พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 393

ขอพูดจากใจจริง อวิ๋นหลิงชอบองค์ชายห้าไม่น้อย

สาเหตุที่วันนี้นางบีบให้จักรพรรดิจาวเหรินลงโทษเหลียงเฟยให้ได้ ไม่ใช่เพื่อจื่อเถาอย่างเดียว และยังคำนึงถึงองค์ชายห้าด้วย

รุ่ยอ๋องกับเสียนอ๋องต้องอนาถเพราะมารดาตัวเอง เห็นได้ชัดว่าเหลียงเฟยก็ไม่ได้ฉลาดไปกว่ากันเลย นางไม่อยากให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอยกับองค์ชายห้า

“เอ่อ...”

จักรพรรดิจาวเหรินถูกโน้มน้าวจิตใจสำเร็จ ทำสีหน้าลังเล

รุ่ยอ๋องถูกชุบเลี้ยงจนเป็นคนนิสัยแบบนี้ มันกลายเป็นตราบาปในใจเขาแล้ว ตอนนี้เขาให้ความสำคัญเจ้าห้ามาก ย่อมไม่อยากให้เขาทำผิดเหมือนรุ่ยอ๋องอีก

เมื่อจักรพรรดิจาวเหรินคิดได้ดังนั้นก็ถอนหายใจยาว ๆ “พูดถูกต้อง ทำตามที่พวกเจ้าบอกแล้วกัน”

จะตามใจและให้อภัยเช่นนี้ตลอดนั้นไม่ดีแน่ หาไม่แล้วอาจเป็นการทำร้ายเจ้าห้าได้

อวิ๋นหลิงมองเขาด้วยความแปลกใจ ยิ้มเอ่ยว่า “พระทิตย์ขึ้นทางตะวันตกหรือไร พระองค์เห็นดีเห็นงามเร็วเยี่ยงนี้เลยหรือ? หม่อมฉันเตรียมเถียงกับพระองค์ครึ่งวันเลย ดูเหมือนพระองค์ก็มีเหตุลผเป็นบางเวลาด้วยเช่นกันเพคะ”

จักรพรรดิจาวเหรินกระตุกมุมปาก โบกมือไล่พวกนางออกไปอย่างรังเกียจ

“พอแล้ว อย่ามาพูดมาแถวนี้เลย ข้าจะเตรียมกินข้าวเที่ยง ไม่รั้งพวกเจ้าไว้แล้ว”

ขืนคุยกันต่อไป เขากลัวตัวเองจะกินข้าวไม่ลง

“งั้นหม่อมฉันขอตัว ออกพระราชโองการลงโทษให้เร็วที่สุดนะเพคะ อย่าได้ลืมเชียว”

อวิ๋นหลิงบรรลุเป้าหมายแล้วก็ไม่คิดจะอยู่ต่อ หมุนกายควงแขนเซียวปี้เฉิงแล้วเดินกลับตำหนักฉางหนิง

ทันทีที่พวกนางเดินออกไป ฝูกงกงก็รีบเข้าไปริมน้ำชาให้จักรพรรดิจาวเรหิน เขาดื่มน้ำชาปรับอารมณ์ไปถึงสามแก้ว

จักรพรรดิจาวเหรินอดถามไม่ได้ “ฝูเต๋อ เจ้าคิดเห็นต่อเรื่องเมื่อครู่เช่นไรบ้าง?”

ฝูกงกงยิ้มเอ่ย “บ่าวคิดว่าท่านอ๋องกับพระชายาพูดถูกพ่ะย่ะค่ะ ดูผิวเผินอาจเหมือนหาเรื่องพระสนมเหลียงเฟย แต่แท้จริงแล้วก็เป็นความหวังดีต่อองค์ชายห้านั่นแหละพ่ะย่ะค่ะ”

“แม้พระชายาอ๋องจิ้งจะตรงไปหน่อย แต่ความจริงแล้วก็คิดรอบคอบดี ท่านอ๋องจิ้งไม่ใช่คนเลอะเลือน เขายอมมาฟ้องร้องกับพระชายาเยี่ยงนี้ ย่อมต้องมีเหตุผลเป็นแน่พ่ะย่ะค่ะ”

จักรพรรดิจาวเหรินพยักหน้าช้า ๆ ก็เป็นสาเหตุที่เขายอมตอบตกลงในท้ายที่สุด

เมื่อก่อนเวลาอวิ๋นหลิงถกเถียงกับเขา เขามักจะรู้สึกคันปาก หงุดหงิด แต่พอเวลาผ่านไปก็ตระหนักได้ว่ามีเหตุผล แม้คำพูดจะไม่ค่อยน่าฟังสักเท่าไหร่ก็ตาม

โดยเฉพาะช่วงนี้หลังจากทะเลาะกับฮองเฮาเฟิงแล้ว จักรพรรดิจาวเหรินก็ทบทวนพฤติกรรมตัวเอง ก่อนจะรู้ว่าจะตามใจต่อไปไม่ได้แล้ว

“ฝูเต๋อ ฝนหมึกให้ข้า ข้าตัดสินใจแล้ว จะส่งรุ่ยอ๋องไปทำงานที่กรมขุนนาง ให้เขาเริ่มต้นทำงานยศระดับเก้า ระดับที่ต่ำสุด ถ้าเขาหายป่วยแล้วก็รีบจัดการเรื่องนี้ซะ และส่งคนไปจับตามองด้วย ห้ามผู้ใดอะลุ่มอล่วยหรือสนับสนุนเขาเพราะสถานะเขาเป็นอันขาด”

งานหลักของกรมขุนนางคือดูแลควบคุมการรับเข้าและปลดออกราชการ การสอบจอหงวนเพื่อเฟ้นหาผู้มีความสามารถ ตลอดจนการเลื่อนยศ ลดยศ และโยกย้ายตำแหน่งงาน เป็นสถานที่สร้างมนุษย์สัมพันธ์เยอะสุดในบรรดาหกกรม

ที่นั่นมีความสัมพันธ์อันซับซ้อน เพียงประโยคหรือการกระทำเดียวก็อาจล่วงเกินผู้อื่นโดยไม่รู้ตัวได้ ส่งผลให้พรรคนั้น ๆ โจมตีหนักในเวลาต่อมา

ก่อนหน้านี้รุ่ยอ๋องทำงานในสำนักศึกษาฮั่นหลิน จะทำหน้าที่เขียนและเรียบเรียงหนังสือเฉพาะด้านเป็นหลัก เป็นตำราศึกษาแก่บัณฑิตที่ต้องการสอบจอหงวน