็นศพระเกะระกะเต็มพื้น กลิ่นคาวเลือดฟุ้งไปทั่วบริเวณเช่นนี้ก็ต้องหน้าซีดขาวบ้าง

จื่อเถาจับกำแพงวังแล้วอาเจียนออกมา

องค์ชายห้ารีบเข้าไปพยุงนางด้วยความเป็นห่วงโดยที่ไม่คำนึงบาดแผลของตัวเอง “เถาเอ๋อร์”

“ข้าไม่เป็นไร”

จื่อเถาจับมือองค์ชายห้าไว้แน่น หลังจากรู้สึกปลอดภัยเล็กน้อย ใบหน้าก็เริ่มมีเส้นเลือด

อวิ๋นหลิงเริ่มหายใจความดีใจแล้ว ถามเนิบ ๆ ว่า

“พวกเจ้ามาถึงตอนไหน สถานการณ์ในวังเป็นยังไงแล้ว?”

หลิวฉิงตอบอย่างรวดเร็วว่า “พวกเราเพิ่งถึงไม่นาน ใช้เส้นทางลับของจวนเหวินกั๋วกงมา เพิ่งออกจากเส้นทางลับก็เจอแม่เลี้ยงจอมเสแสร้งของเจ้าเข้า ข้าเลยทุบให้สลบทั้งแม่ทั้งลูกเลย”

“ตอนที่พวกเราเข้าเมือง ทหารของเสียนอ๋องกับทหารชาวทูเจวียเริ่มต่อสู้กันแล้ว จึงพาพลปืนไฟบุกเข้าเมืองหลวง” เซียวปี้เฉิงเก็บหอกในมือ พูดด้วยน้ำเสียงหนักอึ้ง “ตอนที่ผ่านจวนเสียนอ๋องเจอคนของเกอซูปู้อยากจับพี่สะใภ้รองเป็นตัวประกันพอดี จึงจัดการเขาทิ้ง”

“ตอนนี้ส่งพี่สะใภ้รองกับนั่วเอ๋อร์ไปอยู่ในเส้นทางลับของจวนเหวินกั๋วกงแล้ว ปลอดภัยหายห่วง”

“ใช่แล้ว ซ่งเชว่อวี่ตายแล้วนะ พี่สะใภ้รองเป็นคนฆ่าเอง”

ช่วงนาทีคับขัน ซ่งเชว่อวี่คิดจะทำไม่ดีไม่ร้ายต่อสองแม่ลูกพระชายาเสียน แต่กลับถูกเสิ่นชิ่นฆ่าทิ้ง

ตอนนั้นเซียวปี้เฉิงรู้สึกตกตะลึงเล็กน้อย แต่ภายหลังเพิ่งนึกได้ว่าพระชายาเสียนก็เป็นบุตรีทหารเหมือนกัน จึงรู้พื้นฐานการต่อสู้บ้าง

อวิ๋นหลิงพยักหน้า เวลาหน้าสิ่วหน้าขวานแบบนี้นางจะถามเรื่องด้านนอกมากก็ไม่ได้

“ในเมื่อพวกเขาต่อสู้กันแล้ว งั้นพวกเราก็รีบไปดูอาการของพวกตาเฒ่าที่ตำหนักจื่อเฉินกันเถอะ เย่ซื่อ พวกเจ้าอยู่ปกป้องหยวนโม่กับเถาจื่อ อย่าให้พวกเขามีอันตรายเชียวนะ”

“เจ้าไม่ต้องเป็นห่วง ข้าให้พลปืนไฟห้าร้อยกว่านาย นำขบวนโดยเย่อีไปอารักขาพวกเสด็จพ่อแล้ว”

เซียวปี้เฉิงหันหัวของม้าให้กลับมา จากนั้นก็ปรับหลังม้าให้ว่าง

“เมียจ๋า รีบขึ้นมา พวกเรา...”

เขายังพูดไม่ทันจบก็รู้สึกกระแสลมชุดหนึ่งแวบผ่าน จากนั้นก็เห็นอวิ๋นหลิงกับหลิวฉิงขี่หลังเจ้าเสือขี้แยแล้ว กำลังมุ่งหน้าไปด้านหน้า

อวิ๋นหลิงขี้หลังเจ้าเสือขี้แยไปพลาง โบกมือให้เขาไปพลาง “อย่าชักช้าสิ รีบมาเร็ว”

เซียวปี้เฉิง “...”

ใบหน้าเขาเขียวแดงสลับกัน มือที่กุมบังเหียนกระชับแน่นกว่าเดิม สุดท้ายก็ได้แต่ยอมรับชะตากรรม ควบม้าตามไป

......

ณ พระที่นั่งบำรุงฤทัย บรรยากาศเข้มขรึมยิ่ง

หน้าตำหนักมีทหารชาวทูเจวียโอบล้อมอย่างแน่นหนา หัวหน้าที่ชื่ออาสื่อน่าเอ้อร์เหยียดยิ้มเย้ยหยัน มองไปยังจักรพรรดิจาวเหริน

“ไม่ทราบว่าฝ่าบาทจะไปกับพวกเราเอง หรือจะให้คนของข้าเชิญท่านไป?”

ฝูกงกงทำหน้าบึ้งตึงแล้วยืนปกป้องด้านหน้าจักรพรรดิจาวเหริน มองอีกฝ่ายด้วยความระวังตัว “พวกเจ้าจะเชิญฝ่าบาทไปไหน?”

“ยังจะไปไหนได้? ย่อมต้องเป็นคุกหลวงอยู่แล้ว” อาสื่อน่าเอ้อร์หัวเราะดังลั่น “ทหาร มัดตัวจักรพรรดิต้าโจวแล้วไปกักขังในคุก”

ฝูกงกงหน้าซีดขาว ตอนที่ทหารกบฏเข้ามาโอบล้อม เขาก็ยกมือสั่งการ

“พลปืนไฟฟังคำสั่ง ปกป้องฝ่าบาท”

ทันทีที่ได้รับคำสั่งจากฝูกงกง พลปืนไฟที่ซ่อนตัวตามมุมต่าง ๆ ก็ปรากฏตัว จากนั้นก็ยิงใส่พวกอาสื่อน่าเอ้อร์