พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 474

อวิ๋นหลิงอดถามไม่ได้ “ก่อนนางหนีออกมาก่อเรื่องใหญ่อะไรไว้?”

เยี่ยนอ๋องกระตุกมุมปาก “รัชทายาทกับรัชครูไม่เห็นด้วยที่นางจะกลับแคว้นต้าโจวพร้อมกับพวกเรา นางจึงระเบิดตำหนักบูรพากับสำนักหอดูดาวหลวง”

เซียวปี้เฉิงนิ่งเงียบ เริ่มเป็นห่วงตัวเองขึ้นมา

แคว้นตงฉู่ร่ำรวย ระเบิดทิ้งแล้วสร้างใหม่ได้ แต่ถ้าจวนของเขาเสียหายขึ้นมา เช่นนั้นก็ต้องมีฟ้าเป็นมุ้ง มียุงเป็นเพื่อนหรอกหรือ?

หลิวฉิงชำเลืองมองเสวียนจีแล้วพูดเสียงเย็นเยียบ “มิน่าล่ะคนอื่นถึงจับเจ้าขังอย่างเข้มงวด”

เสวียนจีได้ยินก็รีบเบะปากสูงลิ่วจนสามารถแขวนสิ่งของได้แล้ว

“แล้วแต่พวกท่านจะว่าเลย ถึงข้าจะแขวนคอตายบนต้นไม้นี้ หรือกระโดดน้ำตายทางโน้น ข้าก็ไม่มีทางกลับกับเขาแน่”

ตี้หวู่เหย้าพูดอย่างมีความอดทน “ถึงพี่สะใภ้จะไม่อยากกลับไปเพียงใด แต่ก็ไร้ความหมาย ใต้เท้าเฟิ่งเหมียนมาถึงกลางทางแล้ว คาดว่าน่าจะมาถึงก่อนงานแต่งตั้งรัชทายาท”

จักรพรรดิจาวเหรินเพิ่งประกาศข่าวแต่งตั้งช่วงก่อน และเมื่อข่าวนี้แพร่ไปถึงแคว้นตงฉู่ 凤眠จึงตัดสินใจใช้โอกาสนี้มาจับเสวียนจีกลับไป

เยี่ยนอ๋องกับภรรยาเห็นเสวียนจีไม่เป็นอะไรก็วางใจ ไม่ได้อยู่ในจวนจิ้งอ๋องนาน

เพราะจักรพรรดิจาวเหรินจัดงานเลี้ยงต้อนรับเล็กๆรอพวกเขาสองคนอยู่

อวิ๋นหลิงเข้าไปเตะก้นของนาง “รายละเอียดของเจ้ากับรัชทายาทตงฉู่เป็นเช่นไรบ้าง?”

“จะเป็นอะไรได้อีก?” เสวียนจีเล่นดินโคลนแล้วพูดอย่างไม่ใส่ใจ “ตามกฎหมายประเทศจีนข้อที่หนึ่งพันสี่สิบหก ระบุไว้ว่าการแต่งงานต้องสมยอมทั้งสองฝ่าย ห้ามฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งบังคับอีกฝ่าย และห้ามก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวกันและกัน ดังนั้นการแต่งงานของข้ากับรัชทายาทถือเป็นโมฆะ”

“แล้วรัชทายาทก็มีหญิงในดวงใจแล้วด้วย ข้าเป็นเพียงหุ่นเชิดกับเกราะกำบังเท่านั้น”

รัชทายาทตงฉู่เคยผ่านการแต่งงานมาสามครั้งแล้ว เสวียนจีถือเป็นคนที่สี่ที่แต่งเข้าตำหนักบูรพา เขาอายุเยอะกว่านางสิบปี

แล้วอีกฝ่ายก็มีหญิงที่ชอบแล้ว ด้วยสาเหตุความระแวงและเหตุผลอื่น เขาไม่ได้แต่งหญิงสาวคนนั้นเป็นรัชทายาท

เสวียนจียังจัดอยู่ในกลุ่มเด็กโต และไม่มีความรู้สึกฉันท์สามีภรรยากับเขา ยิ่งไม่ได้เป็นสามีภรรยาทางพฤตินัยกับเขาด้วย เวลาอยู่ด้วยกันเหมือนพี่น้องกันมากกว่า

“ที่นั่นมีแต่คนอยากฆ่าฉัน ไอ้หมารัชทายาทกับไอ้นกโง่ก็ไม่อนุญาตให้ข้าเล่นดินระเบิด ข้าเลยไม่อยากอยู่ตงฉู่แล้ว”

ที่บอกว่ามีแต่คนอยากฆ่าเขา เพราะถ้านางตาย รัชทายาทก็จะถูกตราหน้าว่าเป็นดาวพิฆาต แล้วจะถูกแย่งตำแหน่งไปในที่สุด

เสวียนจีครุ่นคิดดูแล้วจึงโยนโคลนอย่างไม่สบอารมณ์

ทำไมคนอื่นคิดไม่ดีไม่ร้ายกับนางแล้วนางจะจู่โจมกลับบ้างไม่ได้?

สำหรับสมาชิกในองค์กรอย่างพวกนาง ไม่มีคำว่า‘เสียเปรียบ’สองคำนี้

ชาติที่แล้วนางเป็นถึงนักทำลายล้าง แต่ชาตินี้กลับต้องเป็นฝ่ายโดนกระทำ จะไม่ให้แค้นเคืองได้อย่างไร

ได้ยินดังนั้นหลิวฉิงก็ทำหน้าบึ้ง “หากผู้ใดกล้าทำร้ายเจ้า ข้าจะเล่นงานให้เละเลย”

นางถึงรู้ว่าน้องเล็กอยู่ในแคว้นตงฉู่ก็ไม่ได้ดีไปกว่านางเลย

หากเป็นนางก็ไม่มีทางฝืนกลั้นความอยุติธรรมได้ ผู้ใดเข้ามาขวางก็จะกระทืบผู้นั้นเป็นรายแรก

อวิ๋นหลิงก็ตบหัวเสวียนจีเบาๆ ไม่ได้ตำหนิที่นางระเบิดพระราชวังแคว้นตงฉู่